已经是第一章了
ตอนที่18 การแข่งขันของอ๋องเก้า2
ตอนที่18 การแข่งขันของอ๋องเก้า2
มู่หรงเฉินไม่ต้องการให้ข้าเจอกับองค์ชายเก้าหรือ？เย่เล่อจือคิดไตร่ตรอง โดยไม่พูดอะไรออกมา
มู่หรงหลี่คิดว่านางโกรธเขาอยู่ พลันพูดต่อไป："คนที่ทำลายแคว้นเฌอหลีของเจ้า คนที่ฆ่าพ่อแม่พี่น้องของเจ้าคือมู่หรงเฉินมู่หรงเจิง เจ้าคงไม่เอาความโกรธพวกนี้มาลงที่ข้าใช่มั้ย？ตอนนั้นมู่หรงเฉินอยากจะฆ่าเจ้า เป็นข้าที่เข้าไปขอให้ไว้ชีวิตของเจ้าไว้ เจ้าคงจำไม่ได้ใช่มั้ย？"
เย่เล่อจือชะงักไป มิน่านางถึงยอมที่จะอยู่ที่หอนางโลม ดีกว่าอยู่ในวังหลวง ถึงต้องแต่งกับขอทานยังไงก็ไม่ยอมแต่งกับฮ่องเต้
"บุญคุณของท่านอ๋องข้าไม่เคยลืมแต่ว่าทำไมตอนนั้นท่านถึงต้องปกป้องชีวิตข้าด้วย？"
มู่หรงหลี่ทำหน้าน่าเสียดายออกมา"ข้าสงสารองค์หญิง บ้านเมืองถูกทำลายไม่พอ ยังต้องมาโดนมู่หรงเฉินหลอกลวงอีก ช่างน่าสลดใจอะไรขนาดนั้น？"
"มู่หรงเฉิน？หลอกลวงข้าหรือ？"เย่เล่อจือถามกลับ
มู่หรงหลี่พูดขึ้น："ตอนนั้นมู่หรงเฉินไปที่แคว้นเฌอหลีเรื่องงานแต่ง แต่กลับคิดโจมตีแคว้นเฌอหลีในวันแต่งงาน หากว่าเขารักเจ้า ทำไมเขาต้องฆ่าพ่อแม่เจ้าด้วยล่ะ？แล้วทำไมถึงยอมส่งเจ้าไปอยู่ที่หอนางโลมได้？ถึงจะบอกว่าเป็นเพราะความโมโห แต่วันที่เจ้าเข้าไปอยู่ในนั้น เขากลับตัดสินใจรับฮองเฮาจิ้งเฉิง แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเจ้าเลย"
พอได้ยินแบบนี้ มู่หรงเฉินทำกับนางก็ดูจะเกินไปหน่อยแล้ว พอคิดถึงตอนที่กลับเข้ามาในวังแล้วเขาก็ทำดีกับนางอย่างมาก จนในใจนางก็รู้สึกเคลิ้มตาม："แต่ว่าสวนดอกเหมยนั่นได้ยินมาว่าเขาทำขึ้นมาเพื่อข้าเลย"
"ก็แค่กลอุบายเท่านั้ เจ้าเป็นถึงองค์หญิงของแคว้นเฌอหลีคงไม่ใช่ว่าถูกเขาหลอกจนเช่ื่อใจแล้วใช่มั้ย？เจ้ารู้บ้างมั้ยว่าเขามีแผนการที่จะสร้างตำหนักเด็ดดวงจันทร์ให้กับฮองเฮา ใหญ่กว่าสวนดอกเหมยหลายเท่า"มู่หรงหลี่หัวเราะเบาๆ
เย่เล่อจือรู้สึกผิดหวังนิดหน่อย ตอนนั้นที่ได้ยินมู่หรงเจิงพูดเรื่องที่มาของสวนดอกเหมยนี้ นางเองยังรู้สึกซาบซึ้งแทนองค์หญฺิงเล่อจือเลย คิดไม่ถึงว่าจะลุ่มหลงในความงามของหญิงสาวแบบนี้ แต่ก็แค่ความรู้สึกเริ่มแรกเท่านั้น หากว่าองค์หญิงเล่อจือไม่หลงรักเขาก็คงจะหยิ่งเกินไป
มู่หรงหลี่กดเสียงต่ำลง："เย่เล่อจือ ถ้าเจ้าต้องการจะล้างแค้น ข้าจะยอมช่วยเจ้าทุกอย่าง"
"ท่านอ๋องคงไม่ช่วยข้าเปล่าๆใช่หรือไม่？"เย่เล่อจือพูดขึ้น
มู่หรงหลี่พยักหน้าพลันยิ้มออกมา："ข้าก็ยังต้องการสิ่งนั้น เงื่อนไขไม่เปลี่ยน ถ้าคิดดูแล้วมาหาข้าได้ตลอดเวลาเลยนะ"พูดเสร็จเข้าก็ยืนขึ้น แล้วมองออกไปไกลสายตา ราวกับว่าพูดกับตัวเอง："เดือนนี้ช่างผ่านไปเร็วยิ่งนัก！"
เงื่อนไขอะไร？สิ่งของอะไร？
ตอนนี้มู่หรงเจิงที่อยู่ไปก็เดินมาคนเดียวก็มองเห็นสะพานเล็ก มู่หรงหลี่พูดขอลาเย่เล่อจือแล้วก็เดินออกไปทางมู่หรงเจิงมู่หรงเจิงไม่ทำความเคารพมู่หรงหลี่แล้วไม่พูดอะไร จึงเดินมาหาเย่เล่อจือ
ไม่เจอหนึ่งเดือนผอมลงเยอะมาก แต่ก็ยังสวมเสื้อคลุมสีขาว เพียงแต่ว่าวันนี้ดูสวมใส่เยอะเป็นพิเศษ เสื้อขนาดใหญ่ เป็นชั้นๆทับกัน ยิ่งดูทะมัดมะแมง มีสง่าราศี จนสามารถมองฐานะของเขาออกไป และยังคงเป็นกลิ่นหอมอ่อนๆที่น่ายั่วยวนอย่างมาก
"ในที่สุดเจ้าก็มาหาข้าแล้ว"ไม่ได้เจอกันเลย แต่นางกลับไม่ได้รู้สึกว่าห่างจากเขาเลย บางทีเขาก็อาจจะไม่เคยมาที่นี่เลย
มู่หรงเจิงมองน้ำชาบนโต๊ะ แล้วเอามือไปเปิดฝากาน้ำชาดูแวบนึง แล้วก็สบตานาง "ข้าไม่ได้มาหาเจ้า ข้าแค่เดินผ่านมา ก็เลยเข้ามาทักทาย"แล้วเขาก็นั่งลงตรงที่มู่หรงหลี่นั่งลงเมื่อครู่นี้
นางเริ่มใจเต้นอีกแล้ว เย่เล่อจือรู้สึกเขินอายขึ้นมาพลันเบะปาก："ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะไม่รบกวนท่านอ๋องแล้ว"พูดเสร็จนางก็กำลังจะเดินไป มู่หรงเจิงยื่นมือไปจับแขนนางไว้："หยุด องค์ชายเก้ามาคุยอะไรกับเจ้า？"
เย่เล่อจือไม่ค่อยชอบนิสัยแบบนี้ของเขาอย่างมาก แล้วหันกลับมา พลันก้มลงไปพูดที่ข้างหูเขา："เจ้ากับมู่หรงเฉินทำลายประเทษบ้านของข้า ท่านลุงของเจ้าบอกว่าท่านกับมู่หรงเฉินทำร้ายแคว้นของข้า แล้วฆ่าพี่น้องของข้า"
มู่หรงเจิงชะงักไป พลันลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาสูงกว่านางเกือบครึ่งตัว ดังนั้นสายตาของเขาก็จากข้างบนฉานมาที่หน้านาง："ยังไงซะช้าหรือเร็วเจ้าก็ต้องรู้อยู่ดี คนที่ห้ามไม่ให้บอกเจ้า เรื่องทำลายแคว้นนั่นคือข้าเอง คนที่ทำลายคือแคว้นเฌอหลีคือข้าเอง คนที่วางแผนฆ่าพ่อแม่พี่น้องเจ้าก็คือข้า หากว่าเจ้าต้องการล้างแค้น อย่าไปกดดันฮ่องเต้เลย"
"มู่หรงเจิง ทำไมถึงต้องทำลายแคว้นเฌอหลี？"เย่เล่อจือพูดขึ้น
"แคว้นเฌอหลีถูกทำลายหมดแล้ว พูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์ เย่เล่อจือนี่คือสิ่งที่ข้าติดค้างเจ้า ข้าขอโทษที่ผิดต่อเจ้า ชีวิตข้าเจ้าสามารถเอาไปด้วยทุกที่"มู่หรงเจิงทำหน้าเศร้าใจ แล้วก็พลันดึงดาบออกส่งให้นาง
已经是最新一章了
加载中
