已经是第一章了
บทที่ 36 แม้ภูเขาล้มต่อหน้า สีหน้าก็ไม่เปลี่ยน
บทที่ 36 แม้ภูเขาล้มต่อหน้า สีหน้าก็ไม่เปลี่ยน
พี่นถิงนั่งนิ่งอยู่ด้านหน้าของพิณ ไม่พูดไม่จา เพียงยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน นิ้วเรียวงามราวหยกดีดพิณตรงหน้าเบาๆ เพื่อลองเสียง จากนั้นนิ้วเรียวงามนั้นก็ดีดบรรเลงเพลง “ยามค่ำคืนในแม่น้ำเจียงฮวา” เสียงบรรเลงของพิณดังขึ้นมา ไม่เบาไม่ดังเกินไป เสียงดนตรี
已经是最新一章了
加载中
