ตอนที่ 4 ฉันไม่หย่าร้าง

ตอนที่ 4 ฉันไม่หย่า เปลี่ยนชุดคนไข้เรียบร้อยแล้ว เธอนอนนิ่งๆบนเตียง ทำตามคำสั่งของคุณหมอ แยกขาออกสองข้าง ถ้าหากว่าต้องรอถึงณัฐพลจัดการเรื่องของเขาเรีบยร้อย แล้วจ้างคนมาจับเธอไปโรงพยาบาลด้วยตนเอง เธอยอมมาเอง เพื่อไม่ให้ตัวเองกลายเป็นเรื่องตลกของโรงพยาบาล อุปกรณ์ที่เย็นเข้าไปในร่างกายของเธอ การผ่าตัดขูดมดลูกทำให้เธอเจ็บมาก เจ็บแรงเป็นซักพักๆ นิตาใช้มือจับข้างๆเตียงให้แน่นๆ กัดริมปาก บนใบหน้าของเธอไม่แดสงออกความเจ็บ ไม่ออกเสียงแม้แต่สักคำ เธอจะจำความเจ็บของวันนี้ตลอดชีวิต หลังจากนี้ไป เธอจะคืนให้ณัฐพลเป็นสองเท่า นิตามาทำแท้งคนเดียว หลังจากผ่าตัดเสด็จร่างกายของเธอเจ็บปวดมากจนเธอไม่สามารถยืนตรงๆได้ เธอนั่งบนเก้าอี้เย็นๆที่อยู่ข้างนอกของห้องผ่าตัดไปครึ่งชั่วโมง จึงจะมีแรงขึ้น เธอค่อยๆลุกขึ้น พยุงผนังเดินไปข้างบอก เธอเดินข้ามทางเดินระเบียงซึ่งยาวมาก ระหว่างทาง เธอได้พบเจอณัฐพลอุ้มฝนทิพย์อยู่ บาดแผลที่อยู่บนหน้าผากและเข่าของเธอ หมอทำแผลให้เรีบยร้อยแล้ว มัดพันแผลขาวๆอยู่ ตอนนี้เธอกำลังนั่งบนต้อนขาของณัฐพลอยู่ ในอ้อมแขนของเขาและคุยกันด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส สายตาของเขามองฝนทิพย์อ่อนหวานมาก อ่อนโยนจนนิตารู้สึกแสบตา นิตาหยุดก้าวเท้าเดินไปข้างหน้า เธอเพียงแค่รู้สึกว่าร่างกายส่วนล่างยิ่งเจ็บปวดหนักขึ้น เธอเกือบจะหกล้ม “เอ้า พี่นิตา พี่ยังอยู่ที่โรงพยาบาลหรอ ”ฝนทิพย์มองเห็นเธอและเอ่ยถามด้วยความไร้เดียงสา ณัฐพลก็เงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยสายตาเยือดเย็น นิ้วมือที่วางลงข้างตัวของนิตาจับขึ้นแน่นๆอีกครั้ง เธอยกมุมปากยิ้มขึ้น พูดด้วยเสียงอันแหบแห้ง“ฉันไปทำแท้งแล้ว ลูกที่มีสายเลือดของคุณณัฐพล ฉันทำแท้งไปแล้ว” เธอทั้งพูดทั้งยกขนตาที่สั่นอยู่ขึ้น มองไปผู้ชายตัวสูงๆคนนั้น แสงไฟของโรงพยาบาขาวมากจนสดใส ฉายรังสีบนดวงตาสดใสของนิตา แสงไฟสว่างและหักอย่างประณีต เหมือนเป็นดาวดาวที่สว่างๆกระจายบนท้องฟ้ามืดดำ หัวใจของณัฐพลเหมือนกับถูกเข็นแทงทันใดนั้น มีความคิดที่สลับซับซ้อนผ่านไปในใจของเขา แต่ก็หายไปอย่างรวจเร็ว “ยังรู้ตัวอยู่”ณัฐพลพูด เขาอุ้มฝนทิพย์ไว้แล้วเดินผ่านเธอ โดยไม่เปลี่ยนสีหน้า “แท้งก็แท้งไปแล้ว รีบไปพ้นๆสิอย่ามาขวางหูขวางตาที่โรงพยาบาล” ร่างกายของนิตาสั่นขึ้นอีก ในที่สุดเธอหกล้มลงไปโดยที่ยืนไม่ตรงดี ขาของเธอไร้แรง แล้วคุกเข่าลงบนพี้น ตอนนี้เวลาเที่ยงคืนแล้ว บนทางเดินระเบียงไม่มีเสียงเงียบเหงามาก เสียงที่เธอหกล้มได้ยินชัดเจนมาก แต่ว่าณัฐพลไม่ได้หยุดเดินแม้แต่หนึ่งวินาที “พี่ณัฐพล สีหน้าของพี่นิตาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เราส่งเธอกลับบ้านก่อนไหมคะ”ฝนทิพย์พูดด้วยความห่วงใย “ไม่ต้องสนใจเธอหรอก ตัวเรื่องมาก”นี่คือคำตอบของณัฐพล มุมปากของนิตาค่อยๆยกขึ้นยิ้ม แต่ปลายตาน้ำตาไหลลงจากมุมตา สุดท้าย เธอพักอยู่ที่โรงพยาบาลไปหนึ่งคืน ความเจ็บปวดในท้องเจ็บมากหลังผ่าตัดทำแท้ง ทำให้เธอไม่สามารถเดินได้จริงๆหลังจากพักที่โรงพยาบาลไปหนึ่งคืนแล้ว วันที่สอง ตอยเย็นเธอจ่ายค่าห้องทั้งหมดแล้วนั่งรถแท็กซี่กลับบ้าน แต่พอเปิดประตู เธอก็ได้เห็นฝนทิพย์ คนที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุดนั่งบนโซฟาอยู่ห้องรับแขก “พี่นิตา กลับมาแล้วหรอ” ฝนทิพย์นั่งนอนอยู่บนโซฟาด้วยท่าทางสง่างาม พลางชมสีเล็บที่เพิ่งทำด้วย พลางพูดคำสั่ง“รีบไปเอาน้ำมาหนึ่งแก้วให้ฉันสิ ต่อจากไปนี้ เธอต้องดูแลฉันให้ดีๆที่บ้านนี้แล้ว” นิตาขมวดคิ้วมองเธอ“ใครอนุญาตให้เธอเข้ามาที่นี่” ฝนทิพย์นั่งตรงขึ้น “พี่ณัฐพลสิคะ เขาบอกว่าฉันเจ็บเข่าไม่สะดวกเดิน บอกให้พักอยู่ที่นี่ ให้พี่มาดูแลฉัน” นิตาเพิ่งทำแท้ง เธอดูแลตัวเองก็ไม่ไหว จะดูแลเธอได้ยังไง? เธอไม่อยากทะเลาะกับฝนทิพย์ที่นี่ ไม่งั้นไอ้ตัวช่างเล่นละครนี้จะไปฟ้องต่อหน้าณัฐพลว่าถูกเธอพาล นิตาหันหลังเดินไปทันที เพิ่งเดินไปสองก้าว ร่างกายตัวสูงๆปรากฏอยู่หน้าประตู เป็นณัฐพล “พี่ณัฐพล....”ฝนทิพย์รับอ้าปากพูดด้สนน้ำเสียงอ่อนกวาน “พี่กลับมาแล้ว” ณัฐพลพยักหน้าต่อฝนทิพย์ แล้วสายตาเย็นชาก็มองไปทางนิตา “มาก็มาแล้ว เอกสารฉบับนี้ เซ็นชื่อสิ ” เขาทิ้งเอกสารที่จับอยุ่ในมือบนโต๊ะน้ำชา นิตามองไปทางเอกสาร ตัวอักษรใหญ่ๆบนเอกสาร“เอกสารหย่า”ทำให้เธอรู้สึกแสบตามาก จนน้ำตาจะม้วนในตา เธอลืมตา เขม็งตรงดวงตาของณัฐพล แล้วค่อยๆพูดว่า “โทษที คุณณัฐพล การแต่งงานของเรา ฉันไม่อยากหย่าแล้ว” อยากจะทำให้เธอเสียทุกอย่างไป แล้วออกจากที่นี่ ให้เขาได้คบกับฝนทิพย์? ฝันไปเถอะ ณัฐพลจ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นชา “คุณพูดอีกทีสิ” นิตามองตรงสายตาที่เต็มไปด้วยเย็นยะเยือกของณัฐพล เธอไม่กลัวสักหน่อย แล้วออกเสียงพูดทุกคำอย่างชัดเจน“ฉันพูดแล้ว ฉันไม่หย่า คุณณัฐพล คุณไม่ยอมให้ฉันมีที่ยืน คุณฆ่าลูกของฉัน ตอนนี้ฝนทิพย์กลับมาแล้ว คุณจะรีบให้ฉันออกไปจากบ้านนีแล้วอยู่กับเธอสองคน? เป็นไปไม่ได้ คุณทำลายชีวิตของฉัน ฉันก็ไม่ปล่อยให้คุณอยู่ได้มีความสุขด้วย ฉันไม่มีวันหย่ากับคุณ” ณัฐพลเขม็งเธอด้วยสายตามืดลึก เขาเดินไปข้างหน้า ใช้มือใหญ่ๆบีบคอเรียวเล็กๆของนิตา เพียงพริบตาเขาใช้เแรงหนักกว่านิดหนึ่ง คอเรียวอ่อนแอขนาดนี้ของนิตาที่อยู่ในมือเขา อาจจะถูกตัดออกได้ “นิตา คุณอย่าคิดว่าผมไม่กล้าทำอะไรต่อคุณ เอกสารฉบับนี้ คุณรีบเซ็นให้ผมเดี่ยวนี้”เขาขู่เธอด้วยน้ำเสียงเยือดเย็น ในขนาดเดียวกันนิ้วมือของเขาออกแรงด้วย ทำให้เธอรู้สึกหายใจยากและเจ็บ