บทที่ 318 ที่ลับ
บทที่ 318 ที่ลับ
“กู้อ้าวเวยร้ายกาจถึงเพียงนี้จริง?” องค์ชายรองซ่านเฉิงเจ๋มองนางรำตรงหน้าด้วยความขัดเคือง
นางรำย่อมอับจนปัญญา “องค์ชายรอง หม่อมฉันสามารถช่วยท่านได้เพียงเท่านี้แล้ว พระชายาจิ้งเพียงแค่มองก็รู้หม่อมฉันทะลุปรุโปร่ง กระทั่งยังทราบว่าท่านทรงเคยช่วยเหลือหม่อมฉันหลายครา ทรงซื้