บทที่8 ต้องแต่งงานจริงๆเหรอ

บทที่8 ต้องแต่งงานจริงๆเหรอ “แม่คะ......ฉันต้องแต่งงานกับพี่เปรมใช่ไหม?” สุดท้ายเธอก็ทนไม่ไหวพูดออกไป มือที่ใช้จับก้านกุหลาบออกแรงโดยไม่ระวัง ทำให้เลือดซึมออกมา เตชินิก็ยังตัดดอกไม้ไปเรื่อยๆ เพียงแค่หันไปมองเธอ “เรื่องแต่งงานคุณปู่ของเธอเป็นคนทำสัญญาหมั้นหมายไว้ก่อนตาย เป็นอะไรไป เธอไม่ได้ชอบเปรมเหรอ? ตอนเด็ก ๆ เดินตามติดตูดเขาตลอด” “แม่คะ......เรื่องสมัยเด็กจนถึงตอนนี้แม่ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันเพียงแค่คิดว่าฉันพึ่งเรียนจบมหาลัย อยากจะทำงานสักสองปี หรือช่วยแม่ดูแลสวนดอกไม้ก็ได้ ยังไม่อยากจากอ้อมอกแม่ไป เตชินิปล่อยมือที่ถือกรรไกรลง ถอนหายใจออกมาแรง ๆ แล้วเดินไปจับมือเธอเดินออกมาจากสวน เดินไปพลางพูด “ เปรมเป็นคนดี ที่สำคัญที่สุด เปรมเขารักลูก ถึงแม้ว่าแม่ไม่อยากให้แต่งงาน แต่ว่ายังดีที่เธอยังอยู่ใกล้แม่ ห่างจากแม่แค่3ก้าว ก็เหมือนกับอยู่บ้านตัวเอง” “แต่ว่าฉัน......ฉัน......”เวธนีกัดริมฝีปากตัวเอง รู้สึกไม่สบายใจมองหน้าเตชินิ เตชินิเห็นเธอเป็นแบบนี้ คิดว่าเธอคงไม่อยากจากบ้านไป เอื้อมมือไปกอดเธอแนบอก ถูกแม่กอดด้วยความรัก เวธนีกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เริ่มไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง “ยัยเด็กโง่ ลูกสาวโตแล้วก็ต้องแต่งงาน เพียงแค่เธอมีความสุข ก็คือความสุขของแม่เหมือนกัน” “แม่คะ ขอโทษ......ขอโทษ......ขอโทษ......” เวธนีพูดด้วยน้ำเสียงเบาๆออกมา เตชินิเห็นเธอเป็นแบบนี้ ในใจของเธอก็รู้สึกแปลกใจ แต่คิดว่าเธอคงกลัวการแต่งงาน ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ ค่อย ๆ ผลักเธอออกเบา ๆ หัวเราะเพราะเธอชอบร้องไห้ “จะต้องแต่งงานแล้ว แต่ทำไมยังร้องไห้เป็นเด็ก ๆ อยู่อีก ตอนค่ำจะต้องไปงานเลี้ยงที่บ้านตระกูลณัฐศิลป์ แม่กลับไปช่วยลูกแต่งตัวสวยๆ” เวธนีถูกแม่จูงมือเธอเดินกลับเข้าบ้าน พาเธอไปเปลี่ยนชุดสวย ล้างหน้าแต่งหน้า เธอตกอยู่ในภวังค์ ในใจของเธอทั้งกลัวทั้งเสียใจ ถูกเสียงของแม่เรียกเธอหลาย ๆ ครั้ง จนเธอได้สติกลับมา ในเวลานี้ เธอนั่งอยู่ตรงหน้ากระจกแล้ว “ดูซิ นีของแม่โตเป็นสาวแล้ว สวยจริงๆ” เตชินิใช้มือตัดดอกกุหลาบสีชมพูอย่างชำนาญ เธอตัดแบบไม่ได้ตั้งใจ ดอกไม้ก็สวยแล้ว ปักลงบนผมด้านบนของเวธนี กลิ่นดอกไม้อ่อนๆ ทำให้คนได้กลิ่นรู้สึกสดชื่น ดอกไม้สีชมพูทำให้ใบหน้าของเธอยิ่งงดงามมากขึ้น เมื่อถึงตอนค่ำ คนรับใช้ผู้หญิงรีบวิ่งอย่างรีบร้อน พูดออกมาด้วยความดีใจ “คุณผู้หญิงคุณผู้หญิง คุณชายเปรมมารอรับคุณผู้หญิงแล้วค่ะ จอดรถอยู่ด้านล่าง” เวธนีก็เริ่มกังวล บีบมือเข้าหากันแน่น ในมือมีเหงื่อซึมออกมา เธอตั้งตารอคอยทุกวินาที งานเลี้ยงของบ้านตระกูลณัฐศิลป์ เปรมเข้ามารับช่วงต่อดูแลบริษัทGGK เมื่องานเลี้ยงเริ่มขึ้นก็คงประกาศเรื่องพิธีหมั้นให้กับแขกทุกคนในงานรู้ หลังจากนี้อีก3เดือนพวกเขาก็จะเข้าพิธีแต่งงาน! “นี ยังนั่งนิ่งอยู่ทำไม ไปซิ” เตชินิพูดพลางจูงมือของเวธนี ลงมาถึงชั้นล่างหน้าประตูบ้าน เปรมใส่ชุดสูทสีขาวสะอาด ยืนพิงรถสปอร์ตสีดำ ยิ่งมองยิ่งดึงดูด มองเห็นเวธนีกำลังเดินเข้ามา เขารีบทิ้งบุหรี่ในมือลงด้านข้าง ยิ้มต้อนรับเธอ ใช้แขนโอบกอดเอวของเธอ มองเธอด้วยความเสน่หา แต่ก่อนชอบเดินตามหลังเขาตอนนี้โตเป็นสาวหน้าหลงใหล เวธนีมองเห็นสายตาของเขาที่มองเธอเหมือนจะกลืนกิน แก้มของเธอก็แดงขึ้นมา ใช้มือดันหน้าอกเขาเบาๆ