ตอนที่ 163 ให้โอกาสเขาอีกครั้งได้หรือไม่

ตอนที่ 163 ให้โอกาสเขาอีกครั้งได้หรือไม่ คำพูดของเธอเพียงประโยคเดียวทำให้ปรัณเงียบกริบไปเลย เมื่อเช้าวันนี้เห็นเตชิตเมาจนไม่รู้ความถูกหามมาส่งที่นี่ เขาได้คิดถึงสาเหตุของเรื่องนี้ไว้แล้ว สิ่งที่ทำให้ผู้ชายปล่อยปะละเลยตัวเองจนถึงขั้นบ้าคลั่งได้ขนาดนี้ ต้องเป็นเรื่องที่หนักหนาสาหัสมากจริงๆ แม้ว่าเรื่องนี้จะอยู่ในการคาดเดา แต่เขากลับนึกไม่ถึงเลยว่าจะเกี่ยวข้องกับทีนาร์ สีหน้าของปรัณเปลี่ยนไปเล็กน้อย เรื่องที่เตชิตเป็นกังวลที่สุด สุดท้ายก็เกิดขึ้นจนได้ เขาทำทุกวิถีทางที่จะปิดบังเรื่องนี้เอาไว้ แต่ท้ายสุดนัชชาก็รับรู้ถึงการมีตัวตนอยู่ของทีนาร์จนได้ ดังนั้นเมื่อผู้ชายที่ดูเหมือนจะเป็นคนที่เข้มแข็งเริ่มลุกลี้ลุกลน จนไม่รู้จะจัดการเรื่องนี้ยังไง ถึงขั้นปล่อยตัวใช้แอลกอฮอล์มาช่วยเยียวยาตัวเอง ในใจของปรัณสับสนไปหมด ข้ออ้างมากมายที่สามารถบอกปัดคำถามคาใจของนัชชา คำพูดเพียงประโยคเดียวกลับกลอกไปมา สุดท้ายเขาเลือกที่จะพูดความจริงออกมา “ผมรู้” สองมือของนัชชากำแน่นขึ้นมาทันใด เล็บจิกเข้าไปในเนื้อกลางฝ่ามือ จิกเข้าไปจนเจ็บปวดไปทั้งตัว คำแต่ละคำที่พูดออกมาต้องใช้พลังมหาศาล “..........พวกคุณทุกคนรู้เรื่องนี้กันหมดหรอ?” เสียงของเธอสั่นจนพูดไม่เป็นคำ ราวกับว่า ถ้าปรัณให้คำตอบคือใช่ จิตใจของเธอคงพังทลายลงในพริบตา “นัชชา คุณใจเย็นก่อนนะ เรื่องทั้งหมดไม่ได้เป็นแบบที่คุณคิดหรอก ผมรู้ว่าตอนนี้คุณรู้สึกเหมือนโดนทรยศหักหลัง คุณมีสิทธิ์ที่จะสงสัยในทุกๆเรื่อง แต่สิ่งหนึ่งที่คุณต้องเชื่อก็คือ นอกจากคุณแล้วเตชิตไม่มีทางจะรักคนอื่นได้อีก” ปรัณมองตาคู่นั้นที่กำลังเศร้าเสียใจของเธออย่างแน่วแน่ ในใจก็กำลังทุกข์ทรมานกับสาวน้อยที่อายุเพียง24ปีแต่กลับต้องมาเจอเหตุการณ์อันแสนทุกข์ทรมานครั้งแล้วครั้งเล่า “ทุกเรื่องที่คุณอยากรู้ ผมสามรถบอกคุณได้ ขอเพียงแค่คุณถามออกมา” ทุกเรื่องงั้นหรอ? นัชชากระพริบตาเล็กน้อย ใจลอยอยู่ครู่ใหญ่ก็ไม่พูดอะไรออกมา เหมือนจู่ๆได้รับสิทธิ์เป็นผู้สอดแนมที่รู้ได้ทุกเรื่อง จึงไม่รู้ว่าจะเริ่มถามจากเรื่องไหนดี ในใจของเธอมีคำถามมากมาย เธอผูกเรื่องโยงใยไปหมด แทบจะทำให้เธอหายใจไม่ออกขึ้นมา ปรัณมองออกว่าเธอกำลังสับสน พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร “ผู้หญิงที่ลิลล่าเขตเหนือชื่อทีนาร์ อายุน้อยกว่าเตชิตสองปี ผมไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เตชิตเคยกล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขาทั้งสองหรือไม่ สำหรับเตชิต ทีนาร์เป็นเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง ไม่มีมากกว่านี้แน่นอน” นัชชานึกถึงเรื่องเมื่อคืนขึ้นมา ที่ประตูหน้าลิลล่าเขตเหนือคำพูดที่ดูพูดอย่างเร่งรีบของเตชิต ดูเหมือนเป็นการหยอกล้อกัน “เขาไม่ได้มีวามสัมพันธ์ทางสายเลือดกันใช่ไหม?” ปรัณนิ่งไปสักพัก พยักหน้า “ใช่” เขาเบิกตาขึ้น เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ พูดต่อ “หรือคุณสงสัยว่าไม่ได้มีสัมพันธ์ทางสายเลือดแต่ทำไมเป็นพี่น้องกันใช่หรือไม่?” คำพูดของปรัณกระเทือนไปถึงใจของนัชชา จริงๆแล้วสิ่งที่เธอสนใจที่สุดยากที่จะเข้าใจที่สุดก็คือเรื่องนี้ เตชิตไม่ใช่พวกใฝ่หากามกิเลสหรือคนหลายใจแน่นอน เขาไม่สามารถที่จะไปทุ่มเทแรงกายแรงใจให้ใครสักคนโดยไม่มีเหตุผล แต่เมื่อสังเกตดูตอนเขาพูดถึงทีนาร์ เขาดูใส่ใจกับผู้หญิงที่ชื่อทีนาร์เป็นอย่างมาก “เพราะพ่อแม่ของทีนาร์เป็นผู้มีบุญคุณต่อเตชิต ตอนเขาไปเรียนที่อเมริกา เขาลำบากจนแทบจะไม่มีข้าวกิน แม้ว่าเขาจะทำงานนับไม่ถ้วนในหนึ่งวัน แต่เงินที่ได้อันน้อยนิดก็เทียบไม่ได้กับค่าเทอมอันแสนแพง เป็นเพราะพ่อแม่ของทีนาร์อุปการะส่งเขาเรียนจนจบ ตอนนั้นเตชิตตั้งใจไว้ว่า รอวันที่เขามีหน้ามีตา มีชื่อเสียง เขาจะต้องตอบแทนบุญคุณพวกเขาอย่างแน่นอน แต่เรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ระหว่างที่เดินทางมาร่วมพิธีจบการศึกษาของเตชิต ทั้งสองประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ และเสียชีวิตลงทั้งคู่ และนี่ก็กลายเป็นบาดแผลอันใหญ่หลวงที่ตราตรึงอยู่ในใจของเตชิต” ปรัณพูดเรื่องนี้ขึ้นมารู้สึกปลงใจขึ้นมา รู้สึกเรื่องมันช่างเหมือนไม่มีอยู่จริง แต่แท้จริงแล้วเรื่องนี้กลับมีความจริงฝังลึกอยู่ใต้จิตใจ “ก่อนที่พ่อแม่ของทีนาร์จะเสียชีวิต เขาได้ฝากฝังทีนาร์ให้กับเตชิต ให้เขาช่วยดูแลลูกสาวของพวกเขา ดังนั้นสำหรับเตชิต นอกจากทีนาร์จะเป็นน้องสาวของเขาแล้ว ยังเป็นหน้าที่ที่เขาต้องแบกรับไว้บนบ่าตลอดไป” แม้ว่าสิ่งที่เขาทำไปทั้งหมดดูเยอะพอแล้ว มากพอที่จะชดใช้กับบุญคุณที่ติดค้างไว้ทั้งหมด แต่สำหรับชายคนนี้ที่มีความรับผิดชอบอย่างสุดกำลัง เขารู้สึกว่ายังไม่พอ นัชชาคิดไม่ถึงจริงๆว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ หลังจากฟังจบเธอก็แสบจมูกขึ้นมาทันที ก่อนหน้านี้ธนัทเคยบอกเธอว่าพื้นเพบ้านของเตชิตไม่สู้ดีนัก ฉะนั้นตอนที่เขาขัดสนยากจน พ่อแม่ของทีนาร์ช่วยเหลือเขาไว้ เขาคงต้องรู้สึกขอบคุณและซาบซึ้งไปตลอดชีวิต ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาต้องมาจบชีวิตลงแบบนี้ สำหรับผู้ชายคนนั้นแล้ว คงกระทบจิตใจเขามากจริงๆ เรื่องราวเหล่านี้ นัชชาไม่เคยรับรู้มาก่อน ปรัณยกแก้วชาขึ้นมาจิบ ความหวานหอมละมุนของชาแผ่ซ่านไปทั่วทั้งปาก ทำให้รู้สึกคล่องคอที่จะเอ่ยปากพูดต่อ “หลังจากนั้นทีนาร์ป่วยเป็นโรคที่หาได้ยากนัก โรคทางเลือดที่มีชื่อว่า H2 ทั้งโลกมีไม่กี่เคสเท่านั้น ที่มีอาการแบบนี้เกิดขึ้น ไม่สามารถเจอแสงแดดได้ เมื่อเกิดบาดแผลไม่สามารถหายขึ้นเอง เกิดภาวะการต่อต้านกระแสเลือดในร่างกาย และอาการอื่นๆ ทรมานเธออยู่นานหลายปี แต่เตชิตก็ใช้ความทุ่มเทพยายามอย่างมากเพื่อเรื่องนี้ ตอนนี้อาการของเธอดีเป็นปกติแล้ว เตชิตพาเธอกลับมาที่นี่ เพราะกลัวคุณจะเข้าใจผิด และกลัวว่าความขัดแย้งที่อาจเกิดขึ้นจนไปกระทบกับทีนาร์ทำให้อาการกำเริบขึ้นมา ดังนั้นเขาจึงพยายามปกปิดเรื่องนี้มาโดยตลอด แต่นี่ก็ไม่ได้เป็นเจตนาของเขา แต่เป็นเพราะเขาไม่มีทางเลือก” “โรคเลือด?” นัชชานึกถึงเรื่องราวเมื่อคืน ใบหน้าที่ดูซีดเซียว เมื่อย้อนกลับมาคิดดูดีๆ มีอาการซีดที่แสดงออกถึงโรคนี้จริงๆด้วย “ใช่ ตอนนี้ยังไม่มีการวิจัยไหนที่สามารถหาวิธีรักษาให้หายขาดได้ มีเพียงแค่วิธีบรรเทาผู้ป่วยให้ทรมานน้อยลง และทั้งหมดนี้เตชิตเป็นผู้ที่ให้ความช่วยเหลือมาโดยตลอด เขาแบกรับภาระมหาศาล ไม่ว่าจะเป็นในรูปแบบของนามธรรมหรือรูปธรรม” นัชชาตกใจจนปิดปากสนิท “เขาไม่เคยพูดกับฉันมาก่อนเลย….” ถ้าเขายอมเปิดใจพูดสักหน่อย คงไม่ทำให้เหตุการณ์เมื่อคืนขึ้นมา ปรัณถอนหายใจเฮือกใหญ่ เสมือนพี่ชายกำลังปลอบด้วยความอ่อนโยน “แต่คุณก็วางใจได้นะ เตชิตไม่ได้คิดกับเธอในความสัมพันธ์แบบชู้สาวแน่นอน นัชชา ผมหวังว่าในเรื่องนี้ คุณคงจะเชื่อใจเขานะ” เขารู้จักกับเตชิตมานานหลายปี เข้าใจเรื่องราวของผู้ชายคนนี้ทั้งหมด บุคลิกนิสัยแบบเขามิอาจก่อเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ ปมในใจที่ผูกระโยงระยางกันถูกปลดออกไปบางส่วน ในความสงสัยนานาอันที่จริงแฝงไปด้วยความน้อยใจมากกว่า “ทำไมเขาถึงไม่บอกฉันมาตรงๆ สำหรับเขาแล้ว ฉันเป็นคนที่ไม่ควรค่าแก่การเชื่อใจงั้นหรอ?” “ก็เป็นเพราะเขาแคร์และเป็นห่วงคุณมาก จึงเลือกที่จะปิดบัง” ปรัณหัวเราะขึ้น “ถ้าคุณไม่สำคัญกับเขา เขาคงจะพูดออกมาทั้งหมด ที่เขาไม่บอกคุณ เพราะเขาให้ความสำคัญกับคุณมาก เกรงว่าคุณจะเก็บไปคิดมาก ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าแม้แต่จะเสี่ยง เกรงว่าจะเสียคุณไป” เป็นคนนอก คอยดูอยู่เคียงข้าง ในฐานะที่เป็นผู้ที่คอยดูอยู่ข้างๆทั้งสอง ปรัณรู้ดีว่าเตชิตรักนัชชายิ่งกว่าตัวเอง และนัชชาก็ตกอยู่ในห้วงความรักนี้มานานแล้ว ถ้าระหว่างทั้งสองสามารถมีหนึ่งคนที่ไม่ต้องแคร์อะไร คุณสองคนจะเจ็บปวดทรมานเหมือนกันได้ขนาดนี้เชียวหรอ? “เตชิตไม่ใช่คนหลายใจหรืออารมณ์ความรู้สึกกับใครง่ายๆ เขาเคยผ่านชีวิตที่ไม่ค่อยดีนักมาช่วงหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยถูกกับผู้หญิง ต่อต้านความสัมพันธ์แบบต่างเพศ แต่คุณถือเป็นกรณีพิเศษ ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลเลยว่าเขาจะไปรักคนอื่น ทั้งหมดของชีวิตให้คุณเพียงคนเดียว” ปรัณมองเข้าไปในตาของเธออย่างลึกซึ้ง คิดถึงเรื่องเหล่านี้เขาก็อดใจไม่ได้ เขาหวังจะให้มีสักคนมาอยู่เคียงคู่เตชิตจริงๆ น้ำตาอุ่นๆไหลรินลงนใบหน้าที่แสดงออกถึงความเจ็บปวด “เขามักจะแบกรับทุกอย่างไว้คนเดียว แอบแก้ไขปัญหาทั้งหมดคนเดียว ไม่ได้ไม่อยากบอกคุณ แต่เขาชินกับการที่จะต้องแบกรับความรู้สึกทุกข์ทรมาน ให้โอกาสเขาสักครั้งได้ไหม? ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาต่อสู้ความลำบากเพียงคนเดียว ไม่ง่ายเลยจริงๆ”