ตอนที่4ผู้หญิงใจกล้า

ตอนที่4ผู้หญิงใจกล้า โล่หวินหลานเงยหน้าพยักหน้าแล้วพูดว่า:“ข้ารับประกันว่าพรุ่งนี้พอเขาตื่นมาเรื่องของหลินอ๋องจะไม่เกี่ยวกับเรา” โม่ฉีหมิงถอนหายใจแล้วตะโกนออกไปนอกประตูว่า:“ฉินหยิ่น”ชายสวมชุดองครักษ์ของจวนอ๋องคนหนึ่งก็เดินเข้ามา ฉินหยิ่นทำความเคารพโม่ฉีหมิงโม่ฉีหมิงพูดว่า:“ส่งหลินอ๋องกลับจวนอ๋องทีแล้วให้หมอหลวงไปตรวจด้วยจากนั้นก็ไปส่งข่าวที่วังว่าหลินอ๋องตอนของตัวเอง” ฉินหยิ่นรู้สึกแปลกใจสายตามองไปที่โม่ฉีมู่ที่นอนอยู่ที่เตียงเขาสวมชุดเจ้าบ่าวสีแดงแต่ช่วงล่างกลับอาบไปด้วยเลือด “ทราบ”ฉินหยิ่นเดินเข้ามาเห็นมีดสั้นกับไอ้นั่นของหลินอ๋องบนเตียงเขาก็ตกใจเล็กน้อยเขาใช้ผ้าห่อของสองสิ่งนี้เอาไว้จากนั้นก็อุ้มโม่ฉีมู่ออกไป หลังจากฉินหยิ่นไปแล้วโล่หวินหลานก็บิดขี้เกียจมองไปที่เลือดที่เต็มเตียงนางก็ดึงผ้าปูนั้นออกจากนั้นก็มองไปที่โม่ฉีหมิงแล้วพูดว่า:“ดึกแล้วเจ้าไม่นอนหรอ?” โม่ฉีหมิงมองไปที่นางสายตาไม่มีความอ่อนโยนเลย:“หวังว่าวันนี้จะไม่ใช่วันสุดท้ายของเจ้านะ” โล่หวินหลานยักไหล่แล้วเดินไปหาโม่ฉีหมิงแล้วนั่งยองลงไปแล้วลูบไปที่ขาของเขา “เจ้าจะทำอะไร?”โม่ฉีหมิงมองไปที่โล่หวินหลานสายตายิ่งกว่าไฟแผดเผาผู้หญิงคนนี้แตะไปที่เส้นตายของเขาหลายต่อหลายครั้ง โล่หวินหลานตรวจดูขาของโม่ฉีหมิงนางพบว่าเขาถูกตัดเส้นเอ็นขาดหมดน่าจะเป็นมานานกว่าสิบปีแล้วก็น่าจะเกิดพร้อมกับแผลที่หน้าของเขาด้วย ใครกันนะถึงได้โหดเหี้ยมขนาดนี้ตัดเส้นเอ็นขาแล้วก็เผาเขาจนเป็นแบบนี้? โล่หวินหลานลุกขึ้นมาแล้วมองไปที่โม่ฉีหมิงแล้วถามว่า:“ผู้หญิงที่แต่งงานกับเจ้าพวกนั้นหลังจากถูกหลินอ๋องย่ำยีแล้วฆ่าตัวตายเองหรือว่าเจ้าเป็นคนฆ่า?” โม่ฉีหมิงเงยหน้าไปมองนางแล้วตอบสั้นๆว่า:“มีหมด” โล่หวินหลานเข้าใจความรู้สึกของโม่ฉีหมิงเขาต้องมาเห็นน้องชายตัวเองย่ำยี่ของตัวเองโดยที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้เลยคนพิการที่ต้องแบกลมหายใจไว้เพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไปคนที่ทำได้แบบนี้ไม่ใช่คนอ่อนแอแต่เขามีจิตใจที่เข้มแข็งหรืออาจจะเป็นเพราะความแค้นที่ทำให้เขาอดทนได้ขนาดนี้! “โม่ฉีหมิงเจ้าลองเชื่อใจข้าได้นะ!”โล่หวินหลานเรียกชื่อเขาตรงๆตัวนางมาถึงที่นี่ครั้งแรกก็เจอเรื่องแบบนี้นางจำเป็นต้องมีพันธมิตรคนที่อยู่ตรงหน้านางตอนนี้เป็นคนที่เหมาะสมที่สุดแล้ว โม่ฉีหมิงตะลึงไปตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อสิบปีก่อนก็ไม่มีใครเรียกชื่อเขาอีกเลยตั้งแต่เขารอดมาจากประตูนรกทุกคนก็เรียกเขาว่าหมิงอ๋องแม้แต่เสด็จพ่อของเขาก็ไม่เว้น เห็นโม่ฉีหมิงไม่พูดอะไรโล่หวินหลานก็พูดอีกว่า:“ข้าไม่ได้มีเป้าหมายอะไรในฐานะหมอคนหนึ่งข้าคิดแค่อยากจะรักษาโรครักษาใจแผลที่ขากับใบหน้าของเจ้าข้าช่วยรักษาให้หายได้หากเจ้าเชื่อใจข้า” “ข้าไม่รู้ว่าเจ้ามีเป้าหมายอะไรอาการของข้าหมอหลายคนก็บอกว่าจนปัญญาเจ้าคิดว่าเจ้ามีความสามารถขนาดนั้นเลยหรอ?เจ้าจะอยู่รอดเกินพรุ่งนี้ไหมยังไม่รู้เลยแล้วยังกล้ามาบอกว่าจะรักษาข้าอีกหรอน่าขำ”โม่ฉีหมิงหัวเราะเยาะเย้ยแล้วพูดอาการของเขาแม้แต่คนที่ได้ชื่อว่าหมอเทวดาอย่างชิวหม้อไป๋ยังไม่มีปัญญาจะรักษาแล้วผู้หญิงคนหนึ่งจะทำได้ได้ยังไง เมื่อได้ยินโม่ฉีหมิงพูดอย่างมั่นใจโล่หวินหลานก็ยิ้มแล้วพูดว่า:“ไม่เชื่อใจข้าใช่ไหมข้าจะทำให้เจ้าเชื่อให้ได้ถึงเวลานั้นอย่ามาอ้อนวอนให้ข้ารักษาก็แล้วกันเชอะ”โล่หวินหลานหันกลับไปแล้วนอนลงไม่สนใจชายคนนั้นอีก หลังจากเอนตัวนอนลงไม่นานโล่หวินหลานก็หลับไปแต่ว่าระหว่างที่นอนโล่หวินหลานก็เหมือนกับได้ยินเสียงอะไรบางอย่างแต่ด้วยความที่หลับลึกแล้วนางก็เลยไม่อยากจะลืมตาขึ้นมา โม่ฉีหมิงเรียกตัวองครักษ์ลับของเขาเย่เฟิงมาแล้วพาเขาไปที่ห้องนอนของเขาแล้วสั่งให้เขาไปสืบประวัติของโล่หวินหลานให้ละเอียด คืนนี้โล่หวินหลานหลับสบายมากแต่โม่ฉีหมิงกลับไม่ได้นอนทั้งคืน เมื่อฟ้าสางกงกงในวังหลวงก็มาแจ้งพระราชดำรัสว่าฮ่องเต้ทรงมีเรียกตัวโม่ฉีหมิงกับโล่หวินหลานไปเข้าเฝ้าโม่ฉีหมิงรู้ว่าเรื่องของงโม่ฉีมู่น่าจะรู้ไปถึงพระเนตรพระกรรณของฮ่องเต้แล้วก็น่าจะรออยู่ที่ท้องพระโรง โม่ฉีมู่แอบเข้าไปที่ห้องหอของเขากับชายาทั้งสองคนจะไม่รู้เรื่องได้ยังไง?แสดงว่าคิดเอาไว้แล้วว่าจะแก้แค้นให้กับหลินอ๋องยังไงหากโล่หวินหลานทำให้แผนของเขาพังเขาจะฆ่าโล่หวินหลานทิ้งจริงๆแล้วนางก็เป็นคนที่ต้องตายอยู่แล้ว “เย่หวิน”โม่ฉีหมิงตะโกนเรียกเห็นหญิงชุดดำคนหนึ่งกระโดดออกมา “นายท่าน”เย่หวินคุกเข่าลง โม่ฉีหมิงมองไปที่นางแล้วพูดว่า:“ตั้งแต่นี้ต่อไปเจ้าจะต้องรับใช้พระชายาข้าต้องการให้เจ้าจับตาแล้วก็คุ้มครองพระชายาให้ดีมีความเคลื่อนไหวอะไรให้รายงานข้าตลอด” เย่หวินพยักหน้าแล้วพูดว่า:“ทราบแล้ว”จากนั้นนางก็หายเข้าห้องไป เมื่อฟ้าเริ่มสว่างโล่หวินหลานตกใจตื่นเพราะเสียงดังโม่ฉีหมิงไม่อยู่ในห้องแล้วโล่หวินหลานไม่รู้ว่าเขาออกไปตอนไหน ประตูห้องเปิดออกสาวใช้ของจวนอ๋องคนหนึ่งเดินเข้ามาโล่หวินหลานมองไปที่หน้าเห็นนางหน้าตาดีแต่ใบหน้าไม่มีสีหน้าใดๆเลย “ข้าน้อยเย่หวินรับคำสั่งท่านอ๋องให้มาดูแลรับใช้พระชายาพระชายาล้างหน้าล้างตาก่อนเถอะอีกเดี๋ยวต้องเข้าวังไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้”เย่หวินวางเสื้อผ้าลงจากนั้นก็เห็นสาวใช้อีกสองคนเดินเข้ามาคำนับโล่หวินหลานแล้วก็ดูแลโล่หวินหลานแต่งตัว โล่หวินหลานนั่งมองตัวเองอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งใบหน้านี้ไม่เลวเลยถือว่างามใช้ได้ พี่สาวทั้งสองของนางอาจจะอิจฉาใบหน้าของนางก็ได้กลัวว่าหมิงอ๋องจะโปรดปรานทำให้อยู่เหนือพวกนางดังนั้นถึงได้ขู่นางแล้วให้นางฆ่าตัวตายไป เจ้าของร่างเดิมคงเป็นคนอ่อนแอมากถึงได้ถูกข่มขู่ได้ แต่ว่านางกับโล่หวินหลานไม่เหมือนกันนางชอบที่จะเสี่ยงก็เหมือนที่จะต้องไปเข้าเไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกนางยิ้มอย่างสนุกสนานสายตาเป็นประกาย