已经是第一章了
บทที่ 348 เรียกเขาว่าลุงฉู
บทที่ 348 เรียกเขาว่าลุงฉู
ถึงตอนที่คนเข็นรถพาฉูเจ๋อหยางออกมา โถงทางเดินอันเงียบสงบ ไม่มีเงาคนแม้แต่คนเดียว
“คนล่ะ” เสียงฉูเจ๋อหยางเหมือนถูกบีบเค้นออกมาจากซอกฟัน เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ระดับความโมโหของเขาสูงแค่ไหน
หมอและพยาบาลต่างมองหน้ากัน ไม่รู้ว่าเป้ยฉ่ายเวยไปไหน หางตาเหลือบไปเห็
已经是最新一章了
加载中
