已经是第一章了
ตอนที่19 เรื่องราวในอดีต1
ตอนที่19 เรื่องราวในอดีต1
"ตอนนี้ข้าจะไม่เอาชีวิตของท่าน แต่ว่ามู่หรงเจิง ท่านควรจะเล่าเรื่องทั้งหมดที่ข้าจำไม่ได้ให้ข้าฟัง"เย่เล่อจือเอาดาบคืนให้เขา
มู่หรงเจิงคิดไม่ถึงว่านางจะพูดแบบนี้ แต่เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ แล้วเก็บดาบเขาฝักตามเดิม นั่งลง："ข้านักว่าความทรงจำเจ้ากลับมาแล้วเสียอีก？เย่เล่อจือหากว่าเจ้าเล่าสิ่งที่องค์ชายเก้าพูดกับเจ้าให้ข้าฟังข้าก็จะเล่าเรื่องทั้งหมดให้เจ้าฟัง"
ข้อแลกเปลี่ยนนี้ถือว่าไม่เลว เย่เล่อจือตกลงทันที แล้วจึงเล่าเรื่องเมื่อกี้ให้เขาฟังอย่างละเอียด แต่นางปกปิดเรื่องที่องค์ชายเก้าจะช่วยนางแก้แค้น ตอนนี้ใครเป็นศัตรูก็ยังไม่รู้แน่ชัด เย่เล่อจือจำเป็นต้องระวังเอาไว้ก่อน
"องค์ชายเก้าน่าจะดูไม่ออกว่าเจ้าความจำเสื่อม แต่เรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร"มู่หรงเจิงก็ทำตามสัญญาที่ตกลงกันไว้ แล้วเขาก็เล่าเรื่องราวที่นางจำไม่ได้ให้นางฟังทั้งมด
แคว้นเฌอหลีและแคว้นจิ่นสวี้เป็นแคว้นที่ติดกัน อาณาเขตและจำนวนประชากรของแคว้นจิ่นสวี้มีเพียงครึ่งนึงของแคว้นจิ่นสวี้ กองกำลังก็เลยไม่ใหญ่เท่าแคว้นจิ่นสวี้ แต่ว่าสองแคว้นนี้ต่างก็สงบสุขตลอดมา จนเมื่อตอนที่ฮ่องเต้ของแคว้นจิ่นสวี้ได้ล้มป่วยแล้วจากไป มู่หรงเฉินก็เลยได้ขึ้นครองราชย์ สองปีก่อน มู่หรงเจิงและมู่หรงเฉินได้ออกไปเยี่ยมเยือนแคว้นเฌอหลี แต่ไม่คิดว่าจะโดนจับกุมตัวเอาไว้จนจะโดนฆ่า แต่โชคดีได้องค์หญิงเล่อจือของแคว้นเฌอหลีแอบปล่อยตัวออกมา ก็เลยช่วยเอาไว้ได้ทั้งสองคน
มู่หรงเฉินกลับมาแล้วคิดอยากจะแก้แค้น เลยนำทัพไปบุกแคว้นเฌอหลี สองแคว้นเกิดการสู้รบกันแคว้นเฌอหลีค่อยพ่ายแพ้และถอยไป องค์หญิงเล่อจือได้มาขอเจรจาสงบศึกด้วยตัวเอง มู่หรงเฉินก็เลยเสนอเรื่องการแต่งงานขึ้นมา องค์หญิงเล่อจือเลยรับปากยอมตกลง ทั้งสองเมืองถึงได้สงบลงได้แต่ว่าพอถึงวันแต่งงาน แคว้นเฌอหลีกลับมีการเคลื่อนไหวในกองทัพ แล้วล้อมมู่หรงเฉินเอาไว้ มู่หรงเจิงกับองค์ชายเก้าจึงได้นำทัพออกไปช่วย แล้วจึงครอบครองเมืองหลวงของแคว้นเฌอหลีไว้ได้ จนแคว้นเฌอหลีถูกทำลายลงฮ่องเต้กับพระมเหสีรวมถึงราชนิกุลต่างตายกันหมด เหลือเพียงองค์หญิงเล่อจือที่รอดชีวิต
"ฮ่องเต้และข้าไม่ได้เป็นคนออกคำสั่งฆ่าครอบครัวของนาง ตอนที่ข้านำทัพเข้าโจมตี พวกเขาก็ตายไปหมดแล้ว วันนั้นเจ้าโมโหอย่างมาก เลยใช้มีดแทงเขา แม้ว่าเจ้าจะไม่ได้ต้องการเอาชีวิตเขา แต่ว่าฝ่าบาทก็ต้องนอนรักษาตั้งสามวันสามคืน ที่จริงถึงแม้ว่าองค์ชายเก้าจะไม่จอชีวิตเจ้าไว้ ฝ่าบาทเองก็ไม่มีทางฆ่าเจ้าหรอก เพราะว่าเจ้าเคยช่วยชีวิตพวกเราเอาไว้ "มู่หรงเจิงพูดเสียงหนักแน่น
แม้ว่ามู่หรงเจิงจะพูดด้วยน้ำเสียงธรรมดา เพื่อให้เล่าได้รวบรัด แต่ราวกับว่านางสามารถมองเห็นเรื่องราวนั้นอย่างชัดเจน เหตุการณ์การต่อสู้ที่นองเลือด ศพที่กองกันอยู่ในวังเป็นร้อยๆ และเลือดที่องค์หญิงเล่อจือแทงมู่หรงเฉินก็หยดอย่างเห็นภาพชัดเจน แต่ว่ายังมีอีกเหตุการณ์นึงที่มู่หรงเจิงไม่ได้พูดถึง เรื่องที่นางเอาดาบแทงตรงหน้าอกตัวเอง "ตอนที่ข้าช่วยพวกท่านก่อนหน้านี้ ข้าไม่เคยเห็นท่านมาก่อนหรือ？"เย่เล่อจือพูดขึ้น
มู่หรงเจิงชะงักไป："ข้าจำไม่ได้แล้ว"
"ทำไมจำไม่ได้？ข้าคงไม่ใช่แค่ช่วยพวกท่านไว้แค่ครั้งนึงหรอกใช่มั้ย？"เย่เล่อจือหันมามองแววตามู่หรงเจิงที่ดูมีพิรุธ พลันพูดต่อ："รอยแผลเป็นตรงหน้าอกข้านี้เกิดขึ้นได้อย่างไร？"
แววตาของมู่หรงเจิงดูเลิกลักไม่สงบนิ่ง แล้วเขาก็เอียงหัวไปอีกทาง เพื่อหลบสายตาของเย่เล่อจือแต่ว่าก็ยังแอบเห็นแก้มของเขาที่แดงขึ้น："ทำไม หรือว่าท่านอยากจะปิดบังข้าอีกหรือ？"
"ตอนนั้นข้าไปเที่ยวแคว้นเฌอหลี แต่ไปเจอกับนักฆ่า เป็นเจ้าที่เข้ามารับดาบแทนข้า แต่ดาบนั้นมีพิษ ข้าเองก็ทำเพื่อช่วยชีวิตเจ้า ก็เลยเสี่ยงอันตรายช่วยเจ้าไว้ ต่อมาฮ่องเต้ต้องการจะแต่งงานกับเจ้า ข้าเองก็ไม่สามารถเอาเรื่องนี้ไปบอกใครต่อใครได้ เพราะกลัวว่าจะเกิดเรื่องขึ้น แต่ว่าเจ้าวางใจได้ บุญคุณครั้งนั้นข้าจำได้อย่างแม่น ชีวิตของข้าเป็นของเจ้า เพียงแต่ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร ไม่ว่าเรื่องอะไรข้าก็สามารถทำให้เจ้าได้ทุกอย่าง"แม้ว่ามู่หรงเจิงจะเป็นคนเย็นชา แต่เขาเองก็รู้จักตอบแทนบุญคุณ
"แสดงว่าเจ้าเป็นคนทำแผลที่หน้าอกให้ข้าอย่างนั้นหรือ？"เย่เล่อจือคิดตามเรื่องที่ได้ยิน
มู่หรงเจิงพยักหน้า："พิษนั่นช่างร้ายแรงจริงๆ หากว่าไม่รักษาให้ทันเวลา เจ้าก็อาจถึงตายได้"
แสดงว่าเจ้าของร่างนี้ก็ต้องถูกมู่หรงเจิงสัมผัสมาแล้ว เย่เล่อจืออดไม่ได้จนตัวสั่น พลันคิดไปคิดมา ยังไงซะตัวเองก็ต้องกลับไปโลกปัจจุบันอยู่ดี ร่างนี้ก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับนางมากอยู่แล้ว งั้นก็ไม่ต้องสนใจหรอก："มู่หรงเจิงในเมื่อท่านติดหนี้บุญคุณข้า ไม่สู้ท่านช่วยเหลือข้าตอนนี้เป็นไง？"
"ให้ข้าทำอะไร？"มู่หรงเจิงมองหน้าเย่เล่อจือ
"ให้อิสระกับข้า อย่างน้อยก็ให้ข้าได้มีอิสระในวังนี้ ไม่ต้องเอาแต่หมกตัวอยู่ในเรือนนี้เบื่อจะตายแล้ว"เย่เล่อจือพูดขึ้นอย่างไม่ค่อยพอใจ
已经是最新一章了
加载中
