已经是第一章了
บทที่170 อย่าลืม เธอยังมีฉัน
บทที่170 อย่าลืม เธอยังมีฉัน
ลมเย็นในฤดูใบไม้ร่วง ตอนนี้มาถึงช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงแล้ว ในสวนต่างก็มีดอกไม้หลายชนิดร่วงหล่นลงมา หลินเวยมี่นั่งอยู่บนเตียงในสวนดอกไม้ ผมยาวปกคลุมถึงไหล่ ปากเล็กเม้มเล็กน้อย ดวงตาเผยความเงียบ
“เฮ้ เวยมี่ เธอมาทำอะไรตรงนี้?” ป่ายห้าวโบกมือให้หญิงสาวจากที่ไกล
已经是最新一章了
加载中
