ตอนที่ 121 การพนันและกามกิเลส

ตอนที่ 121 การพนันและกามกิเลส ร้านกาแฟเมื่อครู่ ระเบียงทางเดินอันแสนยาวไกล ความสูงราวสองชั้นติด นี่เป็นที่ตั้งของเกาะหนึ่งในเมืองH เมื่อนำฉากทั้งหมดมาร้อยเรียงเข้าด้วยกัน ทำให้นัชชารู้สึกขนลุกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก สถานที่แห่งนี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่มุขตลก แต่กลับซ่อนไว้ซึ่งทางลึกลับแบบนี้ จากผืนดินสู่ทะเล ช่างเป็นที่ลับส่วนตัวอะไรขนาดนี้ เธอยืนนิ่งอยู่ที่ประตู ชนุดมตามหลังเธอมาติดๆ “ขึ้นไปกันเถอะ” นัชชามองไปยังทางขึ้นเรือสำราญที่อยู่ตรงหน้า ก้าวเท้าราวหนักเป็นกิโล ทำยังไงก็ก้าวไม่ออก เธอ..กลัวมากจริงๆ “คุณ นี่คุณจะพาฉันไปที่ไหนกัน” แม้ว่านัชชาจะพยายามแกล้งทำเป็นไม่หวาดกลัว แต่ทว่ากลับทำใจให้นิ่งไม่ได้เลย น้ำเสียงอันสั่นคลอ หันถามผู้ชายที่อยู่ข้างๆ ช่างน่าเสียดายที่ความหวาดกลัวของนัชชานั้นไม่อาจคลาดสายตาของชนุดมไปได้ ชนุดมเห็นดังนั้นไม่มีแม้แต่เสี้ยวของความสงสาร กลับแสดงสีหน้าเสมือนมีความสุขที่ได้เอาชนะ “เรือสำราญแสนหรู เคยนั่งรึเปล่า?” เขาเผยอปาก ไม่รอเธอตอบสักนิด พูดต่อ “ไปเถอะ ผมไม่ฆ่าคุณหรอก” ฆ่าสิ… นัชชายิ่งรู้สึกว่าแต่ละก้าวเดินของเธอนั้นหนักขึ้นกว่าเดิม… “เราเปลี่ยนที่คุยกันดีกว่า” เธอรวบรวมความกล้า เอียงตัวพูดขึ้นมา แต่กระนั้นชัดเจนว่าชนุดมไม่ได้มีแผนอื่น เขาไม่ฟังอะไรสักนิด กลับตรงเขาไปคว้าคอเสื้อของเธอ แทบจะลากขึ้นไปบนเรือสำราญ ท้ายสุดเขาทั้งสองก็ขึ้นไปบนเรือสำราญ พริบตาเดียว เรือก็ติดเครื่องยนต์และเคลื่อนออกจากฝั่งอย่างรวดเร็ว นัชชามองไปที่ละอองน้ำที่กระเด็นอยู่รอบๆ เธอรู้สึกงุนงง จู่ๆก็โดนขู่ให้ขึ้นเรือสำราญอย่างไม่ได้ตั้งตัว ทันใดนั้นเอง มีเสียงเฮฮาครึกครื้นดังมาจากด้านหลัง นัชชาหันไปดู จึงพบว่า ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ที่มีผู้คนมารวมกันอยู่ด้านหลังเธอ ราว10กว่าคน ผู้หญิงส่วนใหญ่สวมใส่ชุดเซ็กซี่ ส่วนผู้ชายใส่เสื้อยืดหรือเชิ้ตเท่ๆ นัชชาก้มมองดูกระโปรงยาวของตัวเองที่เพิ่งจะเปลี่ยนมา ยังรู้สึกว่าคอเสื้อกว้างเกินไป ถ้าจะเทียบเธอกับผู้หญิงคนอื่น ณ ตอนนี้ ถือว่าเธอหัวโบราณสุดๆ ทุกคนดูผ่อนคลายมีความสุข ถือแก้วเหล้าคนละใบอยู่ในมือ พวกผู้ชายทั้งหลายเต็มไปด้วยสายตามีเลศนัย พวกเขาไม่ได้มากันเป็นคู่แบบหนุ่มสาวคบกันจริงจัง แต่ทว่า มาแชร์กันต่างหากล่ะ มองดูพวกหนุ่มๆโอบจับเรือนร่างผู้หญิง นัชชารู้สึกสะอิดสะเอียนขึ้นมา แทบไม่อยากเปิดตาขึ้นมามอง “ตกลงคุณพาฉันมาที่นี่ทำไม?” ชนุดมจับมือเธอมาพาดไว้ที่แขน แต่จับสังเกตเห็นว่าเธอกำลังใช้แรงขัดขืน “เชื่อฟังดีๆสิ ไม่อย่างนั้น อย่าคิดว่าจะได้ลงจากเรือลำนี้” “……” ชนุดมชำเลืองมองริมฝีปากซีดๆของเธอ “เดี๋ยวถ้ามีคนมาชนแก้วกับผม ไม่ว่าเป็นใครก็ตาม คุณต้องช่วยผมดื่ม” นัชชามองบนด้วยความแปลกใจ “คุณเรียกฉันมา เพื่อให้มาดื่มแทนเนี่ยนะ เขาดูเหมือนคนที่ไม่ขาดสาวมาปรณนิบัติ ดื่มเหล้าแทนได้นี่ ชนุดมหันข้างไปกระซิบข้างหู “หรือเธออยากจะทำอย่างอื่นด้วย?” “เปล่า” เธอปฏิเสธอย่างไม่คิด สายตามองไปที่หนุ่มสาวที่อยู่ไม่ไกล “ฉันช่วยคุณดื่มแล้วคุณจะปล่อยฉันใช่ไหม?” “อื้ม” “โอเค งั้นฉันจะช่วยคุณดื่ม” ทั้งคู่เดินเข้าไปด้วยกัน เมื่อทุกคนเห็นชนุดม ต่างพากันเข้าหาเขา แม้กระทั่งพวกผู้ชายต่างชาติ พูดภาษาอังกฤษอย่างคล่องแคล่ว ก็ไม่เว้นที่จะเข้ามาเอาอกเอาใจเขา หลังจากการพูดจาทักทายกันคร่าวๆ ทุกคนพากันเข้าไปด้านในของเรือ แวดล้อมทุกพื้นที่ภายในส่วนนี้ดูเหมือนถูกต่อเติมซ่อมแซมมาแล้ว ห้องขนาดใหญ่ที่สุดด้านในเรือถูกทำเป็นห้องพนันขนาดย่อม เพียบพร้อมไปด้วยอุปกรณ์เครื่องเล่นอย่างครบครัน พวกเขาเล่นไพ่โปคเกอร์เต๋อโจว นัชชาดูไม่เข้าใจเลยสักนิด และ ไม่รู้จักเทคนิคการเล่นด้วยซ้ำ ทำได้เพียงยืนมองดูข้างๆอย่างงๆ จนกระทั่งเจ้ามือออกมา คะแนนทุกแต้มถูกกอบโกยอยู่ในกำมือของชนุดม หนึ่งในผู้ชายในวงนั้นยกแก้วขึ้นมา เธอรู้แล้วว่า ถึงเวลาทำหน้าที่แล้ว ก่อนที่ชายคนนั้นจะนำแก้วเหล้ามาให้ นัชชาชิงถือแก้วเหล้าเข้าไปชนกับเขาก่อน น้ำเสียงนอบน้อม “คุณชนุดมไม่ค่อยสบาย ดื่มไม่ได้ค่ะ ฉันขอดื่มแทนนะคะ” ชายท่านนี้ชะงักไปครู่ มองไปยังชนุดมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ก็ไม่กล้าพูดจาอะไรให้ลำบากใจ จึงยกแก้วขึ้นมาดื่มจนหมดเกลี้ยง นัชชาก็มิอาจขาดตกบกพร่อง แข็งใจก้มหน้าลงดื่มเข้าไปจนหมด เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ชนุดมแทบจะไม่แพ้เลย ครั้งแล้ว ครั้งเล่า….นัชชาเริ่มเคลิบเคลิ้มและมึนงงไปกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ท้ายที่สุด เธอดื่มหมดไปอีกแก้วแต่ไม่สามารถต้านทานได้ไหว พูดทิ้งท้ายและรีบวิ่งออกจากห้องไป เธอรู้สึกไม่สบายจนเอามือปิดปากไว้ เดินไปบนดาดฟ้า นั่งลงบนเก้าอี้อย่างคนไม่มีแรง หายใจกระหืดกระหอบ จ้องมองหมู่ดาวและพระจันทร์บนท้องฟ้า ทั้งเหนื่อยทั้งง่วง ตอนนี้รู้สึกไม่สบายไปหมด จนท้องไส้แทบจะบิดออกมากอง สิ่งที่ดื่มเมื่อครู่นี้มันไม่ใช่เบียร์ธรรมดา แต่คือแชมเปญและยังมีเหล้านอกผสมอีก มันจึงไม่แปลกเลยถ้าจะเมาได้ไวขนาดนี้ นัชชาเหนื่อยจนแทบจะลืมตาไม่ขึ้น สมองมึนงงสับสนไปหมด เธอเพียงคิดว่าหลับตาลงสักหน่อย เวลาผ่านไปสักครู่ เธอเกือบจะหมดสติหลับไป “สวัสดีครับคนสวย เมาแล้วหรอครับ?” “คนสวย เป็นอะไรไปล่ะ ตื่นขึ้นมาสิครับ” “นี่ คุณอย่าเงียบสิ คงไม่ได้เกิดเรื่องอะไรกับคุณใช่ไหม……” ทันใดนั้นเอง ข้างๆมีเสียงแหบๆของผู้ชายบ่นพึมพำ เธอพยายามฝืนตัวเองลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ มีบางอย่างกระแทกเข้ามาในดวงตาเธอ เป็นใบหน้าขนาดใหญ่เสมือนซูมเข้ามาในตา นัชชาตกใจมาก รีบลุกขึ้นมาทันที “คุณเป็นใคร?” “ลืมเร็วจังเลย ความจำของสาวน้อยนี่ไม่ไหวเลยนะ เมื่อครู่ผมยังเล่นไพ่วงเดียวกับคุณชนุดมอยู่เลย เธอลืมแล้วหรือไง?” เขาพูดขึ้นมา ทำให้นัชชานึกขึ้นได้ “คุณนี่เอง” เธอจำได้ว่าทั้งคืนที่ผ่านมาผู้ชายคนนี้ไม่ชนะเลย แต่ทว่าเขาแพ้และไม่มีท่าทีที่จะอารมณ์เสีย ดูเหมือนการแพ้ให้ชนุดมเป็นเรื่องที่เขาคาดเดาไว้แล้ว เมื่อเห็นเธอทำสีหน้าจำเขาได้ ชายคนนั้นยิ้มเยาะ เดินมายืนข้างหน้าสองก้าว นัชชารีบเดินถอยอย่างระมัดระวัง “คุณยืนพูดตรงนั้นแหละ” ผู้ชายคนนั้นไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น เข้าประชิดจนเธอจนมุม “คนสวยจ้ะ เธอก็ดื่มมาทั้งคืนแล้ว คงจะรู้สึกไม่สบายตัวน่าดู ฉันจะหาที่สงบๆทำให้เธออบอุ่นดีไหม?” เมื่อนัชชาได้ยินดังนั้นก็รู้ถึงสิ่งที่เขากำลังคิด ขมวดคิ้วเข้ม “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ได้ดื่มเยอะ” “ฉันเห็นเธอเดินยังไม่ตรงเลย คงดื่มไม่น้อยเลยสินะ” เมื่อชายผู้นี้พูดเสร็จ รีบตรงเข้าไปคว้ามือของนัชชา “กรี๊ดดดดด” นัชชาตกใจร้องเสียดัง “คุณคะ ระวังหน่อยค่ะ ให้เกียรติกันบ้างสิ” “เหอะๆ อย่ามาแกล้งทำเสแสร้งหน่อยเลย คนที่ขึ้นมาอยู่บนเรือแบบนี้ มีคนใสสะอาดบริสุทธิ์ที่ไหนกันล่ะ? ชนุดมเขาให้อะไรเธอได้ ฉันก็ให้ได้เช่นกัน เพียงแค่เธอทำให้ฉันพอใจ รับประกันเลยว่าฉันจะไม่ทำให้เธอลำบาก” เขาพูดไป พลางอุ้มนัชชาขึ้นมา สองมือสองเท้าของนัชชาสะบัดดิ้นรนอย่างไม่หยุดยั้ง แต่ดันไม่ช่วยอะไรเลย เธอเปิดตาขึ้นมาพบว่าตัวเองถูกอุ้มมาที่หน้าประตูห้องหนึ่ง เวลา ณ ตอนนี้ ที่ทะเลแห่งเมืองH แม้เธออยากจะหาคนมาช่วยเพียงไหน มันก็คงเป็นไปไม่ได้เลย! ขณะที่ทั้งสองกำลังยื้อแย่งไม่ยอมอ่อนข้อต่อกันนั้น ทันใดนั้นเอง มีเสียงเย็นชาของบุคคลหนึ่งแทรกเข้ามา “คนของฉัน นายยังจะกล้ายุ่ง?”