ตอนที่ 6 คนอย่างคุณมันต่ำจริงๆ

ตอนที่ 6 คนอย่างคุณมันต่ำจริงๆ ภรรยาของท่านประธานณัฐพลบรษัทเอ.ไอ เต้นรำที่ร้านเหล้ากลางคืน ข่าวนี้เหมือนเป็นระเบิด ถูกกระจายไปทุกมุมทุกช่องของเมือง คืนที่สอง ร้านเหล้าเต็มไปด้วยผู้ชม ทุกคนก็อยากรู้ว่า คนที่ร้ายอย่างณัฐพล ภรรยาของเขาจะเต้นรำต่อหน้าผู้ชายคนอื่นยังไง จะเอาใจผู้ชายยังไง นิตาปรึษากับผู้จัดการร้านเหล้าแล้ว เธอเต้นสามคืน จะให้เงินรายได้20ล้าน ร้านเหล้าพอเปิดประตู คนก็มานั่งเต็มโต๊ะแล้ว นิตานั่งอยู่ด้านหลังของเวทีตามลำพัง เธอมองหน้าตาที่แต่งสวยๆของตัวเองจากกระจก นึกถึงเธอต้องเต้นรำเซ็กซี่ด้วยใบหน้านี้ ภายในใจของเธอเงียบสงบมาก “คุณนิตา เชิญเตรียมตัว ถึงเวลาขึ้นเวทีแล้ว” ผู้จัดการเคาะประตูพูดอย่างเบาๆ “รู้แล้วค่ะ ขอบคุณมาก” เธอถอนหายใจเข้าลึกๆ หยิบหน้ากากขนนกสีแดงที่เตรียมไว้ขึ้น บังใบหน้าคิ้วบางและดวงตาสดใสของเธอไว้ เหลือปากแดงเล็กๆและคางเรียวๆอยู่ข้างนอก เธอลุกขึ้น แล้วเดินออกจากห้องพักผ่อน มิวสิคของร้านเหล้าเสียงดังมาก ผู้คนเดินไปเดินมา พอเห็นหุ่นตัวเล็กๆเดินออกมาเสียงกรีดร้องและเสียงเชียร์ดังขึ้นทันใดนั้น นิตาไม่สนใจ เธอเดินขึ้นบนเวทีด้วยรองเท้าส้นสูงสีดำ เธอโยกตัวตามมิวสิค ยืดหยุ่นเหมือนเป็นงู แสงไฟของร้านเหล้ามืดๆ แต่ผิวของคนที่เต้นอยู่บนเวที ขาวมาก ขาวเหมือนเป็นหิมะ แสบตาและดึงดูดสายตา บนชั้นสองของร้านเหล้า คนที่ตัวสูงๆยืนอยู่กลางห้อง ผู้ชายคนนี้จ้องมองผู้หญิงที่เต้นรำเซ็กซี่อยู่บนเวทีด้วยสายตามืดลึกของเขา นิตาเต้นเสร็จหนึ่งเพลง ในขนาดปลายเพลง เธอเดินลงเวที ผู้ชมเรียกร้อง ให้นิตาเต้นอีกเพลง ผู้จัดการเห็นว่าผู้ชมกำลังตื่นเต้นอยู่ เขาบอกว่าถ้าเต้นอีกเพลงหนึ่ง เขาจะให้เงินเพิ่ม นิตาสัมผัสท้องแต่บนใบหน้าของเธอไม่แสดงออกอะไร ร่างกายของเธอยังไม่ดีขึ้น เต้นรำแบบนี้ เธอก็พยายามเต้นให้เสร็จแล้ว โชคดี การแต่งหน้าหนักๆของเธอบังสีหน้าซีดๆของเธอไว้ “คืนนี้ฉันเพิ่มเต้นได้อีกสองเพลง แต่ว่าพรุ่งนี้ ฉันจะไม่มาแล้ว ”พรุ่งนี้เธออยากพักผ่อน ผู้จัดการคิดไปซักพัก เขานึกถึงร้านที่เต็มไปด้วยผู้ชม แล้วตกลงกับนิตา เธอพักไปครึ่งชั่วโมงแล้ว พยายามเตรียมตัวให้เรีบยร้อย แล้วรอเวลาขึ้นเวที พอเปิดประตูของห้องพักผ่อน เธอตกตลึงอยุ่ที่เดิม ณัฐพลยืนอยู่ทางประตูด้วยตัวสูงของเขา สีหน้าของเขาเยือดเย็น จ้องเขม็งเธออยู่ สายตาของเขาเหมือนเป็นเสือป่าร้ายมาก คิดจะฉีกเธอเป็นชิ้น ๆ เธอถอยหลัง คิดว่าจะปิดประตู แต่การกระทำของณัฐพลเร็วกว่าเธอ เขาจับข้อมือของเธอแล้วดึงเธอออกไปข้างนอก “ณัฐพล คุณจะทำอะไร ปล่อยฉัน” นิตาพยายามขัดขืน มือที่เขาจับไว้อยู่ยิ่งใช้แรง ราวกับว่าจะบีบข้อมือเรียวๆของเธอให้แตกหัก เขาไม่ออกเสียงพูดสักคำเลย ดึงเธอเดินไปข้างนอกอย่างเดียว ผู้จัดการร้านเหล้าเห็นสองคนนี้ แสงไฟของร้านมืดมาก เขามองหน้าณัฐพลไม่ชัด เห็นแค่นิตากำลังเดินออกไป รีบถามว่า “คุณนิตา ถ้าคุณออกไปจากที่นี่ตอนนี้ คุณจะไม่ได้รับเงินแม้แต่สักบาทนะ ” “ไม่...”นี่คือเงินที่ช่วยชีวิตของแม่ ไม่รู้ว่าแรงมาจากไหน เธอพยายามผลักณัฐพลไป “ไอ้เลว ปล่อยฉัน” ณัฐพลเปิดตามืดดำของเขา น้ำเสียงเยือดเย็น “คุณนิตา ถ้าหากว่าคุณอออกไปทำเรื่องขายหน้าอีก คุณเชื่อไหมว่า ผมจะจัดการคุณต่อหน้าคนทั้งหมดที่อยู่ในร้านนั้น ” นิตาหันหน้ามองเขา มุมปากแดงๆยกขึ้น “ดีมาก ฉันก็อยากให้คนอื่นได้เห็นว่า ท่านประธานบรษัทเอ.ไอ จะทรมานผู้หญิงด้วยความเหิ้ยมโหดยังไง” ตอนนี้เธอไม่มีอะไรสักอย่าง เธอไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้ว เลยก็ไม่กลัวณัฐพลคนใจร้ายคนนี้ด้วย พูดจบ เธอหันหลังจะกลับเข้าร้านเหล้า สีหน้าของณัฐพลมืดดำขึ้น ริมฝีปากบิดแน่นมีประกายความโกรธและความร้าย ขาของเขายาวมาก ไม่กี่ก้าวก็จับนิตาได้ ไม่พูดสักคำ อุ้มเธอขึ้นทันที “ได้ ถ้าคุณอยากให้คนอื่นได้เห็น ผมจะทำให้คุณพอใจ”