บทที่166รู้จักความพอเพียงเป็นหนทางแห่งความสุข2

บทที่166รู้จักความพอเพียงเป็นหนทางแห่งความสุข2 “เอ๋ ฉันเปล่า ฉันตั้งใจจะพูดว่าคุณลู่ คุณลู่น่ะ” ฉินลี่เยี่ยยิ้มเจื่อนๆ ตอนนี้เฉียวอวี่ถงเป็นเหมือนกับระเบิด ไม่สามารถไปแตะต้องได้ ไม่แน่ว่าพูดแค่ประโยคเดียวก็อาจจะโกรธได้ จิตใจของเธอถูกเฉียวหย่วนรบกวน มีอะไรไม่ดีที่จะยอมรับ ฉินลี่