บทที่ 472ค่ำคืนที่เหมาะสมพอดี【1】

บทที่ 472ค่ำคืนที่เหมาะสมพอดี【1】 ในตอนที่มู่หรงคุนจะกระโดดขึ้นไป มีเงาร่างปรากฏออกมาจากที่มืดทันที ขวางอยู่ตรงหน้าเขา จียี่ยืนอยู่ใต้รถม้า ด้านหลังมีกิ่งวิลโลว์กำลังแกว่งไปมาเบาๆ เขายกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ยิ้มว่า: “หากว่าอ๋องฉางหนิงสามารถขึ้นมาได้. ข้าก็ไม่ถือสา” มู่หรงคุน