已经是第一章了
ตอนที่9เวินอ๋อง
ตอนที่9เวินอ๋อง
หลังจากนั้นหลายวันโล่หวินหลานก็เอาแต่วิจัยคัมภีร์พิษที่อยู่ในหัวของนางนางเรียนรู้ได้เร็วมากอีกทั้งในจวนอ๋องเองก็มีสมุนไพรที่ใช้ได้อยู่ซึ่งมันสะดวกต่อการที่โล่หวินหลานจะฝึกฝน
ส่วนโม่ฉีหมิงเขาไม่เคยไปยุ่งเรื่องของนางเลยแล้วก็ไม่ถามด้วยมันทำให้โล่หวินหลานเหมือนได้ความเป็นส่วนตัวมากๆ
เมื่อไหร่ก็ตามที่ความรู้เรื่องพิษเพิ่มขึ้นแล้วโล่หวินหลานก็จะรับประกันได้ว่าตัวนางจะปลอดภัยจากนั้นนางก็หยิบภาพวาดที่นางวาดขึ้นมาออกจากจวนอ๋องไปพร้อมกับเย่หวิน
โล่หวินหลานรู้ว่าคนที่นางผิดใจด้วยไม่ใช่คนธรรมดาโม่ฉีหมิงเตือนนางว่าอย่างออกจากจวนโดยไม่มีเหตุจำเป็นแต่ว่าโล่หวินหลานออกจากจวนคราวนี้เพราะมีเหตุจำเป็น
หลังจากออกมาจากร้านไม้เย่หวินก็อดไม่ได้ที่จะถาม:“เก้าอี้ที่พระชายาทรงสั่งทำท่านจะทำให้ท่านอ๋องหรอ?”เย่หวินปกติไม่ใช่คนพูดมากปกติจะทำตามอย่างเดียวไม่เคยถามอะไรมากโล่หวินหลานบางครั้งยังรู้สึกเลยว่านางน่าเบื่อ
แต่ว่าวันนี้เย่หวินถามนางแสดงว่านางอดกลั้นมานานแล้ว
โล่หวินหลานหัวเราะเบาๆแล้วพูดว่า:“มันคือรถเข็นที่ข้าเคยพูดถึงมันออกแบบมาเพื่อคนที่เดินไม่สะดวกอย่าเพิ่งบอกโม่ฉีหมิงนะข้าอย่างให้เขาประหลาดใจ”
เย่หวินก้มหน้าไม่ตอบ
โล่หวินหลานเหลือบไปมองนางแล้วถอนหายใจเบาๆแล้วพูดว่า:“ก็ได้เจ้าอยากบอกก็บอกไปข้าไม่ทำให้เจ้าลำบากใจหรอก”
เย่หวินแอบถอนหายใจเบาๆพระชายาคนนี้ฉลาดจริงๆนางรู้อยู่แล้วว่านางเป็นคนของโม่ฉีหมิงฟังคำสั่งของโม่ฉีหมิง
โล่หวินหลานคิดจะไปเดินเล่นที่ตลาดแต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะพบกับพี่สาวคนรองของนางอย่างโล่วี่เสว่
ทั้งสองพบกันโดยบังเอิญโล่วี่เสว่รู้สึดตกใจตะลึงอยู่พักใหญ่ยิ้มแล้วพูดว่า:“ที่แท้ก็น้องสามนี่นาบังเอิญจังเลยนะ”นางพูดเหมือนสนิทสนมแถมยังจับมือของโล่หวินหลานด้วย
โล่หวินหลานสะบัดมือทิ้งอย่างไม่ใยดีแล้วพูดว่า:“น้องสามหรอตอนนี้เจ้าน่าจะเรียกข้าว่าพระชายาหมิงอ๋องมากกว่านะแล้วก็ควรจะทำความเคารพข้าด้วยจริงไหม?”
โล่วี่เสว่หน้าเสียไปแล้วก็พูดด้วยความไม่พอใจว่า:“โล่หวินหลานเจ้าคิดจริงๆหรอว่าเจ้าเป็นพระชายาในโลกใบนี้มีใครไม่รู้บ้างว่าหมิงอ๋องอัปลักษณ์อย่างกับปีศาจฝ่าบาททรงไม่โปรดปรานหน้ายังไม่อยากจะเห็นเป็นแค่ท่านอ๋องที่ถูกทิ้งเจ้าแต่งงานกับคนไร้ประโยชน์แบบนั้นเจ้าคิดว่าตัวเจ้า......”
เสียงเพี๊ยะเสียงดังสนั่นโล่วี่เสว่พูดยังไม่ทันจบหน้าด้านซ้ายก็ถูกโล่หวินหลานตบเข้าอย่างแรงโล่หวินหลานลงแรงเต็มที่ทำให้โล่วี่เสว่ปากแตกเลือดไหล
โล่วี่เสว่จับไปที่หน้าข้างที่โดยตบนางจ้องไปที่โล่หวินหลานหลังจากตกใจแล้วก็โกรธมาก“เจ้ากล้าตบข้าหรอเจ้า......”โล่วี่เสว่ชี้ไปที่โล่หวินหลานแต่คิดไม่ถึงว่าโล่หวินหลานจะใช้มือซ้ายตบไปที่หน้าของนางอีกข้างหนึ่ง
ตบนางเข้าไปสองทีโล่หวินหลานถึงสะใจจากนั้นก็ดึงชายเสื้อของโล่วีเสว่เข้ามาใกล้ๆแล้วพูดด้วยความดุว่า:“โล่วี่เสว่เจ้าจำเอาไว้ให้ดีหมิงอ๋องเป็นสามีข้าไม่มีใครจะมาดูถูกเขาได้ข้าตบเจ้าสองทีถือเป็นการสั่งสอนเขาหากเจ้ายังกล้าพูดจาไม่ให้เกียรติสามีข้าอีกแม้แต่คำเดียวข้าจะตัดลิ้นเจ้าทิ้งซะ”
โล่หวินหลานผลักนางออกไปโล่วี่เสว่ถอยหลังจนเกือบล้ม
หลังจากโล่วี่เสว่ยืนนิ่งแล้วนางไม่สนใจเลยว่าหน้าของนางจะเจ็บแค่ไหนเขาโกรธแล้วด่าว่า:“โล่หวินหลานเจ้าอย่าได้ใจไปเจ้าคิดว่าเจ้าแต่งงานกับหมิงอ๋องแล้วจะแน่สักแค่ไหนรอข้าเป็นพระชายาหลินอ๋องก่อนเถอะแล้วมาดูสิว่าข้าจะสั่งสอนเจ้ายังไง”
โล่หวินหลานอยากจะไปแล้วแต่เมื่อได้ยินคำว่าพระชายาหลินอ๋องโล่หวินหลานจู่ๆก็หยุดเดินแล้วหันไปมองนาง:“เจ้าจะแต่งงานกับหลินอ๋องหรอ?”
โล่วี่เสว่เห็นโล่หวินหลานสีหน้าตกใจก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา“ทำไมเจ้ากลัวแล้วล่ะสิ?หลินอ๋องเป็นที่โปรดปรานของฮ่องเฮากับพระสนมเอกตวนเฟยเขาสูงส่งกว่าหมิงอ๋องเยอะโล่หวินหลานเจ้ารอก่อนเถอะวันนี้เจ้ารังแกข้าวันหนึ่งข้าจะให้เจ้าชดใช้ข้ามากกว่านี้เท่าตัว”
โล่วี่เสว่โกรธแล้วจากไปโล่หวินหลานยังคงยืนอยู่ที่เดิมนางยืนอยู่นานกว่าจะได้สติคืนมาเรื่องที่หลินอ๋องตดของตัวเองทิ้งคนทั่วไปไม่มีทางได้รู้แต่ล่วี่เสว่กำลังจะแต่งงานกับขันที?
เรื่องนี้มันสมใจนางนักไม่รู้ว่าเป็นความคิดของใคร?โล่หวินหลานหัวเราะร่าออกมานางรู้สึกว่านี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่ข้ามเวลามาที่นางมีความสุขขนาดนี้
ไม่ไกลจากตรงนี้มีภัตตาคารอยู่มีเงาของคนๆหนึ่งที่สวมชุดขาวยื่นอยู่ที่ระเบียงมองมาที่โล่หวินหลานหลังจากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นคนข้างหลังเขาก็ออกไปจนหมด
“โล่วี่เสว่เจ้าคิดอยากจะแต่งงานกับขันทีน้องสาวอย่างข้าก็ต้องช่วยเจ้าอย่างเต็มที่”โล่หวินหลานตบมือแล้วมองไปที่เย่หวินที่กลั้นหัวเราะไม่ได้แล้วพูดว่า:“จะกลั้นเอาไว้ทำไมอยากจะหัวเราะก็หัวเราะออกมาเลย”
เย่หวินก้มหน้าโล่หวินหลานยักไหล่แล้วพูดว่า:“ไปเถอะ”พูดจบก็เตรียมที่จะกลับจวนพร้อมกับเย่หวินแต่พอเดินไปไม่กี่ก้าวก็ถูกชายคนหนึ่งมาขวางเอาไว้
“พระชายาหมิงเฟยนายของข้าเรียนเชิญพระชายาขึ้นไปพบกันที่ภัตตาคาร”สวินเทียนก้มหน้ารอบตัวเขาเต็มไปที่ด้วยราศีอันตราย
เย่หวินเดินหน้ายืนขวางคุ้มกันโล่หวินหลานเอาไว้สวินเทียนเงยหน้ามามองเย่หวินแล้วยิ้มเหมือนท้าทาย
已经是最新一章了
加载中
