บทที่10 เป็นเจ้าสาวของเขา

บทที่100 เป็นเจ้าสาวของเขา “ไม่ใช่ แม่พูดกับฉันว่า......พูดว่า......” “ยังไม่ได้แต่งงานไม่สามารถมีอะไรกันได้ ยัยเด็กโง่......ประโยคนี้ผมได้ยินมา5ปีแล้ว คุณวางใจได้......ผมรอคุณได้” เปรมกอดเธอแน่นกว่าเดิม พูดถึงเรื่องพวกนี้ ในใจของเขาก็มีความต้องการขึ้นมา แค่คิดถึงภาพที่เธอร้องและขยับเอว ร่างกายของเขาก็ร้อนขึ้นมาทันที ทนไม่ไหวจนต้องจูบลงบนหน้าผากของเธอ “ในคืนแต่งงานของพวกเรา เจ้าสาวของผม เฝ้ารอคอยมาตลอด” “พี่เปรม......”เวธนีใช้แขนกอดตอบเขา เธออยากใช้อ้อมกอดของเขาทำให้หัวใจเธอเย็นลง มีความสุขที่แสนหวาน แต่หัวใจของเธอก็ยังไม่สงบ เมื่อคืนก็แค่ฝันร้าย ทุกเรื่องก็ต้องผ่านไป ทุกอย่างต้องผ่านไป! เธอไม่หยุดที่จะปลอบใจตัวเอง รีบปิดดวงตาทั้งที่ยังไม่อยากหลับ ผ่านไปสักพัก เปรมก็หลับไปแล้ว เสียงลมหายใจเข้าออกที่สม่ำเสมอก็มีออกมาเบา ๆ เวธนีลืมตาขึ้น มองหน้าเขาด้วยใบหน้าเรียบเฉย เวลา19:00! งานเลี้ยงได้เริ่มขึ้น งานเลี้ยงของนักธุรกิจและมีฐานะ แข่งประชันความรวย ความสวย ความหล่อ! ปากหวานชื่นชม สายตามองด้วยความอิจฉา ใช้แขนคล้องกับแขนของเปรม เธอฉีกปากยิ้มจนเมื่อย ในที่สุดก็ได้ยินเสียงของพิธีกรเรียกเขาขึ้นบนเวที ก็น่าจะประกาศเรื่องรับตำแหน่งเจ้าของบริษัท ดังนั้นเธอจึงดีใจไม่ต้องเดินไปเดินมาทักทายแขกในงานเลี้ยง เดินออกไปยืนที่เงียบและไกลจากเวทียืนมองบนเวที คนที่กำลังพูดอยู่ตอนนี้คือคุณท่านเมธี มองเห็นท่านยืนอยู่บนเวทีกับเปรม พูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น “ขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่มาร่วมงานในวันนี้ บริษัทGGKมีทุกวันนี้ได้เพราะมีทุกคนคอยให้สนับสนุน ผมขอบคุณทุกคนจากใจจริงๆ ลูกชายของผมพึ่งเรียนจบกลับมาจากอเมริกา ผมแก่แล้ว หลังจากนี้บริษัทGGKผมคงต้องยกให้ลูกชายเพียงคนเดียวเป็นคนดูแลต่อไป หวังว่าทุกคนสนับสนุนลูกชายของผมเหมือนกับผม ขอบคุณครับ “แปะ แปะ แปะ”เสียงปรบมือที่ดังขึ้น เปรมโค้งคำนับแทนคำขอบคุณทุกท่าน ได้ยินเสียงกระแอมของคุณท่านเมธี “ตระกูลณัฐศิลป์มีเรื่องน่ายินดีที่จะประกาศอีกหนึ่งเรื่อง วันที่9เดือน7ลูกชายของผมกับหลานสาวเพื่อนสนิทเวธนีเป็นพิธีหมั้นของทั้งสองคน หลังจากพวกเขาเข้าพิธีหมั้นก็จะจัดพิธีแต่งงานทันที หวังว่าถึงเวลานั้นทุกท่านจะให้เกียรติมาร่วมพิธีแต่งงาน” “ขอเชิญคุณเวธนีขึ้นมาบนเวทีด้วยครับ” คุณท่านเมธีพึ่งจะพูดจบ พิธีก็เรียกชื่อเธอขึ้นทันที คุณท่านเมธีขยับที่พื้นที่บนเวทีให้ สายตาทุกคนก็มองไปที่สายตาของเปรมที่มองไปที่เธอ เวธนีเดินตรงมาจากด้านข้างเวที ทุกคนก็พร้อมกันหลีกทางให้เธอเดินผ่าน เวธนีใส่ชุดสีขาวยาวถึงเขา ผิวที่ขาวกระทบกับแสงไฟทำให้ยิ่งหน้ามอง ชุดที่รัดรูปเข้ากับสัดส่วน ของเธอ มองเห็นเรียวขาขาวเนียนสวย ด้านหลังชายกระโปรงดีไซน์ให้ยาวลากพื้นยิ่งทำให้ดูสง่างาม แต่ละก้าวที่เดิน ยิ่งทำให้คนมองรู้สึกดึงดูด เสียงซุบซิบพูดชมเธอ เปรมยิ้มและยื่นมือรับเธอเดินขึ้นมา ขณะที่ทั้งสองกำลังจับมือกันเดินขึ้นเวลานั้น เสียงปรบมือก็ดังขึ้น “เหมาะสมกันมากจริง ๆ” “ใช่ค่ะ ตระกูลณัฐศิลป์คุณชายหล่อมาก ๆ” เสียงซุบซิบชื่นชม สายตาที่มองด้วยความอิจฉา กลุ่มผู้ชายที่ยืนอยู่ “ไม่คิดว่าตระกูลบวรพลจะมีหลานสาวที่สวยขนาดนี้” ในเวลานั้นมีผู้หญิงวันกลางคน “เชอะ สวยก็ไม่มีประโยชน์ ตระกูลนี้ไม่มีใครอยากจะได้ ก็เพราะคุณท่านขุนทศได้ช่วยชีวิตตระกูลณัฐศิลป์คุณชาย ก็แค่ครอบครัวธรรมดาไม่มีชาติตระกูลคงจะไม่ได้แต่งกับตระกูลณัฐศิลป์ง่าย ๆ หรอก “จริงเหรอ? ฉันก็ว่าอยู่ที่แค่ตระกูลธรรมดาไม่ได้ร่ำรวย ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ถึงแม้ว่าจะสวยมาก ก็คงเหมือนกับพวกเมียน้อย ตระกูลณัฐศิลป์ขาดทุนแล้ว “เธอไม่รู้เหรอ เมื่อตอนที่แม่เธอคลอดเธอกำลังเรียนอยู่มัธยมปลาย ได้ยินมาว่าอายุแค่16ปี......”