​ตอนที่ 149 ฉันให้เธอก็ต้องเอา

ตอนที่ 149 ฉันให้เธอก็ต้องเอา ตาคู่นั้นเฉียบคมเหมือนมีด นัชชาเมาเกินไปกระพริบๆหลายครั้งถึงจะรู้ว่าเขาคือใคร มองไปทางหน้าอันหล่อเหลาที่อยู่ตรงหน้าแล้วหยีฟันยิ้มบาน “เตชิต～” เธอเดินไปตรงหน้าอยากจะไปกอดเอวของผู้ชายแต่มือยังไม่ทันไปแตะต้องก็โดนผู้ชายดันกลับมา เธอรู้สึกน้อยใจก็เลยเบะปาก ตาของเตชิตดูเข้มมืดไปกว่าเดิมแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอันเยือกเย็นที่ไม่เคยมีมาก่อน “บอกมาซิว่าคืนนี้ไปทำอะไรมาบ้าง ฮะ?” “ทำอะไร?”นัชชาคิดไปคิดมา สมองยุ่งไปหมด “ลืมแล้ว......” ลืมแล้ว? เตชิตหรี่ตา “ดี ดีมาก” ไม่รอนัชชาเข้าใจความหมายของเขา ผู้ชายก็อุ้มตัวเธอไว้บนไหล่ ใช่บนไหล่แล้วเดินไปทางชั้นสอง นัชชารู้สึกว่าเลือดพุ่งไปทางสมองทำให้หัวของเธอยิ่งมึนไปกว่าเดิม กระเพาะขัดอยู่ที่ไหล่ของเขาก็ปวดมากแต่เมื่อกี้เธออ้วกไปแล้วครั้งนึงตอนนี้ก็คงอ้วกอะไรไม่ออกทำให้แต่เพียงอาเจียน โชคดีที่ถึงห้องนอนเร็วแต่เตชิตไม่ได้เอาเธอวางบนเตียงแต่กลับเดินตรงไปทางห้องอาบน้ำ ประตูกระจกถูกเปิด นัชชารู้สึกหน้ามืดตามัวไปหมด เธอก้มตัวไปกดที่กระเพาะรู้สึกทรมานมาก เตชิตเห็นการกระทำของเธอก็รู้สึกสงสารมากแต่พอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในผับไฟในใจยิ่งควบคุมไม่ไหว “เก่งแล้วเนอะ กล้าดื่มจนเมาแล้วไปเล่นกับผู้ชาย”คำพูดของเขาไม่ไว้หน้าเธอแม้แต่คำเดียว ถึงแม้นัชชาจะเมาตอนนี้ก็ฟังคำที่ไม่ดีของเขาออก อีกอย่างตอนนี้น้ำเสียงของเขาน่ากลัวมาก แค่ได้ยินเขาพูดแบบนี้ความรู้สึกต่างๆที่เก็บไว้ก็เริ่มโผล่ออกมา “นายเมามากลับบ้านไม่มีคำอธิบายได้แล้วทำไมฉันไม่ได้?” คำพูดของเธอปิดกั้นทุกคำพูดที่เขาจะพูดต่อพร้อมกับหัวใจของเขาก็ถูกปิดกั้น “เธอเทียบกับฉัน?”เขาหัวเราะ “ได้สิ เธอแก้ปัญหาเองได้ไหม?ถ้าเมื่อคืนฉันไม่ไปจะเป็นยังไงเคยคิดไหม?” ตอนนี้เขานึกถึงภาพเมื่อคืนยังกลัว ถ้าเขาไปช้าอีกนิดเธอคงจะโดนดันเข้าไปในห้องนั้นไปแล้ว นัชชากัดริมฝีปากอารมณ์ควบคุมไม่ไหวอีก “ใช่ซิ นายทำได้ทุกอย่าง ไม่มีใครกล้าทำอะไรกับนายรวมไปถึงฉัน ถึงแม้ในใจของฉันสงสัยจนจะบ้าแล้ว แต่นอกจากเชื่อใจนายฉันไม่มีทางเลือก!” เขาพูดคำพวกนั้นออกมาในใจของเธอก็ซึ้ง แต่ช่วงนี้เขาเปลี่ยนมากเกินไป ถึงแม้เธอยอมรับได้แต่ตอนที่เกิดเรื่องขึ้นมาเธอก็ยิ้มรับไม่ได้และอดที่จะเสียใจไม่ได้ เธอก็มีความครอบครองที่สูง อยากจะให้เขาอยู่ข้างๆดูแต่ตัวเอง แต่สำหรับเธอแล้วเรื่องพวกนี้เป็นแค่ความคาดหวัง ความลำบากของนัชชาเตชิตเข้าใจแต่เขาเองก็ไม่รู้จะทำยังไง ตอนนี้สิ่งที่ทำได้ก็คือให้คำสัญญากับเธออย่างเดียว แต่แค่นี้ก็ไม่พอเธอก็ยังคิดมากอยู่ดี “เธอไม่เชื่อใจฉัน”เขาไม่ได้ถามเธอแต่เป็นคำพูดที่แน่ใจ นัชชาเงยหน้ายอมรับ “ใช่ ฉันไม่เชื่อใจนาย” เธอมองไปทางหน้าตาของผู้ชายที่ยิ่งอยู่ยิ่งแย่ “นายไม่เคยพูดอะไรเลย วันๆพูดแค่ให้ฉันหายสงสัยชั่วคราว นายจะให้ฉันเชื่อนายได้ไง?เตชิตช่วงนี้นายกำลังทำอะไร คิดอะไรฉันไม่รู้สักอย่าง นายทำให้ฉันรู้สึกว่าสำหรับนายแล้วฉันเป็นคนที่มีไม่มีก็ได้!” “มีไม่มีก็ได้?”คำพูดของเธอทำให้เขารู้สึกเจ็บ “ฉันจะเอาผู้หญิงที่มีไม่มีก็ได้เข้ามาในบ้าน?” เขาคิดมาตลอดว่าถึงแม้เขาจะไม่เก่งเรื่องการกระทำแต่ความในใจของเขาเธอน่าจะรู้ แต่ไม่คิดว่าเธอไม่เชื่อใจมากขนาดนี้ นัชชารู้ว่าเขาไม่พูด แต่พอได้ยินคำตอบแบบนั้นแล้ว สิ่งที่เธออยากได้คือคำตอบที่แน่ชัดไม่ใช่ให้ทายไปทายมา ตอนนี้ความเชื่อของเธอกำลังลดลงความรู้สึกของเธอกำลังหายไป “ฉันไม่รู้”เธอไปพิงที่กำแพงยกมือไปปิดหน้า “นายอยู่ห่างจากฉันทุกเรื่องจนฉันจะมองไม่เห็นอยู่แล้ว ตอนนี้ฉันไม่เข้าใจนายแล้วจริงๆ......” เขาเพียบพร้อมขนาดนั้นยืนตรงไหนก็เป็นจุดเด่น แต่เธอเป็นแค่คนธรรมดาคนนึงแถมยังเคยหย่าอีกแค่เขาเย็นชาใส่เธอ ความมั่นใจในตัวเธอก็จะหายไปหมดๆ “นัชชาเธอมองฉัน”เตชิตเอามือของเธอออก ไปจับที่คางของเธอบังคับให้เธอสบตากับตัวเอง “ไม่ว่าเธอคิดยังไงก็อย่าใช้วิธีแบบนี้บังคับฉันได้ไหม?” สิ่งที่เขาไม่อยากเห็นสุดๆก็คือภาพในผับที่ผ่านมา เขายอมที่ให้เธอด่าว่าตัวเองแต่ไม่อยากให้เธอทำร้ายตัวเองแบบนั้น พอได้ยินแบบนี้นัชชาก็หัวเราะเบาๆ ตามีน้ำตาไหลออกมาเล็กน้อย “ฉันบังคับนาย?ถ้ารู้ว่ารักนายแล้วจะทรมานแบบนี้ฉันไม่อยากให้ตัวเองรักนายเลย” คำพูดธรรมดาแต่เหมือนระเบิดที่ดังขึ้นบนท้องฟ้า เตชิตมองไปทางผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าอย่างเหลือเชื่อ เขาคิดว่าตัวเองหูฝาด “เธอพูดอะไรนะ?”เสียงของเขาเหมือนสั่นสะเทือน นัชชาเห็นเขาทรมานแบบนี้ก็อึ้งไปเลย “ถ้ารู้ว่ารักนายทรมาน ฉันจะ......อุ!” ไม่รอเธอพูดจบจูบของผู้ชายก็ทับลงมา คำที่เธอจะพูดก็เงียบหายไป เขาไม่อ่อนโยนเลยไปจูบที่ปากเธอแรงๆฟันไปชนกับฟันเธอจบจนนัชชาร้องเบาๆ เขาเปิดปากเธอแล้วเข้าไปเลยไปกลมกลืนอากาศของเธอทั้งหมดเหมือนกำลังจะกลืนกินเขาทั้งหมด จูบที่รุนแรงทำให้นัชชาแทบจะหายใจไม่ออกหลายครั้ง มือวางอยู่หน้าอกของผู้ชายมือสามารถสัมผัสถึงอุณหภูมิที่ร้อนแรงของเขาได้ “เต......เตชิด......นายอย่า......”เธอพูดไม่เป็นคำ ติดๆขัดๆ ผู้ชายเหมือนไม่ได้ยิน ออกจากปากของเธอตอนที่เธอจะหายใจไม่ได้ ใช้หน้าผากไปทับที่หน้าผากของเธอแล้วไปจูบที่หน้าของเธอ “ไม่รักฉัน?เสียใจ?” นัชชาเหมือนปลาที่ขาดอากาศหายใจพยายามหายใจอยู่ ความเมาก็หายไปเกือบหมดแล้ว ตาคู่นั้นเหมือนตาของนกอินทรีย์ที่บินอยู่บนท้องฟ้ากำลังมองดูเหยื่อของตัวเองอยู่ “นัชชาเธอจำเป็นต้องรักฉัน” “ไม่มีใครกำหนดว่าความรักต้องเป็นยังไง ความรักของฉัน ฉันเป็นคนตัดสินใจเอง!”นัชชาจะบ้ากับคำพูดที่บ้าบอของเขา เขาหัวเราะไม่อยากจะพูดอะไรต่อใช้การกระทำบอกว่าใครเป็นคนตัดสินใจ! แขนที่แข็งแรงของผู้ชายอุ้มตัวเธอไปนั่งบนอ่างอาบน้ำกางขาเธอแล้วเอาเอวตัวเองแทรกเข้าไป ริมฝีปากที่เย็นๆไปจูบที่ผิวของเธอทำให้รอยแดงเต็มไปหมด...... นัชชาที่นั่งอยู่สะดุ้งตกใจ ปฏิเสธไม่หยุดแต่มือของเธอไม่มีแรงมากนัก “ไม่เอา......” “ไม่เอา......”ปากของเขาก็แดงขึ้นเรื่อยๆเหมือนปีศาจที่ดื่มเลือดคน “ฉันบอกเธอก็ต้องเอา”