已经是第一章了
ตอนที่14คนใกล้ชิด
ตอนที่14คนใกล้ชิด
“นอกจากคนใกล้ชิดห้ามใครคนอื่นเข้าใกล้เจ้าเด็ดขาดเข้าใจไหม?”โม่ฉีหมิงใช้น้ำเสียงแบบออกคำสั่ง
โล่หวินหลานกระพริบตาแล้วพยักหน้า
โม่ฉีหมิงพูดอีกว่า:“เวินอ๋องต้องการให้คุณหนูรองของตระกูลเจ้าเป็นชายาของหลินอ๋องเรื่องนี้เจ้าคิดยังไง?”
“ดีนี่ข้าก็อยากให้เป็นอย่างนั้นอยู่”โล่หวินหลานยิ้มนางยังต้องขอบคุณเวินอ๋องด้วยซ้ำ
โม่ฉีหมิงมองไปที่นางเห็นนางยิ้มสีหน้าเหมือนมีแผนร้ายเขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า:“หากว่าเวินอ๋องคิดอยากจะใช้จวนโล่มาจัดการกับเจ้าเจ้าจะทำยังไง?”
โล่หวินหลานยิ้มหวานราวกับดอกไม้โม่ฉีหานคิดอยากจะใช้คนใกล้ชิดมาจัดการกับนาง?งั้นก็ดีเพราะยังไงนางก็ใช้แค่ชื่อคุณหนูสามของตระกูลโล่อยู่แล้วคนในตระกูลโล่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับนางเลย
“โม่ฉีหานเสียหายครั้งใหญ่ยังไงก็ต้องหาคนระบายอยู่แล้วขอแค่เขาไม่เอาอารมณ์มาลงที่จวนหมิงอ๋องเท่านั้นก็พอแล้ว”โล่หวินหลานพูดอย่างไม่กตัญญูเลย
โม่ฉีหมิงตะลึงไปครู่หนึ่งผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมมากเกินไปแล้วมั้ง?หรือว่า......
โล่หวินหลานรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ก็เลยอธิบายว่า:“คนในจวนโล่จะเป็นตายร้ายดียังไงไม่เกี่ยวกับข้าข้าสนใจแค่ว่าคนในจวนหมิงอ๋องกับเจ้าจะเป็นตายยังไงอย่างอื่นข้าไม่สนใจอีกอย่างคนใกล้ชิดที่สุดในจวนโล่ของข้าอย่างท่านแม่ก็ตายไปนานแล้วดังนั้นจวนโล่เองก็ไม่มีประโยชน์อะไร”
โม่ฉีหมิงรู้ดีว่าสิบแปดปีที่ผ่านมาโล่หวินหลานอยู่ในจวนโล่ในสภาพยังไงนางพูดแบบนี้เพราะนางเกลียดบ้านหลังนั้นมากเพราะมันเหมือนกับเรื่องที่ตัวเขานั้นต้องเจอ
ก็เหมือนคนสองคนที่น่าสงสารมาเจอกัน
“อืม”โม่ฉีหมิงรู้สึกว่าหลังจากผ่านความทุกข์ทรมานมานานสวรรค์ก็เห็นใจเขาทำให้เขาได้มาแต่งงานกับนางนางเป็นผู้หญิงที่ดีและแปลกเขาจะต้องดูแลนางอย่างดีไปตลอดชีวิต
“โม่ฉีหมิงเจ้ามาหาข้าคืนนี้เพื่อที่พูดกับข้าแค่นี้หรอเจ้าไม่เชื่อใจข้าหรอ?”โล่หวินหลานถามหยอกในใจก็คิดว่าคงไม่ใช่เพราะนางให้รถเข็นตัวนี้เป็นของขวัญเขาก็เลยหันกลับมามองนางใหม่หรอกมั้ง?
โม่ฉีหมิงรู้สึกเหมือนถูกคนแอบหยั่งเชิงเขาเขาแอบรู้สึกกลัวแต่ก็ยังคงแสร้งทำหน้านิ่งว่า:“เปล่าข้าแค่ไม่อยากให้เรื่องของจวนโล่ทำให้แผนของข้าเสียก็เลยอยากจะมาฟังความเห็นของเจ้าหน่อย”โม่ฉีหมิงเงยหน้ามองแสงจันทร์บนหัวเตียง
“เจ้าก็ได้ฟังแล้วนี่ไปได้แล้ว”โล่หวินหลานโกรธจนควันออกหูจากนั้นก็หันหลังนอนตะแคงใส่เขา
โม่ฉีหมิงแกล้งพูดเสียงแข็งว่า:“เจ้าบอกว่าข้าเป็นสามีเจ้าไม่ใช่หรอ?ข้านอนที่นี่ก็เป็นเรื่องธรรมดาทำไมต้องไปด้วย?”
“เชอะเจ้าอยากไปไม่อยากไปก็แล้วแต่เจ้าข้าง่วงแล้วอย่ามากวนข้านอนก็แล้วกัน”โล่หวินหลานเหมือนจะงอนนางขยับตัวเว้นระยะห่างจากผู้ชายที่อยู่ข้างๆในใจก็แอบด่าเขาอยู่แต่พอคิดดูดีๆแล้วโล่หวินหลานรู้สึกว่าที่โม่ฉีหมิงจะไม่เชื่อใจนางมันก็มีเหตุผลอยู่
สำหรับโม่ฉีหมิงนางก็เป็นคนแปลกหน้าคนหนึ่งส่วนโม่ฉีหมิงสำหรับนางแล้วก็เป็นคนไข้คนหนึ่งหากเป็นแบบนี้จริงแล้วจูบเมื่อกี้ของเขามันคืออะไร?หรือว่ามันเป็นปฏิกิริยาปกติของผู้ชาย?
โล่หวินหลานรู้สึกสับสนรู้สึกว่าโม่ฉีหมิงที่อยู่ข้างๆไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรโล่หวินหลานก็ไม่คิดมากปิดตาแล้วก็หลับไป
ในฝันโล่หวินหลานรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดที่อบอุ่นเหมือนมีเสียงของคนกำลังคุยกับนางอยู่เพียงแต่ว่านางง่วงมากจนไม่อยากลืมตาเสียงที่ได้ยินไม่ค่อยชัดเท่าไหร่
วันต่อมาพอโล่หวินหลานตื่นมาโม่ฉีหมิงไปแล้วข้างเตียงเย็นเฉียบเหมือนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้มันเป็นแค่ความฝันแต่ว่าโล่หวินหลานรู้ดีว่ามันไม่ใช่ฝัน
แต่ว่าเสียงในความฝันนั้นมันทำให้โล่หวินหลานแยกไม่ออกเลยว่าอันเรื่องจริงอันไหนความฝัน
ราชโองการพระราชทานงานแต่งงานให้กับโล่วี่เสว่กับหลินอ๋องก็จะออกมาแล้วจวนโล่พริบตาเดียวมีชายาถึงสองคนคนภายนอกมองว่านี่มันเป็นเรื่องมงคลมากแต่ว่าในสายตาของโล่หวินหลานจุดจบของจวนโล่นั้นใกล้เข้ามาแล้ว
วันแต่งงานของโล่วี่เสว่โล่หวินหลานเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่สองชิ้นแล้วเดินทางไปที่จวนโล่
โล่วี่เสว่ที่สวมชุดเจ้าสาวสีแดงกำลังนั่งอยู่หน้ากระจกสีหน้าของนางกำลังมีความสุขที่ได้พูดคุยกับแม่และพี่สาวของตัวเองโล่หวินหลานเดินเข้ามาพร้อมกับเย่หวิน
ฮูหยินโล่เห็นโล่หวินหลานเดินเข้ามาก็หันหน้าหลบไปแบบไม่พอใจจากนั้นก็พูดว่า:“โย่วนี่มันคุณหนูสามนี่นา?”
โล่หวินหลานยิ้มฮูหยินคนนี้เองก็รังแกนางไว้ไม่น้อยเลย“เจ้าตาบอดหรือไงที่ยืนอยู่ที่หน้าพวกเจ้าคือพระชายาหมิงอ๋องไม่ใช่คุณหนูสามเห็นพระชายาท่านอ๋องขั้นหนึ่งยังไม่ทำความเคารพอีกหรือว่าพวกเจ้าไม่รู้ว่าต้องทำหรือไง?”โล่หวินหลานตะคอกถาม
“โล่หวินหลานเจ้าโอหังเกินไปแล้วนะ?คิดว่าตัวเองเป็นพระชายาอ๋องจริงๆหรือไง?เสว่เอ๋อของเราต่างหากที่เป็นพระชายาจริงๆเจ้าที่แต่งกับคนพิการอย่างนั้นมาวางหมาดอะไรที่นี่?”ฮูหยินโล่พูดแล้วสะบัดหน้าหนี
โล่หวินหลานยิ้มแล้วพูดกับเย่หวินที่ยืนอยู่ข้างหลังว่า:“เย่หวินเอาตัวฮูหยินโล่ไปดูแลให้ดีเดี๋ยวนี้จำเอาไว้อย่าให้มีรอยเด็ดขาด”
เย่หวินพยักหน้าแล้วเดินไปสกัดจุดของฮูหยินโล่แล้วจับตัวนางออกไปเหมือนหยิบลูกไก่
已经是最新一章了
加载中
