บทที่303 เป็นหนึ่งเดียวกัน（1）

บทที่303 เป็นหนึ่งเดียวกัน（1） ต่อหน้าอย่าง ลับหลังอีกอย่าง！ แต่ถึงเขาจะพูดแบบนั้น แต่ว่าชัดเจนมาก เขาขับรถเร็วขึ้น ขับไปยังโรงพยาบาล จิดาภาที่นั่งอยู่ตรงนั้น ทนความเจ็บปวดไว้ แต่จริงๆแล้วเจ็บมาก เธอไม่มีแม้แต่จะเปล่งเสียงออกมา มีแต่ชั้นบนหน้าผาก เหงื่อไหลออกมา