已经是第一章了
ตอนที่ 174 เซอร์ไพรส์ที่คาดไม่ถึง
ตอนที่ 174 เซอร์ไพรส์ที่คาดไม่ถึง
โดนเขาไปทั้งคืน เช้าวันต่อมานัชชาลุกไม่ไหว ในนิยายบอกว่าปวดไปทั้งเนื้อทั้งตัว เป็นครั้งแรกที่เธอรับรู้ถึงความรู้สึกแบบนี้
พอติดถึงนี่ ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นยังนอนอยู่ข้างๆเธอ
เธอมองดูเวลา เก้าโมงครึ่ง เขาที่ตื่นตรงเวลาตลอดแต่วันนี้กลับไม่ตื่น แต่มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะรู้สึกเหนื่อยล้าเพราะเมื่อคืนเขาทำเหมือนกลัวจะไม่ได้ทำอีก
เพียงแต่........เขาทำเธอขนาดนี้ เขากลับนอนหลับสบายใจ
นัชชาไม่พอใจ เธอมองดูผู้ชายที่หลับสบาย
พอถึงหน้าหนาวเท้าเธอจะเย็นเป็นพิเศษ เธอคิดอะไรสนุกๆออก นัชชายกเท้าไปพาดไว้ที่อกแข็งของเขา
เขาก็ตกใจตื่นเพราะความเย็น สายตางัวเงียของเขามีเสน่ห์ เขาขมวดคิ้ว “ทำอะไร”
ตอนตื่นเขาจะเป็นจะอารมณ์ไม่ค่อยดี ทุกเช้าตื่นมานัชชาจะไม่กล้าคุยกับเขา กลัวจะโดนลูกหลง ต้องรอให้เขาเข้าห้องน้ำทำอะไรให้เรียบร้อยถึงจะคุยกับเขา
แต่ตอนนี้เห็นหน้าไม่พอใจของเขา เธอรู้สึกสะใจ เธอพูดขึ้นอย่างมีความสุข “กี่โมงกี่ยามแล้ว คุณยังนอนอยู่”
เธอได้ตามที่ต้องการแล้ว นัชชากำลังเตรียมจะยกขาออกจากอกเขา ตาดไม่ถึงเพียงแค่เธอเลื่อนออกได้นิดเดียวก็ถูกเขาจับล็อคเอาไว้
เธอออกแรงดึงกลับ แต่ดึงไม่ออก เงยมองก็เห็นเอาเรื่องของเขา เธอใจเต้นแรง กลืนน้ำลายลงคอ “คุณ คุณจะทำอะไร”
เตชิตมองหน้าเธอ เขาขมวดคิ้ว ยกยิ้ม “เมื่อคืนโดนน้อยไปใช่มั้ย หืม ตอนนี้เธอยังเหลือแรงมาแกล้งฉันได้”
“…………..” พูดถึงเรื่องเมื่อคืนนัชชาก็แค้นขึ้นมา เมื่อคืนเขาร้องขอให้เขาพอ แต่เขาไม่ยอมปล่อยเธอ ไม่สนใจคำร้องขอของเธอ
เตชิตรู้สึกได้ถึงความโกรธ ยกมือไปจับเส้นผมของเธอ “ก็แค่สลบไปกลางคัน วันหลังจะไม่เกิดขึ้นอีก”
สลบไป..........
นัชชาหน้าแดง เขาจงใจแกล้งเธอ
เธอเถียงไม่ออก สู้เขาไม่ไหว นัชชายกผ้าห่มขึ้นปิดหน้าตัวเอง “คุณหยุดพูด”
“ฉันก็ยอมรับผิดอยู่นี่ไง” พูดจบ เขาก็ปล่อยขาเธอ แล้วนวดให้เธอ “เหนื่อยมากเลยหรอ”
นัชชาไม่อยากคุยเรื่องนี้กับเขา เห็นว่าเขาทำตัวดีเลยไม่ได้เอาเรื่องต่อ “ฉันไม่ได้ไปทำงานมาหลายวันแล้ว เป็นเพราะคุณ เดี๋ยวหัวหน้าจะผิดหวังในตัวฉันอีก”
“เธอปิดคดีไปแล้วไม่ใช่หรอ”
“แต่ฉันยังไม่ได้เขียนรายงานปิดคดี ความจริงต้องส่งตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว แต่ปล่อยมาจนถึงตอนนี้ เห้อ.............”
“รายงานปิดคดีไม่ใช่เรื่องใหญ่” เตชิตรู้ว่าเธอเป็นคนจริงจังกับงาน นวียาเองก็คาดหวังกับเธอไว้สูง นัชชาเองก็ไม่อยากทำให้เธอผิดหวัง
ทั้งสองหยอกเล่นกันบนเตียง ก็ใกล้เวลาเข้าเที่ยงแล้ว นัชชากำลังจะลงไปบอกน้ารินให้เตรียมอาหาร แต่ถูกเตชิตห้ามไว้ “ไม่ต้อง กลางวันเราออกปกินข้างนอกกัน”
“หืม” นัชชามองเขา “คุณไปไหวหรอ”
“สบายมาก” เตชิตยืนตัวนั่ง ผ้าห่มไหลลงมาทำให้เห็นกล้าเนื้อหน้าท้องเขา “เตรียมตัวพร้อมก็ออกเลย”
“คุณจองไว้แล้วหรอ”
“อืม” เตชิตตลกที่เธอทำหน้าตกใจอึ้ง “เธอแค่เดินตามมาก็พอ”
นัชชาหน้าแดงเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว มองดูเสื้อผ้าทั้งสามตู้ที่เขาเป็นคนซื้อให้ นัชชาเลือกมาสองชุด เป็นชุดกระโปรงคอวีแต่ไม่ลึกมาก ข้างนอกใส่เสื้อยาวสีขาว อุ่นแล้วดูไม่เวอร์เกินไป
เธอใส่แล้วเดินออกมายืนอยู่ตรงหน้าเขา “ฉันใส่ชุดนี้ได้มั้ย”
เตชิตกำลังโกนหนวด เขาใช้มีดโดนธรรมดาเพราะเขาไม่ชอบใช้เครื่องโกนไฟฟ้า ทุกครั้งที่เห็นท่าเขาก้มโค้งโกนหนวด นัชชาจะใจเต้นแรง
เขาเงยมองตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วเอ่ยชม “สวย”
“จริงหรอ” นัชชาฉีกยิ้มกว้าง ตาตี่ น่ารัก ทำให้คนอยากจูบ
ในความเป็นจริงเตชิตก็ทำแบบนั้น เขาจับท้ายทอยนัชชาไว้แล้วก้มจูบเธอ
บริเวณปากยังมีฟองขาวๆเหลืออยู่ โดนคางและหน้าของเธอ นัชชาเอียงหน้าหลบ “คุณยังโกนหนวดไม่เสร็จเลย...............”
เตชิตเห็นหน้าของเธอ อยากลากเธอเข้ามาจูบเธอหนักๆ แต่ก็ห้ามใจไว้ได้
พวกเขาต้องออกไปข้างนอก ถ้าเกิดเขาพลาด ทั้งหมดที่วางไว้คงเสียเปล่า
ทั้งสองคนขับรถออกมา นัชชาก้มมองดูโทรศัพท์แล้วเดินไปที่ประตูรถ เธอเอื้อมมือไปดึงประตูรถ แต่เปิดไม่ออก เธอหันหลังถามเขา “ทำไมไม่ปลดล็อค”
เตชิตใส่เสื้อสูทสีเทาแบบไม่มีกระดุม ไม่รัดตัวเกินไป ขาลอยเห็นตาตุ่มเล็กน้อย ทำให้ขาเขาดูยาวกว่าเดิม
เขาชี้ไปที่แอสตันมาร์ตินที่จอดอยู่ข้างๆ “ขึ้นคันนี้”
นัชชามองดูรถคันหรู เธอแปลกใจ “จะไปคันนี้หรอ”
“อืม” เตชิตเดินไปเปิดประตูรถให้เธอ “เชิญครับ คุณนัชชา”
นัชชาอึ้ง เธอนั่งมองดูภายในของรถ “ทำไม วันคุณคิดยังไงถึงจะขับคันนี้”
เขาไม่ค่อยขับรถสปอร์ต ส่วนใหญ่เขาจะขับคันที่ดูมั่นคง แต่วันนี้เขากลับเลือกรถสปอร์ต มาแปลกมา
เตชิตสตาร์ทรถอย่างชินมือ เหล่ตามอง “ไม่ชอบหรอ”
“ชอบๆ” นัชชามองดูภายในรถด้วยความสงสัย ใครจะไม่ชอบ ทุกคนชอบอะไรที่เว่อร์วัง
รถถูกขับออกจากโรงจอดรถ เสียงท่อทำให้นัชชารู้สึกตื่นเต้น เธอเรียกร้องให้เตชิตเปิดประทุน ลมข้างนอกพัดเข้ามา ทำให้ผม เธอยุ่งเหยิง ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปจัดให้เธอ
ครึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ รถถูกจอดที่หน้าร้านอาหารฝรั่งเศส
เตชิตจอดให้เธอลงจากรถไปก่อน เขาขับเข้าไปจอดไว้ที่โรงจอดรถ
นัชชายืนอยู่กับที่ รอแต่ก็ไม่เห็นเขา นัชชากำลังจะโทรตามเขา แต่มีพนักงานมาขัดไว้ก่อน “คุณนัช ของขวัญของคุณ”
นัชชาชี้มาที่ตัวเอง “ฉันหรอ”
“ครับ”
เธอรับมา เปิดกล่องดู มันเป็นลูกบอลคริสตัลสีขาว ข้างในมีลุกศรชี้ไปทางข้างหน้า
นัชชามองตามทาง ใจเธอเต้นกระตุก เธอเริ่มเข้าใจขึ้นมาแล้ว
已经是最新一章了
加载中
