ตอนที่15ตอบแทน

ตอนที่15ตอบแทน “โล่หวินหลานเจ้าจะทำอะไรแม่ข้า?”โล่วี่ปิงรีบเดินคิดจะตามเย่หวินไป โล่หวินหลานขวางนางเอาไว้แล้วพูดว่า:“คุณหนูใหญ่วางใจได้ฮูหยินโล่ไม่เป็นอะไรหรอกวันนี้ข้ามีของขวัญมามอบให้คุณหนูรองด้วยคุณหนูใหญ่เจ้าดูให้ดีๆนะ” โล่หวินหลานมองไปที่โล่วี่เสว่ที่นั่งอยู่หน้ากระจกแล้วเดินตรงเข้าไปหาโล่วี่เสว่เห็นโล่หวินหลานกำลังเดินตรงมาก็นึกถึงตอนที่ตัวเองโดนตบหน้านางพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า:“โล่หวินหลานเจ้าเจ้าอย่าทำอะไรเหลวไหลนะข้ากำลังจะแต่งงานกับหลินอ๋องนะ” “ข้ารู้คุณหนูรองข้ามามอบของขวัญให้เจ้า”โล่หวินหลานหยิบขวดยาพิษกับมีดสั้นวางไว้ที่หน้ากระจกแล้วพูดว่า:“คุณหนูรองเจ้าคงยังไม่รู้ว่าเจ้าแต่งงานให้กับคนแบบไหน?คุณหนูใหญ่เจ้ารู้หรือเปล่า?” โล่หวินหลานหันหน้ากลับมาเห็นโล่วี่ปิงมองนางด้วยสายตาไม่เข้าใจโล่หวินหลานถอนหายใจแล้วพูดว่า:“ที่แท้คุณหนูใหญ่เองก็ไม่รู้หรอเนี้ยหลินอ๋องต้องการฝึกวิชามารก็เลยตัดไอ้นั่นของตัวเองทิ้งไปตอนนี้เขากลายเป็นขันทีไปแล้วไม่สามารถร่วมหอกับใครได้อีกเรื่องนี้ท่านพ่อของเราก็รู้นะ” โล่หวินหลานมองเห็นโล่วี่เสว่ตะลึงไปโล่วี่ปิงเองก็มีสีหน้าที่หวาดกลัว “ข้ายังได้ยินมาอีกนะว่าเพราะว่าหลินอ๋องตัดไอ้นั่นไปแล้วทำให้นิสัยเปลี่ยนไปเยอะมากเขาเปลี่ยนวิธีทรมานชายารองของเขามันน่าอนาถมากเลยนะพวกเจ้าลองคิดดูสิท่านอ๋องที่ไม่สามารถร่วมห้องกับผู้หญิงได้ทรมานผู้หญิงจนร้องโหยหวนไปหมด” โล่หวินหลานพูดพรางตบไปที่บ่าของโล่วี่เสว่แล้วพูดว่า:“คุณหนูรองเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วตอนนั้นเจ้าให้ข้าเลือกของสองอย่างนี้ให้เลือกอย่างใดอย่างหนึ่งวันนี้ถึงคราวที่เจ้าต้องเลือกแล้วล่ะในฐานะน้องสาวข้าก็ช่วยเจ้าได้แค่นี้” โล่วี่เสว่ปัดยาพิษกับมีดสั้นทิ้งลงพื้นแล้วพูดว่า:“โล่หวินหลานเจ้าโกหกเจ้าอิจฉาที่ข้าแต่งงานไปได้ดีกว่าเจ้าเจ้าอิจฉาข้าเจ้าตั้งใจหลอกให้ข้ากลัวข้าไม่เชื่อเจ้าหรอก” โล่วี่ปิงตามมาแล้วพูดว่า:“นั่นนะสิน้องสามเจ้าอย่าเสียเวลาเลยเราไม่เชื่อหรอกว่าหลินอ๋องจะตัดไอ้นั่นของตัวเอง” “เหอะเหอะ”โล่หวินหลานหัวเราะมองไปที่สองพี่น้องแล้วถอนหายใจว่า:“ข้าเตือนพวกเจ้าดีๆพวกเจ้าไม่เชื่อก็ตามใจข้าได้ยินมาว่าเวินอ๋องมอบของขวัญหายากให้หลินอ๋องหลายชิ้นคิดว่าคืนนี้หลินอ๋องคงร่วมหอกับพี่โดยที่พี่ไม่มีวันลืมเลยล่ะข้าพูดแค่นี้พี่รองมีความสุขมากๆล่ะกัน” “โล่หวินหลานทำไมเจ้ามันร้ายแบบนี้?”โล่วี่ปิงชี้หน้าโล่หวินหลาน โล่หวินหลานเบะปากแล้วมองไปที่โล่วี่ปิงส่ายหน้าแล้วพูดว่า:“พี่ใหญ่หากท่านยังอยากมีชีวิตต่อไปรีบไปจากบ้านตระกูลโล่ซะไม่งั้นแม้แต่ศพเจ้าก็จะไม่มี” “เจ้า......”โล่วี่ปิงพูดไม่ออกเลยทำได้แค่มองโล่หวินหลานก้มหยิบยาพิษกับมีดสั้นแล้วยัดใส่มือโล่วี่เสว่:“คุณหนูรองเก็บเอาไว้ให้ดี”พูดแล้วยิ้มแล้วก็จากไป วันนั้นสองพี่น้องนี่ขู่จนโล่หวินหลานตัวจริงตกใจตายวันนี้นางมาตอบแทนพวกนางสองพี่น้องแทนวิญญาณของนางทุกอย่างนี้ยังต้องขอบคุณโม่ฉีหาน หากโม่ฉีหานรู้ว่าแผนการของเขาเป็นไปตามที่โล่หวินหลานคิดไม่รู้ว่าเขาจะกระอักเลือดตายหรือเปล่า? ออกจากจวนโล่โล่หวินหลานมองเย่หวินแล้วถามว่า:“ไม่ตายใช่ไหม?” “ตามคำสั่งของพระชายาไม่ตายแล้วก็ตรวจไม่เจออะไรแต่ก็เพียงพอที่จะให้ฮูหยินโล่เปิดปากไม่ได้ไปอีกสิบวันถึงครึ่งเดือน”เย่หวินรับปาก โล่หวินหลานพยักหน้าอย่างพอใจจากนั้นก็กลับจวนอ๋องไปพร้อมกับเย่หวินพอลงจากรถม้าโล่หวินหลานก็เห็นรถม้าหรูคันหนึ่งจอดอยู่หน้าจวนอีกทั้งยังมีองครักษ์จำนวนหนึ่งเฝ้าอยู่นอกจวนดูจากสถานการณ์แล้วน่าจะมีคนใหญ่คนโตมา นางเดินเข้าไปกับเย่หวินเมื่อเดินมาถึงห้องโถงเห็นฉินหยิ่นเฝ้าอยู่ด้านนอกโล่หวินหลานก็เดินเข้าไปถามว่า:“ใครมาหรอ?” ฉินหยิ่นทำความเคารพโล่หวินหลานแล้วพูดว่า:“รัชทายาทขอรับรัชทายาทจะไปงานแต่งงานที่จวนหลินอ๋องขากลับผ่านทางก็เลยเข้ามาเยี่ยมท่านอ๋อง” โม่ฉีซิว!โล่หวินหลานรู้เรื่องรัชทายาทไม่เยอะได้ยินมาว่าเขาร่างกายอ่อนแอตั้งแต่เด็กปกติไม่ค่อยออกจากจวน “ในเมื่อรัชทายาทอยู่งั้นข้าไม่เข้าไปรบกวนดีกว่า”โล่หวินหลานมองเข้าไปที่ห้องโถงกำลังจะเดินไปก็ได้ยินเสียงถ้วยน้ำชาตกแตกแล้วก็ได้ยินเสียงรีบร้อนของโม่ฉีหมิง ฉินหยิ่นได้ยินเสียงก็รีบเดินเข้าไปในห้องโถงโล่หวินหลานแปลกใจก็เลยเดินตามเข้าไปแต่กลับเห็นโม่ฉีหมิงที่นั่งอยู่บนรถเข็นกำลังถ่ายกำลังภายในให้กับชายชุดม่วง “ท่านอ๋องเกิดอะไรขึ้น?”ฉินหยิ่นถามอย่างไม่เข้าใจ โม่ฉีหมิงสั่งบอกว่า:“ไปตามหมอหลวงโจวมารัชทายาทอาการกำเริบ” โล่หวินหลานเห็นสีหน้าของรัชทายาทซีดเซียวปากเริ่มเขียวก็สงสัยแล้วถามว่า:“ช้าก่อนให้ข้าลองดูหน่อย” ฉินหยิ่นหยุกแล้วมองไปที่โม่ฉีหมิงโม่ฉีหมิงเงยหน้าขึ้นมาแล้วมองไปที่โล่หวินหลานแล้วเก็บมือกลับมาแล้วพูดว่า:“เจ้าเข้ามาดู”