บทที่ 49 ชายผู้เห็นแก่ตัวและอ่อนแอ （9）

บทที่ 49 ชายผู้เห็นแก่ตัวและอ่อนแอ （9） และตอนที่พี่นถิงรู้สึกได้ว่ามีคนกำลังเดินมานั้น นางก็หันไปดู หนานกงลี๋ก็ยังมาพร้อมกับใบหน้าเย็นชาเหมือนเดิม มันยากที่จะจินตนาการได้ว่าหน้าแบบนั้นของเขาจะเคยอ่อนโยนมาก่อน และตอนที่พี่นถิงหันไปมองผู้ชายอีกคนนั้น นางก็รู้สึกว่าโลกใบนี้ช่างแคบนัก คนที่นางรู้