ตอนที่ 198 แผนของทีนาร์

ตอนที่ 198 แผนของทีนาร์ “เตชิต.......”ในใจของนัชชาซึ้งจนไม่รู้จะพูดยังไงตาก็แดงไปหมด “อย่าเศร้า”เขายื่นมือไปเอากล่องที่อยู่บนตักของเธอ “เดี๋ยวจะเย็นแล้วเข้าไปกินเป็นเพื่อนฉันก่อนไหม?” นัชชากลั้นน้ำตาไว้ “อืม” ทั้งสองคนเข้าในบ้านทีละคน เวลาไม่ได้ดึกมากใกล้จะ8โมงแล้ว ปกติเวลานี้ทีนาร์จะอยู่ในห้องแต่วันนี้กลับดูละครที่ชั้นล่าง น้ารินก็ทำงานในครัวไม่ได้มาอยู่เป็นเพื่อนเธอ พอได้ยินเสียง ทีนาร์ก็ตามหาเสียงพอเห็นทั้งสองกลับมา ความคาดหวังในสายตาลดลงไปเยอะมากแต่ก็ยังพุ่งมาหาเขาอยู่ดี “เตชิต นายกลับมาแล้วเหรอ” พูดจบก็หันหน้าไปทางนัชชา “คุณนัชชาก็มาด้วยเหรอ” “อื่ม”อารมณ์ของนัชชาไม่ค่อยดีไม่อยากจะพูดกับเธอเยอะ มองไปทางน้ารินที่กำลังเดินมา “น้ารินไปอุ่นเกี๊ยวให้หน่อย” น้ารินยิ้มแล้วไปรับของมาแล้วรีบไปอุ่นในไมโครเวฟในห้องครัว เล็บของทีนาร์แทงเข้าไปในเนื้อหมดแล้ว “เกี๊ยวนี้ใครห่อหรอ” “พ่อแม่ฉัน”นัชชาเปลี่ยนรองท้าแล้วพูดว่า “เดี๋ยวชิมดูได้นะ” ไม่คิดว่าทีนาร์จะผิดปกติ “ได้สิ ตั้งแต่ที่กลับมายังไม่เคยกินเกี๊ยวน้ำเลยจะลืมไปหมดแล้วว่าเป็นรสชาติยังไง” คิ้วของนัชชาขมวดน้อยๆ ในใจรู้สึกไม่พอใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาแค่เกี๊ยวไม่กี่ลูกเอง ไม่ว่าเธอจะคิดยังไงก็ไม่จำเป็นที่จะต้องพูดออกมาทุกอย่าง “วันนี้ร่างกายเป็นยังไง?”เตชิตแกะเนกไทแล้วถามเธอ ทีนาร์หันไปสบตากับเขา นัยน์ตามเต็มไปด้วยความอ่อนหวาน “ก็โอเค ตอนเช้าตื่นจะมึนๆหน่อยนอกจากนั้นก็ไม่มีปัญหาแล้ว” “คืนพรุ่งนี้จาร์จจะพาคนมาตรวจร่างกายให้เธอ เธอเตรียมตัวล่วงหน้าอย่ากินเยอะ”เย็นนี้จาร์จเตือนเขาว่าต้องตรวจร่างกายแล้ว ทีนาร์พยักหน้า “ฉันรู้แล้วเตชิตนายขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อก่อนเลย” เตชิตถึงจะจูงมือนัชชาขึ้นไปชั้นบนทั้งสองพึ่งไปทีนาร์ก็เข้าไปในห้องครัวเลย เกี๊ยวพึ่งต้มมาไม่ต้องอุ่นนานแค่อุ่นนิดๆก็พอแล้ว น้ารินย้ายเกี๊ยวจากในกล่องไปบนจานและเอาถ้วยเล็กๆใส่น้ำจิ้ม ยากที่ทีนาร์จะยอมช่วย เอาตะเกียบสองคู่แล้วออกไปเลย มองไปทางเกี๊ยวที่อ้วนๆขาวๆ เธอมองไปทางบันไดไม่รอคนมาครบก็คีบเข้าปากหนึ่งลูก ไส้แครอทผสมกับเนื้อนี่อร่อยจริงๆแค่กัดไปคำนึงก็อร่อยเต็มปากแล้ว ไม่คิดว่าพ่อแม่ของนัชชาทำอร่อยจริงๆ ก็ว่าทำไมเธอถึงยอมทำเกี๊ยวให้เตชิตกิน ต่อด้วยลูกที่สอง สาม ......แค่พริบตาเดียวเกี๊ยวหายไปครึ่งจานแล้ว ตอนที่น้ารินเก็บของออกมาดูก็ตกใจไปหมดเลย อยากจะไปพูดเตือนเธอแต่ดูฐานะตัวเองแล้วไม่มีสิทธิ์ที่จะไปพูดต่อก็เลยทนไว้ ตอนที่นัชชากับเตชิตลงจากชั้นล่าง จากเดิมเกี๊ยวที่อยู่บนจานอย่างสวยงามตอนนี้วางเต็มจานอย่างไม่เป็นระเบียบ แยกทางกันหมดแค่ดูก็รู้ว่าเป็นของกินเหลือ และคนที่ทำเรื่องนี้ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม่ได้ลุกไปไหนกำลังดื่มน้ำอุ่นในแก้วอยู่ เห็นเธอลงมาก็พูดอย่างหน้าด้านๆว่า “คุณนัชชา ฝีมือของพ่อแม่คุณดีจริงๆ เกี๊ยวนี้เป็นเกี๊ยวที่ฉันกินแล้วอร่อยที่สุดเลย” ได้คำชมแบบนี้นัชชาไม่รู้สึกดีใจเลย เมื่อก่อนก็ดูไม่ออกว่าทีนาร์จะหน้าด้านขนาดนี้ เรื่องที่ไม่มีมารยาทแบบนี้ก็ทำได้ นัชชายิ้มที่มุมปาก “เธอชอบก็ดีละ” แค่เป็นคนก็ดูออกแล้วว่านี่เตรียมไว้ให้เตชิต ไม่ใช่ว่าอาหารอร่อยก็เลยกินเยอะสิ่งที่สำคัญคือความในใจ ตอนนี้เธอไม่พูดอะไรก็กินไปก่อนก็ไม่เป็นไรแต่ยังจะทำให้อาหารไม่น่ากินไปอีก แค่เป็นคนก็คงจะโมโหรวมไปถึงเตชิตด้วย เขามองไปทางโต๊ะที่ยุ่งเหยิงมองไปทางผู้หญิงที่อยู่บนเก้าอี้อย่างประหลาดใจ พอรับรู้ถึงสายตาของเขาทีนาร์ก็รีบพูดแบบน่าสงสาร “ขอโทษนะคะเพราะอร่อยเกินไปก็เลยอดใจไม่ไหว ตอนที่พ่อแม่ยังอยู่ก็ชอบทำให้ฉันกิน ตอนที่มีงานสิ่งที่ขาดไม่ได้ก็คือเกี๊ยว ไม่ได้กินมาหลายปีพอดีวันนี้คุณนัชชาเอามาฉันก็เลยรู้สึกตื่นเต้นไปหน่อย” ทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ เธอจะอ้างถึงพ่อแม่ทุกครั้ง และข้ออ้างทุกอันก็ใช้ได้ดีมากทำให้คนจำเป็นต้องเชื่อ สิ่งที่เตชิตฟังไม่ได้มากที่สุดก็คือเรื่องของพ่อแม่เธอ ทุกครั้งที่เธอพูดถึงพ่อแม่เตชิตก็จะนึกไปถึงอดีตที่ทรมานนั้น นัชชาไม่อยากให้เขาลำบากใจก็เลยดันจานไปตรงหน้าเธอ “ชอบกินก็กินเยอะๆยังมีอันที่ยังไม่ได้ต้ม” เหมือนจะคิดไม่ถึงว่าเธอจะพูดแบบนี้ ทีนาร์รู้สึกประหลาดใจแต่ก็ไม่เป็นไรเพราะจุดประสงค์ของเธอเสร็จแล้วในใจรู้สึกสบายแล้วอารมณ์ก็เลยดี “เตชิตนายก็รีบมากินสิ” เตชิตมองไปทางเกี๊ยวที่นอนอยู่บนจานแค่มองดูก็รู้สึกอร่อยแล้ว เขาไปนั่งบนเก้าอี้ เขาเป็นคนที่รักความสะอาดมากๆตอนนี้โดนคนอื่นทำเป็นแบบนี้เขาก็ไม่มีอารมณ์กินแต่พอนึกถึงนี่คือเกี๊ยวที่พ่อแม่นัชชาทำก็เลยไปคีบมาลูกนึง นัชชาไปจับมืของเขาไว้แล้วสบกับตาของเขาที่หันมา “ฉันให้น้ารินต้มให้อีก” พูดเสร็จเธอก็เอาจานบนโต๊ะไปในห้องบอกให้น้ารินเอาที่แช่ในตู้เย็นต้มใหม่ เสียงน้ำเดือดดังขึ้น เกี๊ยวสีขาวลงไปแช่ในหม้อไม่นานก็ลอยขึ้นมา นัชชายืนอยู่ข้างน้ารินไม่นานเกี๊ยวก็เอาออกมาจากหม้อทั้งหมดแล้ว “แยกเป็นสองจานเถอะ”นัชชายื่นไปให้อีกอัน น้ารินไปรับมาแล้วแยกเป็นสองจาน ที่จริงจานเดียวก็พอแต่ทั้งสองคนกลัวจะเป็นแบบเมื่อกี้ก็เลยไม่ได้พูดอะไร “คุณนัชชา คุณอย่าโกรธนะถือว่าสงสารให้กินละกัน!”น้ารินพูดข้างๆหูเธอ น้าก็รู้สึกโมโหแทนเธอ ปกติคุณทีนาร์ก็ทำเรื่องที่เกินๆอยู่แล้ว ปกติก็ไม่ว่าอะไรแต่เมื่อกี้เธอทำให้ทุกคนตกใจจริงๆ นัชชายิ้มอ่อนๆตบที่ไหล่ของน้ารินเบาๆ “ฉันไม่เป็นไร” ออกจากห้องครัวทีนาร์นั่งอยู่บนเก้าอี้ยังไม่ได้ไปกำลังพูดเรื่องการตรวจของพรุ่งนี้อยู่ พอเห็นเธอมาก็รีบมองมาทางเกี๊ยวเลยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เตชิตมองไปทางจานที่มีไอลอยขึ้นมาทำให้ใจของเขาก็อุ่นตามไปด้วย คีบมาหนึ่งลูกใส่เข้าปากความอร่อยเต็มไปหมด กินอาหารอร่อยของด้านนอกจนชิน บางทีก็คิดถึงอาหารประจำบ้านพวกนี้ แต่เขาชินกับการใช้ชีวิตคนเดียวก็เลยไม่มีคนทำให้เธอ “อร่อยไหม?”นัชชายิ้มแล้วถามเขา ผู้ชายพยักหน้าพูดจากใจจริงว่า “อร่อยมาก” “ถ้านายชอบตอนที่ถึงตรุษจีนฉันบอกให้แม่ทำอีก ทำไส้อะไรก็ได้แม่ถนัดเรื่องแบบนี้สุดแล้ว”นัชชาเห็นเขาชอบในใจของเธอก็มีความสุขก็เลยอดที่จะอวดไม่ได้ ทีนาร์ที่ได้ยินจะบ้าตายอยู่แล้ว ตรุษจีน?เธออยากจะเอาคนในบ้านมาที่บ้านด้วยเหรอ? แต่วินาทีต่อไปคำตอบของเตชิตทำให้เธอยิ่งลำบากไปกว่าเดิม เขาพยักหน้าตกลง “ได้” มือของทีนาร์ที่อยู่ใต้โต๊ะกำแน่นๆ เธอก้มหัวอยู่ก็เลยมองไม่เห็นตาคู่ที่เต็มไปด้วยความแค้น เธอไม่มีทางให้มีวันนั้นแน่นอน!