ตอนที่ 6 ท่านประธานแห่งบริษัททัดธนกรุ๊ป

ตอนที่ 6 ท่านประธานแห่งบริษัททัดธนกรุ๊ป “จำรูญ ไปตายซะ” ทำไมเธอถึงรับโทรศัพท์ของเขากันนะ นึกไม่ถึงว่าไอ้ชั่วนั่นจะเปลี่ยนใช้เบอร์แปลกโทรมาหาเธอ ทำให้เธอเข้าใจผิด กดปุ่มวางสายโทรศัพท์อย่างรวดเร็วเพื่อจบการสนทนาระหว่างเธอกับจำรูญ แต่หัวใจเธอนั้นราวกับว่าจะกระโดดออกมา ปุริม เขาทำร้ายเธอเจียนตาย เธอนึกไม่ถึงจริงๆว่าจะบอกเรื่องที่ตัวเองโดนคนอื่นกินไปแล้วในสายโทรศัพท์ที่แฟนเก่าเธอโทรมา โอ้ พระเจ้า คิดว่าคงใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที เรื่องนี้คนคงจะได้รู้กันทั่ว! สองเดือนเลยนะ แล้วสองเดือนนี้เธอจะทำอย่างไรดี? ให้เธอไปมหาวิทยาลัยก็เหมือนกับการฆ่าเธอให้ตายทั้งเป็นนั่นล่ะ แต่ถ้าไม่ไปก็จะโดนหักคะแนนเข้าเรียน เมื่อจินตนาการถึงใบแจ้งที่อาจารย์จะเขียนคะแนนอันด่างพร้อยแล้วเขวี้ยงใส่มายังตัวเธอ เพ็ญนีติ์เริ่มสูดลมหายใจ เธออยากจะร้องไห้แต่กลับไม่มีน้ำตา ทุกอย่างเป็นเพราะปุริมทำร้ายเธอ เขาทำร้ายเธอจนตอนนี้จิตใจเธอนั้นสับสน ทำร้ายเธอจนพูดอะไรที่ผิดพลาดออกไป ทำร้ายเธอ… ไม่ได้การ เธอจะต้องพบเขา พอนึกอยากจะหาเขา เธอจึงเพิ่งรู้ว่าที่ใช้เวลากับเขาไปทั้งคืน กลับรู้แค่ชื่อของเขาและรถยนต์ที่เขาใช้ แต่แค่นี้ มันก็น่าจะพอแล้ว ไม่ใช่เหรอ? ชายหนุ่มที่ใช้รถยนต์ BMW ในมหาวิทยาลัยดรัลมีน้อยเท่านิ้วมือนับ เมื่อคิดได้ดังนั้น เพ็ญนีติ์ก็โทรหาศูนย์ดูแลรถทันที “สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิงต้องการให้ช่วยเหลืออะไรบ้างคะ?” “ฉันต้องการร้องเรียนรถคันหนึ่ง รถคันนั้นชนคนแล้วหนีไปค่ะ” “คุณผู้หญิงคะ ในกรณีนี้ควรจะแจ้งความกับทางตำรวจนะคะ ทางเรา…” “เฮ้อ ก็แล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะ เป็นคนมีเงิน ขับBMWเชียวนะคะ ฉันแจ้งไปแล้วมันจะมีประโยชน์อะไร ฉันแค่อยากจะรู้ว่ารถคันนั้นเป็นของใครถึงได้กร่างขนาดนั้น คราวหลังฉันจะได้เลี่ยงๆเขา “BMWงั้นหรือคะ？” “เป็นรถสีอะไรคะ?”พนักงานถามต่อ “สีดำค่ะ” “ถ้าอย่างนั้นคงเป็นรถของคุณปุริม ประธานของบริษัททัดธนกรุ๊ปค่ะ เมื่อเร็วๆนี้ดูเหมือนเขาเพิ่งจะถอยรถสปอร์ตBMWสีดำคันใหม่มา แต่ว่า... เอ่อ…” เสียงหญิงสาวเสียงแหบต่ำ ราวกับเพิ่งนึกได้ว่าตัวเองนั้นหลุดปากพล่อยออกไป “ขอบคุณค่ะ ฉันทราบแล้ว คราวหน้าฉันจะระวังค่ะ” เพ็ญนีติ์วางสายโทรศัพท์เสียงดัง “ปัง”ดูเหมือนว่าปุริมเป็นคนที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงอยู่บ้าง ไม่อย่างนั้น พนักงานสาวคงจะไม่นึกถึงเขาในทันที หึหึ ในที่สุดเธอก็รู้แล้ว ว่าเขาคือปุริม ประธานแห่งบริษัททัดธนกรุ๊ป เธอเคยได้ยินชื่อทัดธนกรุ๊ปมาก่อน เพราะเมื่อก่อนที่จะใกล้จบการศึกษา นักศึกษาจำนวนมากต่างก็ต้องหางานทำ ดังนั้น ในหมู่เพื่อนนักศึกษามักจะพูดถึงบริษัททัดธนกรุ๊ปกันปากต่อปาก เธอต้องการที่จะไปหาปุริม เธอต้องการให้เขาอธิบายอย่างละเอียดพร้อมกับเหตุผลเกี่ยวกับเรื่องที่เธอเสียตัวในคืนนั้น แต่เมื่อคิดถึงใบหน้าอันมีเสน่ห์ของเขา ใจเธอก็อดที่จะเต้นรัวไม่ได้ ในค่ำคืนนั้น เรือนร่างและท่าทางของปุริมได้ตราตรึงในใจเธออย่างลึกล้ำ เพ็ญนีติ์ขึ้นแท็กซี่ตรงไปยังบริษัททัดธนกรุ๊ปด้วยความโกรธ เพียงแค่พูดถึงบริษัททัดธนกรุ๊ป ไม่มีใครนั้นไม่รู้จัก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนขับรถแท็กซี่ แท็กซี่ขับมาถึงด้วยความรวดเร็ว เมื่อคิดว่าจะได้เจอกับปุริม ในใจเพ็ญนีติ์อดไม่ได้ที่จะเริ่มวางแผนคร่าวๆถึงสิ่งที่อยากจะพูด แต่กับเรื่องที่เสียตัว เธอไม่รู้จริงๆว่าจะต้องจัดการอย่างไร ถ้าต้องการเงิน ก็เหมือนกับว่าเธอขายตัวเอง เธอไม่ยินยอม ปุริมต้องชดใช้ด้วยการขอโทษเธอ เธอจึงรู้สึกได้เปรียบเขาอยู่บ้าง ในขณะที่กำลังใช้ความคิด แท็กซี่ก็จอดอย่างกระทันหัน “ถึงแล้วครับ”