บทที่ 114 ขอโทษ
บทที่ 114 ขอโทษ
แต่สิ่งนี้กลับทำให้ติณห์ตกใจทนไม่ไหว “ ผมไม่ได้ชอบเธอ ผมแค่เป็นห่วงเธอ เธอใจดีกับผมมาก่อน”
วรรณยิ้มอย่างไม่แยแส “ไม่เป็นไร ระหว่างผมกับเธอมันผ่านไปแล้ว พวกเราเข้าใจ
ติณห์เพิ่งจะค้นพบว่า รอบๆตัวของเขาตอนนี้เปลี่ยนไปไม่มีเสียงอะไรเลยตอนไหน ทำไมเขาไม่รู้อะไรเลยสักนิ