ตอนที่ 16 : กระดานข่าววิญญาณ เลี้ยงกุมาร

ตอนที่ 16 : กระดานข่าววิญญาณ เลี้ยงกุมาร เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฉันก็หยิบมือถือออกมาทันทีเพื่อค้นหาวิธีที่จะไม่ทำให้วิญญาณหลุดออกจากร่าง แต่ผลการค้นหากลับทำให้ฉันผิดหวัง ที่คนถามกันคือทำอย่างไรให้วิญญาณหลุดออกจากร่าง ไม่มีผลลัพธ์ที่ฉันต้องการเลยแม้แต่นิดเดียว ฉันเองก็ไม่รู้จักคนที่มีความรู้ทางด้านนี้เลย ยิ่งไม่สามารถโทรศัพท์ขอความช่วยเหลือจากแม่หม้ายหลี่อีกด้วย เธอบอกว่าเธออยู่ร่วมกับผีไม่ได้ ถ้าหากเธอรู้ถึงสภาพของเซียวเหย่ในตอนนี้ จะต้องรีบมาพาตัวเซียวเหย่ไปโดยไม่ลังเลแน่นอน ขณะที่ฉันกำลังปวดหัวกังวลใจอยู่นั้น ลิงก์เข้าเว็บไซต์บนมือถืออันหนึ่งก็สะดุดตาฉัน มันคือกระทู้หนึ่งจากกระดานข่าวเรื่องวิญญาณ ที่มีหัวข้อว่า 'เคล็ดลับการเลี้ยงกุมารน้อยของเกจิอาจารย์' เลี้ยงกุมาร อย่างน้อยก็ไม่เกี่ยวกับการขับไล่ผี! ฉันรีบคลิกเข้าไปทันที อ่านรายละเอียดในกระทู้อย่างรวดเร็วรอบหนึ่ง เจ้าของกระทู้เรียกตัวเองว่าเป็นคนจีน ถูกส่งมาเรียนรู้การทำพระเครื่องที่เมืองไทยตั้งแต่เด็กๆ ตอนนี้มาเป็นเกจิอาจารย์ได้หลายปีแล้ว หลังจากแนะนำตัวก็พูดถึงการทำพระเครื่องและพลังลี้ลับ พูดเกี่ยวกับเรื่องราวเหนือธรรมชาติ แค่มองดูก็รู้ว่าเป็นโฆษณาขายพระเครื่องของเขา ในใจฉันรู้สึกว่าเขาเป็นพวกหลอกลวงทันที แต่ฉันยังอยากอ่านรายละเอียดที่เกี่ยวข้องกับการเลี้ยงกุมาร จึงยอมอ่านต่อไปอย่างอดทน เขาแนะนำเรื่องการเลี้ยงกุมารน้อยกว่าการโฆษณาพระเครื่องอย่างเห็นได้ชัด แค่บอกคร่าวๆ ถึงจุดประสงค์ ประโยชน์และโทษของการเลี้ยงกุมาร สุดท้ายก็บอกว่าการเลี้ยงกุมารเป็นเรื่องที่ผิดศีลธรรม ดังนั้นเขาจะไม่พูดถึงรายละเอียดของมัน บ้าเอ๊ย นี่มันต้มกันชัดๆ ฉันรีบเข้ามาเพราะหัวข้อการเลี้ยงกุมารของเขา สุดท้ายเป็นการขายพระเครื่อง พูดถึงเรื่องการเลี้ยงกุมารแค่ไม่กี่คำเท่านั้น! ฉันโมโหจนต้องกดรีพอร์ทข้างใต้กระทู้ เพื่อรายงานว่าเขาเผยแพร่เรื่องความเชื่องมงาย จากนั้นฉันก็กดออกมาจากหน้าเว็บไซต์นั้น ลังเลอยู่ว่าจะโทรศัพท์หาแม่หม้ายหลี่ดีหรือไม่ เผื่อว่าฉันจะตะล่อมถามจนได้วิธีการช่วยเซียวเหย่มาก็ได้ ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น จู่ๆ มือถือของฉันก็ดังขึ้น เป็นเบอร์โทรไม่ทราบที่มาที่โทรเข้ามา ฉันลังครู่หนึ่งแล้วจึงกดรับโทรศัพท์ เพิ่งพูดไปไม่กี่คำ อีกฝ่ายก็ตะโกนด่าใส่ฉัน บอกว่าฉันประสาท อยู่ดีๆ ทำไมต้องรายงานกระทู้ ตัดทางทำมาหากินของเขา คนแบบฉันนี้จะต้องไม่ได้พบจุดจบที่ดี จะเจอกับผีมาเคาะประตูกลางดึก ฉันหน้านิ่วคิ้วขมวด ปลายสายโทรศัพท์เป็นผู้ชายที่เป็นเจ้าของกระทู้จอมหลอกลวงนั่น แต่ทำไมเขาถึงรู้ว่าฉันเป็นคนกดรีพอร์ทล่ะ? แถมยังรู้เบอร์โทรศัพท์ของฉันได้อย่างไร? ฉันตัดบทการด่าของเขาแล้วถามในสิ่งที่ฉันไม่เข้าใจออกไป ตอนแรกเขายังคงโมโหอยู่มาก เอาแต่ด่าสาปแช่งฉัน แต่พอได้ยินคำถามของฉันเท่านั้นก็เปลี่ยนเป็นดีใจทันที แล้วพูดกับฉันอย่างเย่อหยิ่งว่า "คุณเป็นคนกดรายงานว่าผมเผยแพร่เรื่องงมงายไม่ใช่เหรอ คุณไม่เชื่อไม่ใช่เหรอว่าโลกนี้มีผี บอกคุณตามตรงนะว่าผมรู้เรื่องของคุณจากกุมารน้อย ถ้าหากคุณไม่เชื่อ กล้าส่งที่อยู่ของคุณมาให้ผมหรือเผล่า ผมจะให้กุมารน้อยวิ่งไปหาคุณสักรอบหนึ่ง ก็จะรู้ว่าคุณเป็นผู้หญิงสวยหรือเป็นไดโนเสาร์เต่าล้านปี แถมยังรู้ถึงเสื้อผ้าที่คุณใส่อีกด้วย ถ้าหากผมพูดผิด ขอให้คำสาปแช่งเมื่อครู่จงย้อนกลับมาที่ตัวผม!" เขาพูดอย่างหนักแน่น เหมือนมั่นใจในตัวเองมาก ฉันรีบบอกที่อยู่แก่เขาทันที ด้านหนึ่งอยากจะเห็นเขาหน้าแตกเพราะพูดผิด อีกด้านหนึ่งก็หวังว่าสิ่งที่เขาพูดจะเป็นความจริง ถ้าหากเขาเลี้ยงกุมารได้จริงๆ ก็ย่อมรู้วิธีที่จะช่วยเซียวเหย่ได้แน่นอน! เขาฟังที่อยู่ของฉันจบแล้วก็หัวเราะเยาะ จากนั้นก็ได้ยินเสียงสวดบริกรรมคาถาของเขาดังมาจากปลายสาย ฟังแล้วเหมือนภาษาไทย หลังจากสวดไปครู่หนึ่ง ข้างหลังฉันก็รู้สึกเย็นวาบ เหมือนลมหนาวพัดผ่านเข้ามาอย่างกะทันหัน...