ตอนที่ 10 เป็นคุณที่ผิด

ตอนที่ 10 เป็นคุณที่ผิด รอยยิ้มบางๆปรากฎขึ้น ในตอนที่ปุริมนั่งลง เธอก็ฉีกเช็คในมือของเธอนั้นออกเป็นชิ้นๆ “คุณปุริม มีเงินแล้วคิดว่ามันยอดเยี่ยมมกนักหรือไงคะ? ไปตายซะ” หลังจากนั้นเธอเอาเศษกระดาษเช็คที่เป็นชิ้นๆในมือของเธอปาใส่หน้าของเขา ที่ประตูมีเสียงเคาะดังขึ้น ปุริมไม่สนใจเศษกระดาษเช็คที่ร่วงหล่นบนร่างของตนเอง อีกที่ยังกล่าวด้วยเสียงเรียบ “เข้ามา” ชายคนหนึ่งผลักประตูอย่างช้าๆและเดินเข้ามาภายในห้อง ในตอนที่เห็นเศษกระดาษเหล่านั้นก็ปกปิดความประหลาดใจไว้ไม่อยู่ แต่ก็รีบทำตัวเป็นปกติอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นจึงกล่าวขึ้น “ท่านประธาน เรียกผมมามีอะไรให้รับใช้ครับ” “อืม รอสักครู่” ในขณะที่ปุริมกำลังตอบก็ได้หยิบเช็คขึ้นมาด้วย หลังจากที่เติมตัวเลขลงไปอีกครั้งก็ได้ส่งให้กับชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า แล้วชี้ไปยังเพ็ญนีติ์ “คุณทนายชานน เงินจำนวนนี้เป็นของเธอ ใช้เงินนี้พาเธอไปพบหมอ ผมต้องการใบรับรองที่สามารถพิสูจน์ได้ว่าเมื่อคืนเธอเสียตัวหรือไม่” “คุณ...คุณจะปลอมเอกสาร?” เพ็ญนีติ์โกรธจนหน้าคล้ำ ที่แท้คนมีเงินก็ไร้ยางอายอย่างนี้นี่เอง “คุณผู้หญิงครับ ถ้าเลือดบนเตียงนั้นเป็นแค่เลือดกำเดาของคุณ ในเมื่อคุณต้องการใส่ร้ายผม ผมก็ต้องการใบรับรองจากโรงพยาบาลเพื่อมาพิสูจน์ความบริสุทธิของผมสิ” เพ็ญนีติ์อึ้งไปชั่วขณะ แข้งขาอ่อนขึ้นมาทันที ถ้าหากไม่ใช่ว่าคว้าโต๊ะทำงานไว้ทัน เธอก็คงจะล้มลงไปแล้ว ที่แท้ เธอนั้นไม่ได้เสียตัว เป็นเธอที่เข้าใจผิดไป เพ็ญนีติ์พยายามเรียกสติให้กับตัวเอง ดูเหมือนว่า ตอนที่เธอตื่นมาเมื่อเช้านั้นมีแค่อาการปวดศีรษะ แต่ร่างกายท่อนล่างของเธอกลับไม่มีความรู้สึกปวดเมื่อย อีกอย่าง ช่วงนี้เธอมักจะมีเลือดกำเดาไหลจริงๆ ภายในหนึ่งเดือนก็ไหลไปแล้วไม่รู้กี่ครั้ง ดูแล้วมีความเป็นไปได้มากที่เธอทำผิดต่อเขา เพ็ญนีติ์ทำตัวเจี๋ยมเจี้ยม นึกไม่ถึงว่าเธอจะปล่อยไก่ให้ตัวเองขายหน้า “คุณทนายชานน พาเธอไปตรวจด้วย อีกอย่าง ผมไม่ต้องการพบเธออีกต่อไป” ปุริมเริ่มตรวจอ่านเอกสารบนโต๊ะทำงานของเขาและไม่สนใจเธออีก “คุณผู้หญิง เชิญครับ” ทนายชานนเชิญเธอออกจากห้องโดยไม่เกรงใจ ใบหน้าของเพ็ญนีติ์แดงก่ำ เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่าจะเป็นแบบนี้ไปได้ มันไม่มีเหตุผลให้เธอถามอีกต่อไป เธอแค่ตกใจโดยความจริงที่เธอคิดว่าเธอได้เสียตัวไปแล้ว ริมฝีปากของเธอพะงาบๆกล่าวด้วยเสียงอันเบา “ขอโทษด้วยค่ะ” “ไม่จำเป็น คุณทนาย พาเธอไปด้วย” น้ำเสียงยังคงเย็นชา ปุริมปฏิเสธเพื่อให้เธอไปไกลๆ “อีกอย่าง เมื่อคืน ขอบคุณที่คุณได้ช่วยฉัน” เมื่อเธอกัดฟันพูดในสิ่งที่ต้องการจะกล่าวจนจบ เธอจึงหันร่างกลับและเดินไปที่ประตู “คุณผู้หญิง เชิญตามผมมา” เพิ่งจะเดินออกจากห้องทำงานของปุริม ทนายชานนก็พูดกับเธอด้วยน้ำเสียงบางเบา “ไม่จำเป็นแล้วค่ะ เงินนั่นฉันไม่ต้องการ เป็นฉันที่เข้าใจผิดไป ขอโทษด้วยค่ะ ฉันขอตัวไปก่อน” เธอหลบออกจากตึกบริษัททัดธนกรุ๊ป เพ็ญนีติ์รู้สึกตัวเองเป็นเหมือนเด็กน้อยที่ทำผิด หมดสิ้นทุกหนทาง ด้านนอกอาคาร แสงแดดยังคงเจิดจ้า แต่หัวใจของเธอราวกับผืนหมอก ที่มืดมัวจนน่ากลัว ในขณะที่เดินท่ามกลางฝูงชนที่พลุกพล่าน เธอกลับรู้สึกว่าตัวเองนั้นช่างโดดเดี่ยว และเดียวดายเป็นที่สุด อีกอย่าง ยังต้องกลับไปเรียนด้วย ตัวเธอเองมีคาบเรียนในช่วงบ่าย สุดท้ายแล้วเธอก็ต้องกลับไปเผชิญหน้ากับทุกอย่าง