已经是第一章了
บทที่ 321 พ่อครับผมยังเด็กนะ
บทที่ 321 พ่อครับผมยังเด็กนะ
เมื่อฉูเจ๋อหยางได้ยินว่ารุ่ยรุ่ยจะกลับประเทศ รอยยิ้มก็ปรากฏอยู่บนหางคิ้ว แม้แต่ตัวเขาเองยังไม่รู้ตัว เขามีความรู้สึกผูกพันบางอย่างกับเด็กคนนี้อย่างบอกไม่ถูก “อืม”
แค่อืมหรอ? รุ่ยรุ่ยยู่ปากอย่างเอือมๆ คุณพ่อนี่ไม่รู้จักพูดหรือยังไงนะ ถึงได้ตัดบทสนทนาเอาซะง่า
已经是最新一章了
加载中
