ตอนที่9 นินทา

ตอนที่9 นินทา พระอาทิตย์ลาลับกลับสู่ภูเขาเปล่งแสงแดดอ่อนนุ่มนวลประกายอบอุ่น หลังจากผลินเลิกงานแล้วเธอก็กลับไปที่บ้านของแม่สามี ไม่มีใครอยู่ในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ เธอตรงขึ้นไปชั้นบน เปิดประตูห้องนอนของปยุตและเดินตรงไปที่ห้องลับของเธอ เดินไปครี่งทางก็หยุด สายตาเหลือบไปทางฝั่งขวาแล้วก็พูดไม่ออก ปยุตสั่งให้คนมาเปลี่ยนเตียงจริง ๆ เมื่อวานนี้เป็นเตียงสีขาวกับผ้าปูที่นอนสีดำ แต่วันนี้เตียงถูกเปลี่ยนเป็นสีดำกับผ้าปูที่นอนสีขาว เธอเดินไปรอบ ๆ เตียงอยู่สามรอบ คิดจนหัวแทบระเบิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจเหตุผลที่แท้จริงว่าเพราะอะไรทำให้ผู้ชายอย่างเขาเกลียดผู้หญิงได้มากมายขนาดนี้... ถึงแม้เธอจะไปสัมผัสที่นอนของเขา แต่แค่เปลี่ยนผ้าปูที่นอนก็น่าจะพอแล้วไม่ใช่หรือ จำเป็นไหมที่จะต้องเปลี่ยนเตียงด้วย ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะมีการหย่าร้างสูงเช่นนี้ ผลินถอนหายใจยาวแล้วจึงหันกลับไปยังห้องนอนของเธอเพื่อเปลี่ยนชุดทำงาน เธอกลับลงไปข้างล่างอีกครั้ง มีคนหนึ่งนั่งบนโซฟาที่ห้องนั่งเล่นไปแล้ว คือปาณีน้องสาวของปยุต เธอคิดว่าน้องสามีเป็นคนตรงไปตรงมา บางทีอาจจะได้รู้อะไรบางอย่างจากปากของเธอ “น้องปาณีคะ”เธอเรียกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล น้องสามีที่กำลังเล่นโทรศัพท์มือถือรีบเงยหน้าขึ้นมาแล้วตอบรับเสียงหวาน“คะ พี่สะไภ้” “คุณแม่ไปไหนเหรอคะ” “คุณแม่ไปที่ภูเขาหลวงค่ะ”น้องสามีเอ่ยตอบ“ไปสักการะพระพุทธองค์ที่ประทานลูกสะไภ้ที่ดีมาให้ค่ะ” ผลินยิ้มเอียงอาย เธอนั่งลงข้าง ๆ แล้วมองไปรอบ ๆ ในเวลานี้ไม่มีใครอยู่บ้าน“ฉันขอถามอะไรคุณหน่อยได้ไหมคะ” “ได้สิคะ ปัญหาอะไรคะ” น้องสะไภ้ใช้คำพูดได้ดีเสียจริง “ทำไมพี่ชายของคุณมักจะแต่งงานแล้วก็หย่าอยู่บ่อยครั้งเหรอคะ” “อา...” ปาณีถอนหายใจ“ทำไมพี่สะไภ้ทุกคนชอบเอาคำถามนี้มาถามฉันกันนะ” ผลินรู้สึกกระอักกระอ่วน “ฉันไม่เคยบอกใครมาก่อน แต่เพราะคุณถาม งั้นฉันจะบอกคุณเล็กน้อยแล้วกันค่ะเพราฉันชอบคุณ” เธอมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วพูดแผ่วเบา“ความจริงที่พี่ชายของฉันแต่งงานแล้วก็หย่านั่นเพราะเขาเย็นชาเกินไป ไม่สนใจผู้หญิง อีกทั้งบังเรื่องมาก ถึงเขาจะมีเงื่อนไขสมบูรณ์แบบขนาดนั้นก็ยังเป็นเรื่องยากที่ผู้หญิงจะอยู่ด้วยได้” ตรงจุดนี้ผลินเองก็เห็นด้วย “คุณรู้ไหมคะ เขาไม่เคยปล่อยให้ผู้หญิงคนไหนอยู่ที่บ้านนี้เกินสามเดือนเลย ไม่ว่าจะเป็นการไปเองหรือเขาพยายามที่จะบังคับให้ออกไป พี่สะไภ้คนที่สี่อยู่ที่นี่ได้สองเดือน จนเมื่อถึงเวลาที่เธอไป เขาก็ยังไม่รู้เลยว่าเธอมีชื่อว่าอะไร นั่นทำให้คุณพ่อคุณแม่เสียใจ...” “ทำไมเขาถึงเป็นแบบนั้นคะ สมองเขาผิดปกติเหรอ...” “สมองผิดปกติ? ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกันค่ะ” “เขาเป็นแบบนั้นจริง ๆ เหรอคะ” ผลินปิดปากด้วยความประหลาดใจ ถึงแม้จะคิดว่ามันต้องมีเหตุผล แต่ก็ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย “ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดค่ะ ความจริงแล้ว...” “ปาณี เธอนินทาลับหลังพี่ชายของเธองั้นเหรอ” ทันใดนั้นเอง เสียงเย็นก็พลันดังขึ้นด้านหลัง หญิงสาวทั้งสองคนต่างตัวแข็งทื่อและตะลึงงัน ผลินรู้สึกว่าหัวใจเต้นสะดุด เธอไม่ใช่คนที่ชอบนินทน แต่ด้วยเพราะความสงสัยใคร่รู้จึงทำให้ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ปาณีขยับเข้ามาใกล้เธอแล้วพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว“ในพจนาณุกรมของพี่ชายของฉัน มีสองคำที่ไม่ควรปรากฏขึ้นเลย นั่นคือ ‘ทรยศ’ฉันทรยศพี่ชายของฉันเพื่อคุณ ถ้าพี่ชายโกรธ ผลที่ตามมาจะร้ายแรงมาก พี่สะไภ้คะ นี่เป็นคำเตือนสำหรับคุณค่ะ” สิ้นเสียงกระซิบก็วิ่งหนีไป...