บทที่52 คุณก็รู้ไม่น้อยเลยนี่2

บทที่52 คุณก็รู้ไม่น้อยเลยนี่2 นรมนนิ่งไปครู่นึง “ฉันบอกอะไร คุณบุริศร์ก็จะทำ อย่างนั้นหรอคะ?” “แน่นอน แค่เธอบอกฉันมา ฉันรับปาก” แววตาของบุริศร์ที่มองนรมนนั้นจริงจังอย่างมากและแฝงความเอ็นดูเธอและยอมตามใจเธออยู่เล็กน้อย นรมนคิดว่าตัวเองตาฝาดไปอีกแน่ๆ เขายอมตามใจฉันงั้นหรอ? นรมน กลัวว่าที่มีปัญหานั้นไม่ได้อยู่ที่บุริศร์ แต่เป็นตาเธอเองต่างหากที่มีปัญหา นรมนรีบหันหน้าไปทางอื่น ยิ้มอย่างเย็นชาพูด “นับตั้งแต่ที่ฉันนั้นได้มาถึงเมืองชลธีนี้ คุณเขมิกาไม่เคยมีความเมตตาปรานีต่อฉันเลย ก่อนหน้านี้เธอทำอะไรไว้บ้างคุณบุริศร์คงจะรู้ดีนะคะ แต่เพื่อความร่วมมือกันของทั้งสองตระกูลนั้น ฉันอดทนแล้วค่ะ แต่มาวันนี้ที่ฉันต้องเป็นแบบนี้และเธอก็ยังมาดูถูกเหยียดหยามฉันอีก ถ้าฉันจะบอกว่าฝ่ามือนี้ที่เธอฝากไว้กับฉัน ฉันจะเอาคืนเป็นสิบเท่าล่ะ? คุณบุริศร์ยังคงรับปากไหมคะ?” “ตกลง！” คำตอบของบุริศร์ชัดเจนตรงไปตรงมาจนทำให้นรมนถึงกับอึ้งไป “คุณฟังชัดแล้วนะคะ ว่าฉันต้องการให้เขมิกาได้รับฝ่ามือแบบที่ฉันโดน10ทีและต้องเป็นที่หน้าเท่านั้น” นรมนย้ำอีกครั้ง ครั้งนี้บุริศร์ไม่ได้พูดอะไรแต่กลับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาพฤกษ์ “ไปที่บ้านใหญ่ตระกูลเล็กโตแล้วพาตัวเขมิกามาที่โรงพยาบาล ผมอยู่ที่ห้องพักผู้ป่วยของดีไซเนอร์แคทเธอรีนะและก็เอาการ์ดมาให้ผมอีกสองคน” “โอเคครับ คุณบุริศร์” ถึงแม้ว่าพฤกษ์จะไม่รู้เลยว่าบุริศร์ต้องการจะทำอะไรกันแน่แต่เขาก็ละงานที่กำลังทำอยู่ และรีบไปยังบ้านใหญ่ตระกูลเล็กโตในทันที นรมนมองไปยังบุริศร์ที่มีท่าทีค่อนข้างเกรี้ยวกราด แล้วก็รู้สึกประหลาดใจ แต่ก็เพียงแค่ครู่นึงเท่านั้น ความเย็นชาของบุริศร์นั้นนรมนเองก็เจอมากับตัวแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าเพียงเพราะว่าอยากให้เธออยู่ต่อ บุริศร์ถึงขั้นยอมลงมือกับเขมิกา หรือเพียงแค่บุริศร์ต้องการแสดงไปอย่างนั้นให้เธอเห็นแค่นั้นเอง ยังคิดว่าเธอยังคงเป็นนรมนคนเดิมอยู่งั้นหรอ? ใจดี ใสซื่อ ยอมที่จะให้อภัยคนอื่นง่ายๆและไม่เคยร้องขอสิ่งใดตอบแทน น่าเสียดาย นรมนคนนั้นได้ถูกเผาตายไปกับเหตุการณ์ไฟไหม้เมื่อ5ก่อนแล้ว ที่มีชีวิตอยู่ตอนนี้คือคนที่ไร้ซึ่งความรักและความรู้สึก เธอมาเพื่อแก้แค้น สายตานรมนกลับมาจับจ้องอยู่ที่บุริศร์ เธอแสยะยิ้มแล้วพูดว่า“คุณบุริศร์ก็ทำได้ลงนะคะ ฉันได้ข่าวมาว่าเมื่อก่อนคุณบุริศร์เคยส่งภรรยาตัวเองออกนอกประเทศนี่คะ และภรรยาคุณก็ตั้งท้องอยู่ด้วย แต่คุณกลับไม่ใจอ่อนเลย ผู้หญิงในดวงใจของคุณ กับฉันที่เป็นคนนอก คุณจะทำเพื่อฉันได้จริงๆหรอคะ?” “เธอยังรู้อะไรมาอีก?” เรื่องนี้มีไม่กี่คนที่รู้ คนในเมืองชลธีต่างก็รู้ว่าภรรยาของบุริศร์นอกใจทิ้งเขาไป ถึงได้ประสบอุบัติเหตุเพลิงไหม้ แต่แน่นอนว่าไม่มีใครรู้สาเหตุที่แท้จริงว่าภรรยาของเขาถูกส่งให้ต้องไปต่างประเทศจึงจากไป แต่ทว่าเธอรู้ได้อย่างไร? หรือว่าเธอจะเป็นนรมนจริงๆ? แววตาของบุริศร์เป็นประกาย แววตาที่เปี่ยมไปด้วยการรอคอยนั้นทำให้นรมนได้สติ แย่แล้ว！ หลุดพูดออกไปแล้ว！ แต่เธอยังคงยิ้มและพูดว่า “แน่นอนว่าคุณเขมิกาแฟนคุณบอกฉันน่ะค่ะ เธอพูดว่าในเมื่อเมื่อหลายปีก่อนเธอมีความสามารถที่จะทำให้คุณเบื่อและทิ้งภรรยาคุณได้ถึงแม้ว่าจะตั้งครรภ์อยู่ก็ตาม และเป็นเพราะภรรยาคุณตั้งครรภ์นี้เองเธอสามารถทำให้คุณต้องส่งภรรยาตัวเองไป คุณก็ทำตามทุกอย่าง เธอยังพูดอีกว่าเธอมีความสำคัญกับคุณและตระกูลเล็กโตมากขนาดนี้ ฉันมันก็แค่คนที่มาจากไหนไม่รู้จะไปเป็นคู่ต่อสู้กับเธอได้อย่างไรกันคุณบุริศร์คะ ดูท่าแล้วเสน่ห์คุณนี่เหลือล้นจริงๆนะคะ ถึงแม้คำพูดของนรมนจะเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยถากถาง แต่บุริศร์กลับแสร้งฟังไม่ออก ก้นบึ้งในใจยิ่งรู้สึกโหวงหนักเข้าไปอีก เขมิกาพูดงั้นหรอ? เธอก็ยังคงไม่ยอมรับงั้นหรอ? สายตาของบุริศร์แน่วแน่ “ที่เขมิกาพูดนั้นก็ใช่ว่าจะเป็นความจริงทั้งหมด” “ถ้างั้นคุณบุริศร์จะบอกว่าที่คุณเขมิกาพูดนั้นมันไม่จริง?ภรรยาของคุณไม่ได้เป็นเพราะคุณเขมิกาถึงถูกส่งไปต่างประเทศงั้นหรอคะ?” นรมนมองจ้องบุริศร์ มือข้างหนึ่งกำผ้าปูที่นอนแน่นโดยไม่รู้ตัวแต่โชคดีที่อยู่ใต้ผ้าห่มไม่เช่นนั้นอารมณ์เธอคงถูกเปิดเผยออกมา ถึงเป็นเช่นนั้นแต่ว่าไฟที่สุมอยู่ในอกกลับลุกโชนขึ้นมาอย่ารุนแรง บุริศร์ถึงกับนิ่งไปครู่นึงและพูดต่อโดยไม่ได้มองไปที่นรมน “ตอนนั้นภรรยาผมตั้งครรภ์จริง แต่ว่าตอนที่ผมคิดว่าจะส่งเธอไปผมไม่รู้เรื่องเธอท้องด้วยซ้ำและหลังจากที่ผมรู้ว่าเธอตั้งท้องแล้วผมกลับยิ่งอยากให้เธอไปตอนนั้นภรรยาของผมตั้งท้องอยู่ ตอนที่ผมวางแผนจะให้เธอไปเมืองนอกนั้นผมยังไม่รู้เรื่องนี้ แต่พอ ผมรู้แล้วว่าเธอตั้งครรภ์ผมก็ยิ่งอยากให้เธอไปเพราะว่าในตอนนั้นเขมิกาเธอกลับมาและยังตั้งท้องทายาทของตระกูลเล็กโตอีกถ้าหากผมยอมให้เธอทั้งสองอยู่ร่วมชายคาเดียวกันล่ะก็ ตามลักษณะนิสัยของภรรยาผมเธอต้องถูกเอาเปรียบแน่ๆ เด็กในท้องของเขมิกาจะเอาออกก็คงไม่เรื่องง่าย เพราะฉะนั้นผมจึงทำได้แค่ส่งเธอไปต่างประเทศ ผมถึงกับจัดการเตรียมหมอและพยาบาลที่เก่งที่สุดไว้เพื่อดูแลเธอและก็จัดเตรียมคนใช้ไว้มากมายเพื่อให้คอยรับใช้เธอ แต่ก็คิดไม่ถึงว่าเธอจะประสบอุบัติเหตุกลางทางซะก่อน” คนหลอกลวง！ มือของนรมนเกือบจะบิดผ้าปูที่นอนขาดอยู่ไม่ช้า ถึงแม้จะผ่านไป5ปีแล้วก็ตาม แต่สภาพและสถานการณ์ในตอนนั้นจนถึงทุกวันนี้เป็นอย่างไร นรมนผ่านและเห็นมันมาด้วยตัวเอง เพื่อเธองั้นหรอ? คงคิดว่าตอนนี้นรมนตายไปแล้วสินะ ถึงได้จะพูดอะไรก็ได้ แต่น่าเสียดายที่เธอจำได้หมดทุกอย่าง เธอยังจำได้ว่าการ์ดสองคนในตอนนั้นพูดจาอย่างโหดเหี้ยม ยังจำได้ไม่ว่าเธอจะขอร้องอ้อนวอนยังไงพวกเขาก็ไม่มีว่าจะช่วยเหลือเธอเลยถึงขั้นบอกเองว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนของบุริศร์ การ์ดข้างกายบุริศร์นั้นนรมน รู้จักดีส่วนใหญ่เป็นพวกทหารที่ปลดออกมาอย่างน้อยๆก็เป็นพวกที่จงรักภักดีต่อบุริศร์ถ้าไม่ได้รับคำสั่งจากบุริศร์พวกเขาจะกล้าทำกับเธอขนาดนั้นหรอ? และยิ่งไปกว่านั้นก็ยังมีลูกของบุริศร์อยู่ในท้องของเธอทั้งคน！ เพราะฉะนั้นทุกอย่างเป็นเพียงแค่คำโกหก หลอกลวง！ มาถึงขนาดนี้แล้วบุริศร์ยังคิดที่จะโกหกเธอใช่หรือ?ไม่สนว่าเธอใช่ไม่ใช่นรมนคนที่เขาต้องการที่จะปกป้องไว้และโกหมากที่สุดคือใครกันแน่? ดวงตาของนรมนเริ่มแดงระเรื่อ เธอรีบก้มหน้าทันทีกลัวบุริศร์จะเห็นพิรุท ในเวลานั้นก็มีเสียงเล็ดรอดมาจากด้านนอก นอกจากนี้ก็ยังมีเสียงที่คุ้นหู เสียงของเขมิกา