已经是第一章了
ตอนที่131ฉันรักคุณเข้าแล้ว
ตอนที่131ฉันรักคุณเข้าแล้ว
ได้ยินสิ่งที่ตรัณพูดเธอเอาคำพวกนั้นออกจากหัวไม่ได้พอคิดถึงการใช้ชีวิตแต่ละวันของเขาและสภาพร่างกายของเขาก็อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง
ไม่ว่ายังไงสุขภาพร่างกายเป็นสิ่งสำคัญจะประมาททำเป็นเล่นๆไม่ได้
เตชิตคาดไม่ถึงเธอจะพูดแบบนี้คิดถึงการกระทำเมื่อครู่กับตอนนี้ดูก็รู้ว่าต้องมีคนพูดอธิบายบางอย่างให้เธอฟังในใจอึ้งนิ่งรู้สึกถึงความอบอุ่นอ่อนโยนเขายกมือกุมหน้าเธอ“หลายวันที่ผ่านมาฉันคิดถึงเธอมาก”
“ฉันก็เหมือนกัน”พูดถึงนี่นัชชาสะกดกั้นตัวเองไม่อยู่ตาเริ่มแดง“ตั้งแต่ที่ฉันจากมากไม่มีวันเวลาไหนที่ฉันไม่คิดถึงคุณ”
เตชิตได้ยินดังนี้ก็รู้สึกเจ็บใจกลัวว่าน้ำตาเธอจะไหลเขาพูดขอโทษเธอด้วยน้ำเสียงเบาๆ
“ความผิดฉันเองที่ทำให้เธอเข้าใจผิดการบังคับให้เธอทำแบบนั้นฉันรู้สึกผิดและเสียใจมากที่รักยกโทษให้ฉันได้มั้ย”เขาพูดเบาและรู้สึกผิดอย่างมากตั้งใจขอให้เธอยกโทษให้
นัชชาไม่อยากเธอรู้สึกว่าตัวเองโดนทำร้ายตอนแรกอยากเอาคืนเขาก่อนแต่พอได้ยินและเห็นสภาพของเขาเธอก็ไม่สามารถพูดปฏิเสธออกไปได้
เธอโกรธตัวเองที่อยู่เหนือเขาไม่ได้แต่ก็ไม่สามารถที่จะห้ามใจตัวเองไม่ให้ใจอ่อนให้กับเขา
เธอต้องทนทุกข์แค่ไหนเขาก็เหมือนกัน
นิ้วโป้งใหญ่ของเขาแตะเข้ากับริมฝีปากของเธอลูบไปลูบมาสายตาคู่นั้นจ้องมองเธอหน้าเขาแสดงออกถึงอารมณ์ความต้องการมองนานกว่านี้เขากลัวตัวเองจะกลืนกินเธอ
นัชชาไม่รู้จะตอบยังไงหัวร้อนเธอยื่นหน้าเข้าไปจูบปากของเขา
ปากแตะกันเขาทั้งสองไม่ได้หลับตาตามองดูหน้าที่อยู่ใกล้ของกันและกันมองดูให้แน่ใจว่าไม่ได้ฝันไป
หลายวินาทีต่อมาเขาเอื้อมมือไปจับท้ายทอยเธอไว้เขาบังคับและเข้าไปหาเธออย่างรวดเร็วอ่อนโยนแล้วค่อยเพิ่มความร้อนแรง
ความคุ้นเคยการสัมผัสเปลี่ยนเป็นร้อนแรงอย่างรวดเร็วมืออีกข้างของเขายกมาจับยึดเอวนัชชาไว้เอวบางของเธอทำให้เขาอยากโอบกอดเธอไว้แน่น
ในอากาศได้ยินเสียงจูบของทั้งสองนัชชากึ่งผลักกึ่งยอมแต่สุดท้ายก็ทำตามใจผู้ชายที่นอนป่วยอยู่บนเตียงนอนอยู่ข้างๆเขาเหมือนแมวน้อย
ความคิดถึงหลายวันที่ผ่านมาจางหายไปความร้อนของร่างกายค่อยๆเพิ่มขึ้นนัชชารู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของเขาเธอรีบออกห่างก่อนที่จะห้ามไม่ทัน
ละจูบออกทั้งสองคนหอบหายใจเขาไม่สบายยังไม่หาย
นัชชามองดูการหายใจที่เริ่มปกติของเขาเธอถามหน้าแดง“คุณโอเคมั้ย”
เตชิตยกมือกุมท้ายทอยพูดอย่างไม่สบอารมณ์“ไม่โอเค”
ตอนนี้เขาอยากแก้ผ้าเธอแล้วจับเธอกดตามความต้องการแต่เสียดายที่มันไม่ใช่เวลาเขาทำได้เพียงกดกลั้นอารมณ์ตัวเองไว้
เขาต้องการเธออย่างมากเลยยากที่จะห้ามอารมณ์ตัวเอง
นัชชารู้สึกได้สายตาร้อนแรงที่จ้องมองตามตัวเธอเธอเอียงตัวหลบไปด้านหลังเล็กน้อยพูดห้ามเขา“คุณไม่สบายอยู่นอนพักผ่อนก่อน”
“เธออยู่ข้างๆฉันนอนไม่หลับ”
นัชชารู้ว่าเขาหมายความว่ายังไงกัดปากอย่างเขินอายไม่ได้ยินที่เขาพูดเธอเงียบไปสักพักแล้วเปิดปากพูด“ช่วงนี้คุณเป็นยังไงบ้าง”
นัชชาเพิ่งคิดได้ว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาเธอไปไหนมาไหนสิ่งที่เธอทำในใจลึกๆทำไปเพื่อที่จะได้ไม่ต้องสนใจหรือคิดถึงเขา
นอกจากเรื่องเพลงของชนุดมนัชชาก็เล้าเรื่องทุกอย่างให้เขาฟังพอหลังๆเล่าไปเล่ามาอารมณ์ของเธอเริ่มอ่อนไหวยกมือจับหน้าและจ้องมองเขา“จริงๆแล้วฉันไม่ได้อยากจากคุณไปคำพูดที่พูดในโรงแรมมันเป็นเพียงคำที่ออกมาจากอารมณ์ที่บอกว่ารังเกียจคุณบอกว่าคุณเหมือนดวิษที่ทำทุกอย่างทำไปเพราะเงินพูดเพื่อตั้งใจจะจะยั่วโมโหคุณตอนนั้นคุณกดดันฉันแล้วฉันก็กำลังเข้าใจคุณกับปณิตาผิดฉันโมโหในใจฉันไม่เคยคิดแบบนั้นเลย”
“อืม”เขานั่งฟังเงียบๆในตาแอบมีแววเจ้าเล่ห์
นัชชาเริ่มขนลุกที่ถูกเขามองพยักหน้าพูดต่อ“จริงๆอยู่กับคุณตั้งแต่ตอนต้นที่ถูกบังคับจนถึงตอนท้ายอยู่เพราะความเต็มใจในใจฉันคุณกลายเป็นคนสำคัญมาตั้งนานแล้ว”
“นัชชา.........”เตชิตรู้เพียงแค่ว่าอารมณ์ความต้องการเมื่อครู่หายไปแล้วเขาดีใจมากที่ได้ยินเธอพูดแบบนี้
นัชชากำลังตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเองเห็นสายตาตื่นเต้นของเขาที่มองมาเธอพูดด้วยความเขินอาย“ฉันว่าฉันรักคุณเข้าแล้ว”
ถ้าไม่ได้ห่างกับเขาไม่มีแผนร้ายๆของปณิตาไม่ได้เดินจากมาเธอก็คงยังไม่รู้ใจตัวเองเธอนึกว่าอย่างมากก็แค่ชอบรอวันที่เขาไม่ต้องการเธอแล้วเธอก็แค่ทำใจเดินออกมาง่ายๆ
แต่ในความเป็นจริงแล้วเธอไม่สามารถทำเหมือนไม่สนใจมันแล้วเดินออกมาอย่างง่ายดายได้เขากลายมาเป็นส่วนสำคัญส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอแล้ว
เขาตกใจทำตาโตสายตาแวววาวเขาถามเธอด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจ“เธอพูดใหม่อีกครั้งซิ”
นัชชาเขินหน้าแดงไม่ว่าจะอายมากแค่ไหนก็ตามเธอที่อยู่ในอ้อมกอดเงยหน้าบอกเขาอีกครั้งอย่างชัดถ้อยชัดคำ“เตชิตฉันรักคุณเข้าแล้ว”
ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไงไม่ว่าหลังจากนี้จะเป็นยังไงเธอตัดสินใจทำตามหัวใจตัวเองยอมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นเธอยอมบอกความรู้สึกของตัวเองออกไปให้เขารู้ไม่ต้องคอยเดาไม่อยากที่จะไม่เชื่อใจเขาให้เขาเห็นถึงความรู้สึกมากมายที่เธอมีให้เขา
ไม่ว่าหลังจากนี้จะเป็นยังไงเธอก็จะทำใจยอมรับมันเพราะเธอไม่อยากให้ห่างจากกันเพราะความเข้าใจผิด
เตชิตมองดูเธอใบหน้าตั้งใจและเขินอายของเธอใจละลายเขาก้มไปจูบหน้าผากของเธอค้างไว้ห้าวิจ้องหน้าเธอ“ฉันไม่กล้ารับประกันอะไรแต่ถ้าฉันเตชิตยังมีชีวิตอยู่ฉันจะไมมีวันทำให้เธอเสียใจนัชชาเธอจะเชื่อใจฉันมั้ย”
เขาทำทุกอย่างที่ทำได้เขามีปมในใจนัชชารู้เขาไม่ได้พูดว่าตลอดชีวิตแต่ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่เขาจะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจไม่มีคำสารภาพไหนตื้นตันได้เท่าคำนี้
นัชชาหลับตาลงเมื่อริมฝีปากเขาค่อยๆแตะลงมาได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงของเขาเธอถูกอุ้มเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดการที่เธอเดินจากไปความรู้สึกลำพังสูญเสียหวาดกลัวล่องลอยละลายหายไปในอ้อมกอดนี้
ความรู้สึกดีๆทั้งหมดกลับมาแล้ว
已经是最新一章了
加载中
