บทที่ 135 ไม่ต้องรีบ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป (1)

บทที่ 135 ไม่ต้องรีบ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป (1) “อ๋า?” เวธนีชะงักครู่หนึ่ง ยังไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่อิงฟ้าพูดหมายถึงอะไร ขณะนี้อิงฟ้าปรบมือน้อยๆด้วยความดีใจวิ่งเข้าไปยิ้มแล้วพูดกับภัทธว่า “พ่อภัทธ ต่อไปหนูสามารถเรียกท่านว่าพ่อภัทธได้แล้ว แม่ไม่คัดค้านแล้ว ต่อไปหนูไม่ต้องเรียกท่านว่าอาภัทธแล้ว”