已经是第一章了
บทที่410 นึกออก
บทที่410 นึกออก
เด็กสาวพูดกับไม้สลักพวกนั้นสองสามประโยคแล้วก็ค่อยๆปีนลงจากหินสูงนั้นช้าๆ
มือที่อบอุ่นคว้านางขึ้นมา นางเหลือบตามองแค่เห็นว่าใบหน้าของกุ่ยเม่ยมีรอยยิ้มทื่อๆอยู่ก็ยิ้มกว้างเรียกเขาเสียงหวาน “พี่กุ่ยเม่ย”
“หิมะหนักเช่นนี้วิ่งมาที่นี่เหล่าอาจารย์น้าๆจะเป็นห่วงเอา”กุ่ย
已经是最新一章了
加载中
