บทที่ 117 กับดักที่อ่อนโยน

บทที่ 117 กับดักที่อ่อนโยน “หลินจื๋อซี นายออกไป ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย” ป๋านบิงเวยริมฝีปากสั่นเครือ พูดประโยคนี้ออกมาทีละคำ ทีละคำ แม้ว่าตอนนี้จะเป็นยุคของผู้หญิงศตวรรษที่ 21 ที่ไม่ได้ให้ความสำคัญเกี่ยวกับชีวิตเหมือนแต่ก่อนแล้ว แต่ว่าป๋านบิงเวยก็ยังคงเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่มีผู้หญิงคนไห