已经是第一章了
ตอนที่ 165 ผมรักคุณ
ตอนที่ 165 ผมรักคุณ
นัชชาถูกเขาร้องเรียกจนใจสั่นไปหมด ใบหน้าเธอแสร้งทำเป็นโมโห “นัชชาจ้ะจ๋าอะไรของคุณ!”
“ได้ คุณไม่ใช่ของผม แต่ผมเป็นของคุณ” เขาหัวเราะขึ้นมา ปรากฏฟันขาวสะอาดให้เห็น ราวกับได้รับรางวัลระดับโลก “ยังไงก็เหมือนกัน”
นัชชาไม่เคยเห็นเขายิ้มหรือหัวเราะอย่างมีความสุขขนาดนี้มาก่อน ในความปลื้มปิติก็ยังแฝงไปด้วยความปวดใจเล็กน้อย ในสายตาขคนอื่นชี่อเสียงของเธอไม่สู้ดีนัก ถูกหลายคนดูถูกเหยียดหยาม กระทั่งคนในครอบครัวเขาก็ยังคิดว่าเธอเป็นคนนิสัยแย่ แต่ในสายตาของผู้ชายคนนี้เธอกลับดูดีเลิศเลอ เพียงแค่ได้รับการให้อภัยจากเธอ ก็สามารถทำให้เขาหัวเราะและยิ้มได้เหมือนกับเด็กผู้ชาย
เมื่อคิดได้แบบนี้ ความเคียดแค้นน้อยใจก็ลดลงไป ทัศนคติของเธอก็ปรับอ่อนลงมาทันที
“ทำไมดื่มหนักขนาดนั้น ปวดท้องรึเปล่า?” นัชชาคิดได้ว่าเขาทรมานร่างกายตัวเองไปขนาดนั้น อดไม่ได้ที่จะถามไถ่เขาให้สบายใจ “นี่คุณอายุ32ปีแล้วนะ ถ้าต่อไปจะทรมานตัวเองแบบนี้อีก ร่างกายคงใช้การอะไรไม่ได้แล้วล่ะ”
เตชิตเงียบรวบรวมสมาธิจดจ่อไปที่เธอ สายตาของเขาดูตั้งใจราวกับจะสลักหน้าของเธอไว้ในใจ หลายคนไม่หวังและไม่คิดที่จะถูกภรรยาตัวเองสั่งสอน แต่คำพูดที่สื่อถึงการเอาใจใส่ของเธอลอยมาเข้าหูเขากลับเหมือนเสียงของใบมืที่ถูกลมพัดให้พริ้วไหว
ฝ่ายชายดึงข้อมือของเธอไว้เบาๆ ถามยั่วอารมณ์เธอ “ไม่โกรธผมแล้วหรอ?”
นัชชามองดูเคราเขียวๆทีคางของเขา นอนป่วยโทรมอยู่ตรงนี้ หน้าอกก็เจ็บๆปวดๆ จะไปโกรธลงได้ไงกัน
กำแพงที่กำลังก่อขึ้นมาได้สวยกับพังทลายลงด้วยคำพดไม่กี่คำ ยอมให้พูดว่าโกรธเขา ยังดีกว่ามาโมโหตัวเองที่ทำตัวไม่ได้เรื่องขนาดนี้
“ทำไมจะไม่โกรธ? สารเลว! ” พริบตาเดียว ตาของเธอก็แดงก่ำขึ้นมา “ปิดบังฉันมาตั้งนาน ไม่ยอมเอ่ยบอกฉันสักคำ ถ้าไม่ใช่ฉันตามคุณไป คุณจะปิดบังฉันไปถึงเมื่อไหร่กัน? หรือจะปิดบังไปตลอดเลยใช่ไหม มองดูฉันเป็นกบในกะลาครอบ คุณรู้สึกภาคภูมิใจมากหรือไง!”
“มักจะบอกว่าทำเพื่อฉันแต่กลับทำเรื่องที่ฉันไม่ได้เห็นดีเห็นชอบด้วย คุณรู้บ้างรึเปล่าว่าฉันปวดใจทุกข์ใจแค่ไหน?”
“รอสักวันฉันก็จะบอกคุณว่าที่โกหกไปเพราะทำเพื่อคุณทั้งนั้น คุณก็จะรู้ว่ามันเป็นความรู้สึกแบบไหน…”
นัชชาพูดบ่นพึมพำเขาไม่หยุด ‘พฤติกรรมชั่วๆ’ ตาโตๆคู่นั้นคลอไปด้วยน้ำตา น้ำตาไหลนองมองไปที่เขา มองจนใจของเตชิตแทบจะโดนหลอมละลาย
“ผมมันไม่ดีเอง ผมมันเลว” ฝ่ายชายใช้นิ้วเรียวยาวนวดตรงผิวบนข้อมือเธอ “นัชชาจ๋า คนเลวคนนี้เขารักเธอนะ ขอโอกาสให้เขาได้เปลี่ยนแปลงเป็นคนใหม่ได้ไหม?”
“คุณ คุณพูดอะไรน่ะ?.......” นัชชาเหลือเชื่อจนตาเบิกกว้าง จนลืมว่าตนกำลังร้องไห้อยู่ไปเลย
เตชิตกระพริบตาขึ้นลง ดวงตาเป็นประกายเจิดจ้าราวกับจะกลืนกินเธอเขาไป เขาไม่มีทีท่าที่จะหยุดพูด เกรงว่าเธอจะฟังไม่ถนัดหู “ผมพูดว่า คนเลวคนนี้ เขารักคุณนะ”
นัชชาหายใจเข้าลึก ดวงตาของเธอสั่นคลอราวแผ่นดินไหว “คนเลวคนไหน?”
“ผม” แววตาของเขาผสมปนเปเข้าด้วยกัน ช่างเป็นแสงสะท้อนจากแววตาที่ทำให้ชวนหลงไหล คำถามที่คอยถามตัวเองมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยกล้าที่จะเอ่ยผากถาม ตอนนี้เขากลับให้คำตอบมก่อนแล้ว
นัชชาได้ยินเสียงเต้นของหัวใจดังขึ้นมาข้างหู และไม่หยุดที่จะดังขึ้นเรื่อยๆ เสมือนกับเสียงตีกลองบอกเวลา และเหมือนกับการนับเวลาถอยหลังที่มากระตุ้นให้เกิดความรู้สึกกระวนกระวายใจ
เหมือนเวลาหยุดหมุนในช่วงวินาทีนี้ ทั้งเสียงและภาพทุกอย่างหายไปจากหน้าเธอ ราวกับว่าทั้งโลกนี้มีเพียงแค่พวกเขาสองคน
ในสายตาคู่นั้น ฝ่ายชายเผยอริมฝีปากบางๆขึ้น เขาพูดกับเธอด้วยท่าทีจริงจังและชัดเจน “ผมรักคุณ”
นัชชายกมือขึ้นมาป้องปากไว้ คำถามนี้ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยถามเขามาก่อน เพียงแค่ผู้ชายคนนี้หัวรั้นไม่ยอมให้คำตอบที่ชัดเจนกับเธอมาตลอด ดังนั้นเธอก็ไม่อยากจะถามอีก กลัวว่าตัวเองจะผิดหวังอีกครั้ง
วันนี้ เขากลับบอกเธอด้วยใจที่หนักแน่น เขารักเธอ
นัชชาพยายามทำให้ตัวเองไม่สนใจเรื่องนี้มาโดยตลอด เธอคิดว่าเพียงคนสองคนดูแลซึ่งกันและกัน ทำดีให้กัน มีใจเป็นหนึ่งเดียวกันและคอนอยู่เคียงข้างกัน แค่นั้นก็พอใจแล้ว แต่เมื่อได้ยินเขาพูดสามคำนั้นออกมา เธอเพิ่งจะค้นพบว่าสิ่งนี้แหละเป็นสิ่งที่ในใจของตัวเธอเองเฝ้ารอคอยมาโดยตลอด
ความรู้สึกนี้ถูกเก็บไว้ในใจมานานแสนนาน ทุกครั้งที่อยากจะแสดงมันออกมาก็ต้องคอยระมัดระวัง ต่อหน้าเขา เธอมักจะรู้สึกน้อยใจ ไม่มีความเชื่อมั่น แต่วันนี้ ในที่สุดเขาก็ยอมรับมันขึ้นมา
“ฉัน.....ฉันไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม?”
“ไม่ผิดสิ” เตชิตมองดูเธอที่ร้องไห้สะอึกสะอื้น รู้สึกสงสารและปวดใจยิ่งกว่าหลายเท่า แค่ผู้หญิงของตัวเองยังดูแลได้ไม่ดี นับประสาอะไรจะไปใส่อารมณ์หรือโกรธเธอ?
มือของเขาค่อยๆดึงเธอมาอยู่ตรงหน้า ลูบคลำบนใบหน้าด้านข้างของเธออย่างอ่อนโยน กลัวว่าจะทำเธอเจ็บ “อย่าร้องไห้เลยนะ ต่อไปจะพูดกับคุณแบบนี้ทุกวัน”
นัชชาเพิ่งรู้สึกได้ว่าภูเขาก้อนใหญ่ที่ทับอยู่ในใจในที่สุดก็ยกมันออกมาจนได้ ทั้งหัวเราะทั้งร้องไห้พลางพยักหน้าลง
“มีหนึ่งเรื่องที่ยังอยากถามคุณ” หลังจากทุกอย่างสงบลง ชายผู้นี้พูดขึ้นมา
เสียงของนัชชาขึ้นจมูกหลังจากร้องไห้ ฟังแล้วรู้สึกน่ารักไปอีกแบบ “อะไรหรอ?
เตชิตมองดูเธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้านข้าง กวาดสายตามองอย่างรวดเร็ว “คุณไปหาลิลล่าเขตเหนือเจอได้ยังไงกัน?”
เขาเข้าใจนัชชาดี รู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่มีแผนการหรือความคิดอะไรทำนองนี้ ดังนั้นเขาจึงคิดว่าลำพังเธอคนเดียวไม่มีทางหาลิลล่าเขตเหนือเจอได้ ต้องมีใครกระซิบบอกเธอแน่ๆ ทำให้เธอควบคุมตัวเองไม่ได้จนต้องตามไปหาที่นั่น
ความจริงพิสูจน์แล้วว่า เตชิตทายถูกแล้ว แต่ถ้าหากจะย้อนคิดถึงเรื่องรางในอดีต นัชชาก็มีความรู้สึกผิดต่อเรื่องที่ทำพลาดไป ตอบเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ปณิตาบอกฉัน”
“ปณิตา?” ชื่อนี้ไม่ทำให้เตชิตแปลกใจแม้แต่น้อย เพราะช่วงนี้ดูเหมือนสามคำนี้จะปรากฏออกมาให้ได้ยินบ่อยเหลือเกิน
“เธอหาสถานที่ที่ฉันไปกินข้าวเจอ บอกว่าช่วงนี้กำลังสะกดรอยตามคุณ บังเอิญว่าคืนวันนั้นคุณไม่ได้มารับฉัน ฉันเห็นว่าเธอพูดด้วยความมั่นใจมาก ก็เลยรู้สึกกระวนกระวายใจรีบตามไปทันที.....” นัชชาพูดถึงตอนนี้แล้วหยุดไป หันไปมองสีหน้าอารมณ์ของเขา เห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติจึงพูดต่อ “ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อใจคุณ แต่เพียงแค่.....”
“ผมไม่บอกอะไรกับคุณเลย คุณไม่เชื่อผมถือเป็นเรื่องปกติ” เตชิตพูดขัดคำพูดจบของนัชชาขึ้นมา พร้อมยิ้มและยักคิ้ว
นัชชาถูกเข้าพูดตอกหน้าใส่แบบนี้ ทำให้พูดอะไรไม่ออกอีกเลย
เตชิตค่อยๆย้อนคิด ทุกครั้งที่เขาไปลิลล่าเขตเหนือ นอกจากเขาจะขับรถไปเองแล้ว ปกติจะมีปวิณนั่งไปด้วย ดังนั้นความเป็นไปได้ที่จะถูกสะกดรอยตามมีน้อยมาก ปณิตาก็เป็นบุคคลที่หมายประกาศจับ เธอมาสะกดรอยตามแบบนี้ไม่ถูกจับได้หรือไงกัน?
นัชชาเห็นเขายิ่งย่นคิ้วยิ่งขมวดเข้าหากัน ใจเริ่มเป็นกังวล “เป็นอะไรรึเปล่า?”
“เปล่า” เตชิตไม่อยากให้เธอมาเอี่ยวด้วย เรื่องนี้เป็นหน้าที่ที่เขาควรไปจัดการ เธอไม่ควรที่จะมาข้องเกี่ยวกับเรื่องสกปรกพวกนี้
นัชชายังยืนหยัดที่จะถาม “จริงนะ?”
“อื้ม” เตชิตยิ้มเจื่อนให้เธอ “ไม่ต้องกังวล เรื่องพวกนี้ให้เป็นหน้าที่ของเขาจัดการ ขอแค่คุณคอยอยู่เคียงข้างผมก็พอแล้ว”
นัชชาถูกเขาพูดจาหวานแบบนี้ใส่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนต้องก้มลงมาเผยอปากพูดออกมา “ฉันรู้แล้ว วางใจได้ ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น ฉันจะอยู่ที่นี่กับคุณเอง”
แววตาของฝ่ายชายเป็นประกายราวกับน้ำพุร้อน นิ้วมือเย็นๆของเขาลูบไปที่ผมสีดำสนิทของเธอ ใช้มือเป็นดั่งหวี ลูบหัวเธออย่างอ่อนโยน ใจดวงน้อยที่เต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ ตอนนี้สงบลงแล้ว
已经是最新一章了
加载中
