บทที่ 253 เช่นนั้นก็เกลียดผมเถอะ(2)

บทที่ 253 เช่นนั้นก็เกลียดผมเถอะ(2) ดวงตาที่เย็นชาของเศวยา สายตารวมอยู่ที่เดียวทันที ลงไว้ที่หน้าต่างข้างๆ ตาที่คมมองไป เธอรีบลุกขึ้น วิ่งพุ่งไปทางนั้น ผลักหน้าต่างออก สองมือจับผ้าม่านไว้ หนึ่งขาก้าวออกไป...... ในเวลานั้นเอง ข้อมือขวาของเธอถูกคนจับไว้แน่นๆ “เศวยา อย่า.......”