ตอนที่28 หนังสือข้อตกลง 2 แผ่น

ตอนที่28 หนังสือข้อตกลง 2 แผ่น เขาลูบหน้าเธออยู่อย่างนั้นอย่างอบอุ่น “ช่วงก่อนหน้านี้ผมยุ่งมาก คุณปู่จะมา ผมเลยต้องเตรียมตัวอะไรหลายๆอย่าง” เพ็ญนีติ์ไม่ได้พูดอะไรยังคงฟังเขาพูดต่อไป ร่างกายกลับขยับเข้าไปหาเขาให้แนบชิดกว่าเดิม ตอนนี้ ถึงแม้จะรู้ว่าถึงอย่างไรเขาก็ไม่รักเธอ แต่ก็ยังอยากที่อยู่ข้างๆเขา คิดว่าจะไม่ได้กลับมาเจอกันแบบนี้อีกเสียแล้ว แต่เมื่อตอนที่ปุริมปรากฏตัวนั้น เธอเองก็เพิ่งจะรู้ว่าตลอดวันที่เธอดูว้าวุ่นแบบนั้น นั่นเป็นเพราะเธอคิดถึงเขานั่นเอง “ย้ายมาอยู่ด้วยกันเถอะ คุณไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธผมแล้วนะ นอกจากผมแล้ว ก็ไม่มีใครสามารถปกป้องคุณได้แล้ว” เธอสูดหายใจเข้า โบราณเขาว่ากันว่า ผู้ชายจะเป็นทั้งท้องฟ้า เป็นทั้งแผ่นดินเป็นที่พึ่งให้กับผู้หญิง ตัวเขาเองก็ดูจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ เพียงแต่เขาไม่ได้รักเธอ จะทำอย่างไรดี? “ถ้าคุณกลัว ผมจะไม่แตะต้องตัวคุณเลย แต่คุณต้องแต่งงานกับผม” นี่เขากำลังใช้ประโยชน์จากเธอ ในตอนที่เธอหาทางออกไม่ได้กับเรื่องนี้เขากลับเกลี้ยกล่อมเธอเช่นนี้ เขานี่ร้ายเสียจริงๆ “คุณปู่มาแล้ว ผมไม่อยากให้คุณปู่เห็นว่าผมอยู่ตัวคนเดียวแบบนี้ ท่านอยากอุ้มหลาน” เมื่อเธอได้ฟังดังนั้น ที่แท้ก็เป็นเพราะเช่นนี้นี่เอง เพราะอยากจะให้คุณปู่สบายใจ ให้ท่านได้อุ้มหลาน ทั้งหมดนี้ไม่ได้เกี่ยวกับความรักเลยซักนิด “ให้ฉัน...” “คุณคิดนานไปแล้ว กระดาษแผ่นนั้นผมฉีกทิ้งไปแล้วล่ะ เพ็ญนีติ์ คุณไม่ต้องไปอดทนสู้กับความลำบากแบบนั้นแล้ว ที่คลับอาโน่ไม่เหมาะกับคุณหรอก” เธอรู้ เธอรู้ทุกอย่าง พวกผู้ชายที่นั่นล้วนแต่ต้องการรอยยิ้มจากผู้หญิงทั้งนั้น โลกแบบนั้นมีแต่ผู้หญิงที่มีฐานะต่ำต้อยทั้งนั้น แต่เธอ... และในขณะที่เธอกำลังคิดไปเรื่อยเปื่อยด้วยความสับสนอยู่นั้น มือที่อยู่บนใบหน้าเธอก็ย้ายออกไปจากที่เดิมแล้ว ริมฝีปากทั้งสองค่อยๆจูบเธอเบาๆ และนั่นทำให้เพ็ญนีติ์เพิ่งจะพบว่ารถได้จอดนิ่งสนิทอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รอบๆด้านเต็มไปด้วยความเงียบสงัด ริมฝีปากของเขาขบเข้าที่ฟันกระตุ้นริมฝีปากของเธอให้ตอบรับจูบนั่นอย่างอ่อนโยน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาจูบเธอ แต่เธอกลับรู้สึกว่าร่างกายของเธอสั่นเทาในขณะที่เขาจูบเธอ นั่นเป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้ จูบของจำรูญทำให้เธอรู้สึกรังเกียจ แต่สำหรับจูบของปุริมแล้วทำให้เธอรู้สึกรอคอย รอคอยจูบที่ลึกซึ้ง ราวกับจูบในตอนนี้ทำให้เธอลืมเรื่องราวก่อนหน้านี้ได้อย่างไรอย่างนั้น ในระหว่างนั้น เธอสะบัดมือเธออย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก แต่ไม่รู้ว่าไปโดนอะไรเข้า เสียงของรถตำรวจก็ดังขึ้น ปุริมเบิกตาด้วยความตกใจ และนั่นก็ทำให้เพ็ญนีติ์เข้าใจเหตุการณ์เมื่อก่อนหน้านี้แล้ว มิน่าล่ะ ก่อนหน้านี้เสียงรถตำรวจดังขึ้นเร็วมาก ที่แท้ก็เป็นเสียงสัญญาณจากรถเขานี่เอง “ดื้อจริงๆ” เขาจับมือเธอกลับมาไว้ที่เดิม เสียงเตือนที่ดังขึ้นก็หยุดลง เขาประครองเธอให้นั่งอยู่ในอ้อมกอดของเขา หลังจากนั้นจึงหยิบกระดาษออกมาสองแผ่น “เซ็นเถอะ” เธอก้มลงมองอย่างพิจารณา แผ่นบนเป็นข้อตกลงเรื่องการแต่งงาน ส่วนแผ่นล่างเป็นข้อตกลงเรื่องการหย่า “วางใจได้ ผมจะคืนอิสระให้คุณแน่นอน ผมจะไม่ผูกมัดหัวใจของคุณไว้” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงอบอุ่นอยู่ข้างๆหูเธอ ราวกับกำลังล่อลวงเธอให้เซ็นข้อตกลงสองแผ่นนั้น ปากกาถูกหยิบมาใส่ในมือของเธอ ดูจะเป็นเรื่องหนักหนาเสียเหลือเกิน ในใจของเธอ มีเสียงๆหนึ่งที่คอยบอกกับเธอว่าให้เซ็นข้อตกลงเหล่านี้ หากเธอเซ็นเธอก็จะหลุดพ้นจากอะไรหลายๆอย่าง เนื้อหาในข้อตกลงนั้นเธอรู้ว่าต่อไปเธอจะไม่ต้องลำบากทั้งเรื่องอาหารการกินเรื่องเสื้อผ้าการแต่งกาย ไม่ต้องทำงานก็ได้เป็นภรรยาที่มีฐานะขึ้นมาได้ เพียงแต่ หากมีลูก สิทธิทั้งหมดจะตกอยู่ที่เขา เขาทำเพื่อให้คุณปู่ของเขาดีใจ ส่วนเธอก็สามารถหลุดพ้นจากความสับสนทั้งหมดได้อีกด้วย มืออันสั่นเทาของเธกลับยังไม่เซ็นลงไป โทรศัพท์มือถือ ส่งเสียงดังแทรกขึ้นมาระหว่างนั้น เธอกดรับทันที โดยที่ยังไม่ทันได้ดูเบอร์ว่าเป็นใคร นั่นทำให้เธอสลัดความสับสนเหล่านั้นออกไปได้