บทที่ 46 นายช่างยอดเยี่ยมจริงๆ2

บทที่ 46 นายช่างยอดเยี่ยมจริงๆ2 กานต์ถอนหายใจทีนึงแล้วพูดว่า “งั้นนายเอาคอมพิวเตอร์มาให้ฉันเครื่องนึง ฉันไม่สามารถใช้แค่นิ้วมือทำมันออกมาให้ได้หรอกนะ” “นายรอแปปนึง ฉันไปหยิบโน้ตบุ๊คของฉันมาให้” กิจจากระโดดลงจากเตียงด้วยความดีใจ บุริศร์พุ่งตัวไปด้านข้างด้วยความรวดเร็ว แต่ดวงตาหรี่ขึ้นเล็กน้อย กานต์สามารถออกแบบเกมส์คอมพิวเตอร์ได้จริงๆ หรอ? เขาไม่ได้เป็นแค่เด็กสี่ขวบกว่าๆ หรอ？ ทำไมถึงเชี่ยวชาญคอมพิวเตอร์อย่างนั้นได้ล่ะ？ หรือว่าสิ่งที่พวกเขาพูดกับสิ่งที่เขาเข้าใจเป็นคนละความหมายกันนะ？ บุริศร์สนใจในตัวกานต์ขึ้นมาทันที เขาซ่อนอยู่ในที่มืด มองไปที่กิจจาซึ่งกำลังหยิบโน้ตบุ๊คเข้าไปในห้องอย่างกระตือรือร้น แถมยังล็อคประตูอย่างน่าสงสัย บุริศร์ยิ้มออกมาครู่หนึ่ง แล้วก็ลุกขึ้นไปที่ห้องหนังสือ กิจจาอาจจะไม่รู้ บุริศร์ได้ติดตั้งกล้องวงจรปิดเอาไว้ในบ้านเมื่อนานมาแล้ว แต่เพราะเขายังเป็นเด็ก เขาเลยยังไม่เคยเปิดดูมันมาก่อน เขานั่งลงที่โต๊ะทำงาน เปิดดูกล้องวิดีโอในห้องกิจจา จึงเห็นกิจจาเอาโน๊ตบุ๊คส่งให้กานต์ด้วยความดีใจ “ให้นาย！นี่โน้ตบุ๊คของฉัน มีแค่ฉันเท่านั้นที่มีรหัสผ่าน คนอื่นเปิดไม่ได้ ให้ฉันช่วยนายปลดล็อครหัสผ่านนะ！” “ไม่ต้องหรอก” กานต์นั่งอยู่บนเตียง หยิบคอมพิวเตอร์เปิดเครื่อง นิ้วมือกดไปที่คอมพิวเตอร์อย่างรวดเร็ว ตาของบุริศร์ส่องเป็นประกายขึ้นมาทันที เขาเปลี่ยนวิดีโอไปที่ตำแหน่งของกานต์ มองดูอย่างตั้งใจไปที่ตำแหน่งที่นิ้วมือของกานต์กดลงไป ชุดตัวอักษรที่คุ้นเคยก็ค่อยๆ กระเด้งขึ้นมาบนหน้าจอ “ติ้ง” (เสียงๆนึง) โน้ตบุ๊คของกิจจาก็ปลดล็อคทันที “ว้าว! กานต์ นายยอดเยี่ยมจริงๆ! นายสอนฉันบ้างได้มั้ย？นายทำได้ไงน่ะ？โอ้ว สวรรค์ นี่ช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ！” กิจจาตะโกนออกมาด้วยความประหลาดใจ กานต์จ้องมองไปที่เขา กิจจารีบเอามือปิดปากตัวเอง แล้วทำท่ารูดซิปปาก ท่าทางแบบนั้นน่าขันเอามากๆ กานต์ส่ายหัวอย่างระอา เปิดสุ่มไฟล์เอกสารในคอมพิวเตอร์ ตาของบุริศร์ยิ่งดูยิ่งยากจะเข้าใจ วิธีการถอดรหัสผ่านนี้ของกานต์ดูคุ้นตานิดหน่อย “พฤกษ์ ส่งรูป screenshot วิดีโอตอนที่บริษัทถูก hacker เจาะเข้าระบบมาให้ผมหน่อย” ยังมีความคิดหนึ่งเกิดขึ้นในสมองของบุริศร์ แต่เขาคิดว่ามันยากที่จะเชื่อ เขาจำเป็นต้องตรวจสอบมันสักหน่อย พฤกษ์ยังคงตรวจสอบเรื่องอื่นๆ อยู่ เมื่อได้ฟังคำสั่งจากบุริศร์เช่นนั้น จึงให้คนรีบส่งวิดีโอให้บุริศร์โดยเร็ว บุริศร์เริ่มสำรวจเส้นทางรหัสการเจาะรหัสเมื่อครั้งที่เครือข่ายของบริษัทถูกบุกรุก แล้วขยายเส้นทางการตรวจสอบไปที่วิธีการปลดล็อครหัสของกานต์หลายครั้งเพื่อเปรียบเทียบกัน ทันใดนั้นเอง เขาก็พบสิ่งที่น่าประหลาดใจ เทคนิคของคนทั้งสองเหมือนกันหมดเลย！ คนที่ทำให้โปรแกรมของบริษัทถูกทำลายและทำให้ข้อมูลภายในของบริษัทรั่วไหลคือกานต์ เด็กคนนี้จริงๆหรอ？ เขาไม่ได้เป็นแค่เด็กอายุสี่ขวบกว่าๆ เท่านั้นหรอกหรอ？ บุริศร์ไม่อยากจะเชื่อ สายตาที่แหลมคมคู่สวยจับจ้องไปที่หน้าจออย่างเอาเป็นเอาตาย เฝ้ามองมือเล็กๆ ของกานต์ที่กำลังกดถอดรหัสคอมพิวเตอร์อย่างรวดเร็ว เขียนชุดตัวอักษรและรหัสผ่านเข้าไป ไม่นาน โปรแกรมเกมส์ง่ายๆเกมส์หนึ่งก็ถูกสร้างขึ้น ดวงตาของเขายิ่งดูเร้นลับขึ้นไปอีก “พฤกษ์ ตรวจสอบให้ผมที ความลับของบริษัทที่รั่วไหลออกไปในวันนั้น เด็กกานต์คนนี้เคยไปที่บริษัทหรือไม่？ตรวจสอบกล้องวงจรปิดทีละตัวๆ ตั้งแต่เริ่มวัน ไม่ว่าจุดไหนก็ไม่มีข้อยกเว้น” คำสั่งของบุริศร์ทำให้พฤกษ์สับสนและไม่เข้าใจ แต่ก็ยังทำเสร็จอย่างรวดเร็ว ในขณะที่รอ อารมณ์ของกานต์รู้สึกสับสน ตั้งแต่ที่เขาเฝ้ามองท่าทางสงบนิ่งลึกๆของกานต์ มันยากที่จะคิดไปว่าเด็กตัวเล็กๆ แค่นี้จะมีอานุภาพแห่งการทำลายล้างสูงได้ขนาดนั้น ทำไมเขาต้องทำอย่างนี้ล่ะ？ เพื่อแก้แค้นให้แม่ของเขาหรอ？ ถ้าเกิดเรื่องทั้งหมดนี่เขาเป็นคนทำจริงๆ อย่างนั้นมันก็ไม่น่าแปลกใจที่ฉากในห้องน้ำที่สนามบินจะถูกเผยแพร่บนอินเตอร์เน็ต หรือพูดได้อีกอย่างว่า ตั้งแต่ตอนที่เจอกันที่สนามบิน เจ้าหนูนี่ก็วางแผนไว้แล้วงั้นหรอ？ แต่ว่าทำไมกันล่ะ？ หรือว่าเขาจะรู้อะไรบางอย่าง？ หรือว่ากานต์จะรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างตัวเขาเองกับเขาแล้วนะ？ บุริศร์รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที เขาเป็นลูกชายของเขาจริงๆใช่มั้ย？ เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงได้พุ่งเป้ามาที่เขาแบบนี้？ บุริศร์รู้สึกว่าอยู่เฉยๆ ต่อไปไม่ได้แล้ว เขาเปิดประตูห้องหนังสือเข้าไปที่ห้องนอน ในห้องนอนยังคงถูกรักษาไว้เหมือนเมื่อห้าปีก่อน เขามาถึงที่หน้าโต๊ะข้างเตียงอย่างรวดเร็ว ดึงลิ้นชักโต๊ะข้างเตียงเปิดออก มีทะเบียนสมรสสองฉบับวางนอนอยู่ข้างในนั้น และระหว่างใบทะเบียนสมรสนั้นมีกระดาษสีเหลืองใบหนึ่งสอดอยู่ นั่นก็คือผลการตรวจสอบการตั้งครรภ์！ ผลตรวจสอบการตั้งครรภ์ของนรมนในปีนั้น！ ห้าปีที่ผ่านมานี้ เวลาที่เขายากที่จะหลับฝันในทุกๆคืน เขาก็จะพึ่งพิงของสองสิ่งนี้เพื่อผ่านพ้นค่ำคืนไปอย่างช้าๆ ตอนนี้ข้อมูลที่อยู่ตรงหน้าเขาเปลี่ยนมาเป็นเจ้าหนูน้อยคนนึงที่ยังมีชีวิตอยู่ซึ่งปรากฏตรงหน้าเขาตอนนี้ แม้ว่าจะสร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวงให้กับบริษัทก็ตาม แต่เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างกระตุ้นให้เขาดีใจแทบบ้า ซึ่งทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ บุริศร์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาผู้อำนวยการโรงพยาบาล “คุณหมอนัทธ์ ที่ผมให้คุณทำการตรวจสอบผลความเป็นพ่อเด็กนั่นน่ะ จะรู้ผลเมื่อไหร่？” คุณหมอนัทธ์ไม่คิดว่าบุริศร์จะใจร้อนขนาดนี้ พูดอย่างกังวลเล็กน้อยว่า “อยู่ในขั้นตอนเร่งด่วนแล้วครับ น่าจะทราบผลพรุ่งนี้” “รบกวนคุณแล้วล่ะ” เมื่อวางสายโทรศัพท์แล้ว บุริศร์ก็โทรศัพท์ไปหาเดชาหมอประจำตระกูลของตัวเอง “เดชา ผมให้คุณทำการตรวจสอบพอจะทำให้เร็วอีกหน่อยได้มั้ย？” เดชาตกใจนิดหน่อย แต่ก็พูดเบาๆว่า “ได้ครับ ผมจะทำให้เร็วที่สุด” เมื่อวางสายโทรศัพท์ ใจของบุริศร์สงบได้ไม่นาน ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เดชาและคุณหมอนัทธ์ก็โทรศัพท์หาคนอีกคนหนึ่งพร้อมกัน