บทที่ 52 นายคิดเยอะเกินไปแล้ว

บทที่ 52 นายคิดเยอะเกินไปแล้ว ปีสองปีมานี้หมุนเวียนอยู่แบบนั้นรอบแล้วรอบเล่า ไม่เคยขาดช่วงมาก่อน ทุกครั้งที่เห็นสีหน้าที่ผิดหวังของเด็กๆ ในใจของเตชินิเหมือนกับมีเข็มทิ่มแทงอยู่ยังไงยังงั้น เธอเร่งรีบจัดช่อดอกไม้ จากนั้นก็พูดขึ้น “ไปกันได้แล้วเด็กๆ วันนี้รีบๆปิดร้าน กลับบ้านไปดูแลหม่ามี๊”