ตอนที่ 211 เธอดีขนาดนั้นเลยหรือ

ตอนที่ 211 เธอดีขนาดนั้นเลยหรือ ความง่วงนอนในแววตาของเตชิตก็หายวับไป เขามองดูดวงตาที่ปิดสนิททั้งสองข้าง อาการหลับลึกของผู้หญิงบนเปลือก ตากลับไม่มีความอ่อนโอน มีแต่การปฏิเสธต่อต้านอย่างที่ไม่มีวันสิ้นสุด แรงกดดันที่หน้าอกค่อยๆขึ้นลงอย่างช้าๆ พยายามทำให้ตัวเองสงบลง เขาเพิ่มระดับเสียงและเรียกชื่อเธอ “ทีนาร์” เธอต้องแกล้งหลับตาเอาไว้ก่อนที่จะตื่น เหมือนกับไม่เคยมีใครมาตะโกนใส่หน้าเธอมาก่อน ขนตาที่สั่นเทาเล็กน้อยยังคงทรยศเธอ สายตาที่เห็นถึงแม้ว่าจะเพียงแค่ผ่านรูเล็กๆแต่ก็สามารถจับขนาดตัวอักษรได้ เธอหายใจเข้าลึกๆ อารมณ์เริ่มหงุดหงิดเมื่อไม่สามารถทำอะไรได้ “ทีนาร์ ผมรู้ว่าคุณตื่นอยู่” ประโยคนี้เขาพูดเพื่อให้โอกาสเธอ ทีนาร์ผู้ซึ่งแกล้งหลับอยู่จนถึงตอนนี้ ถึงแม้ว่าจะไม่เห็นท่าทีของเขา แค่ได้ฟังเสียงที่ ลึกล้ำนี้ ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เธอรู้สึกกลัวขึ้นมา ในใจก็ชั่งน้ำหนัก ในที่สุด เธอก็ค่อยๆเปิดตาขึ้นอยากช้าๆ ภายใต้โคมไฟติดผนังที่ส่องแสงสลัว เธอลุกขึ้น เขานั่งอยู่ เตียงมีระยะห่างที่จำกัด ทีนาร์เงยหน้าขึ้นมองที่ผู้ชายที่อยู่ข้างกาย เธอไม่เคยอยู่ใกล้เตชิตในระยะเท่านี้มาก่อนเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการนอนอยู่บนเตียง แม้เพียงชั่วขณะ เธอรับรู้ถึงจังหวะของ การเต้นรัวของหัวใจ “พี่เตชิต….” เธอจงใจตะโกนออกมาด้วยเสียงดัง เมื่อฟังในเวลาค่ำช่างรู้สึกมีความอบอุ่นอยู่ข้างใน เตชิตหมุนตัวและลุกขึ้นจากเตียง ต้นขาที่แข็งแรงมุ่งไปทางประตูเพียงไม่กี่ก้าว แป๊ะ ไฟที่ให้แสงสว่างไปทั้งบ้านก็ถูกเปิดขึ้น ทันใดนั้นทั้งห้องก็เต็มไปด้วยแสงจ้า ทีนาร์รู้สึกแสบตาด้วยแสงสว่างจ้านั้น เธอยกมือขึ้นเพื่อบดบังดวงตาไว้สักพักจึงลดมือลง เธอสวมใส่เพียงชุดนอนที่บางมากเท่านั้น สไตล์ลูกไม้ เป็นอีกวิธีหนึ่งในการที่เธอใช้แสดงความในใจ ช่างกล้ามาก! ใบหน้าของเตชิตนิ่งสงบลง สายตามองออกไปด้านนอกด้วยความเยือกเย็นและคมชัด “คุณมาที่นี่ทำไม” ทีนาร์เอามือของเธอวางไปบนชุดนอนที่หน้าอกของเธอ ทำท่าทางปกป้องตนเอง เธอทำราวกับว่าเป็นคนที่ต้องกลัวคนอื่น “ฉัน ฉันฝันร้าย รู้สึกกลัวมากค่ะ ไม่อยากรบกวนการพักผ่อนของพี่หรอกนะ ฉันเลยแอบเข้ามาเอง” พูดจบ ดวงตาของเธอก็แดงก่ำขึ้นมา “พี่เตชิต ฉันฝันถึงตอนที่พ่อและแม่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เหตุการณ์เหมือนจริง มาก ทั้งแจ่มชัด ราวกับเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาของฉัน ฉันกลัวมาก โดยเฉพาะในฝันได้เห็นสายตาของคุณพ่อ ฉันกลัวมากจริงๆ…” ดวงตาของเธอที่มองไปเต็มไปด้วยหมอกขาว ในใจสงบกว่าที่เธอจินตนาการเอาไว้ เขาดูสุขุมและน่ากลัว ทั้งยังรู้ถึงปัญหาในสิ่งที่เธอพูด “ทีนาร์ ผมกลัวว่าคุณจะว่าผมแต่ แทนที่จะแอบเข้าไปในห้องของผม ที่นี่ไม่มีที่สำหรับคุณ” คำพูดของเขาประโยคเดียวแต่กลับเจาะลึกไปถึงก้นบึ้งหัวใจของทีนาร์ เธอสนใจอะไรมากที่สุด เขาสามารถพูดคุยถึงมันได้เสมอ เธอรู้ ผู้ชายคนนี้ใช้วิธีการนี้เพื่อมาหยุดความคิดของตัวเธอเอง แต่ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขา ไม่สามารถกลับไปเหมือนเดิมได้อีกแล้ว มีเพียงแค่คุณตายฉันอยู่เท่านั้น ไม่มีทางจบ เขาจ้องมองผู้หญิงคนนั้นที่อยู่กลางเตียง น้ำเสียงไม่ผ่อนคลาย “หลายปีมานี้เธอมักฝันถึงคุณลุงคุณป้าเสมอ ฉันรู้ว่าในใจเธอได้รับความเจ็บปวด แต่เรื่องทั้งหมดก็ได้ผ่านไปแล้ว อย่าคิดมากเกินไป…” เตชิตค้นพบความผิดปกติบางอย่างของทีนาร์ เธอมักพูดถึงพ่อแม่ที่ล่วงลับไปแล้วเสมอ และทุกครั้งที่เขาพูดกับเธอถึงเรื่องนี้ เธอก็กลัวที่จะเผชิญหน้าและทำตัวเหมือนเป็นเด็กหญิงที่ไม่สนใจในสิ่งที่เขาพูด เมื่อทีนาร์ได้ยินเขาพูดเช่นนี้ ในใจก็มีความกลัวขึ้นมา เธอรีบลุกลงจากเตียง “ขอโทษค่ะพี่เตชิต ฉันไม่รู้ว่าพี่จะถือสา” “แน่นอน ฉันไม่ได้ถือสา” ดวงตาที่คมชัดจ้องมองมาที่เธอ เขาวิเคราะห์ทุกๆสีหน้าท่าทีของเธอราวกับเครื่องเอ็กซเรย์ “ฉันเห็นเธอเป็นเหมือนน้องสาวของฉัน ตอนนี้เธอมานอนที่เตียงฉัน เธอคิดว่ามันเหมาะสมหรือไม่ล่ะ” ทีนาร์ยิ้มเจื่อนและกางมือออก “หนูแค่นอนหลับไปตื่นหนึ่งเท่านั้น ยังไม่ได้ทำอะไรเลย!” พูดจบก็ดูเหมือนเธอจะนึกอะไรขึ้นได้บางอย่าง ถามต่อว่า “หรือว่าพี่กลัวนัชชาจะไม่พอใจ ไม่อยากให้ฉันขยับข้าวของอะไร รวมถึงเตียงนี่ด้วย” “ทีนาร์!” เมื่อได้ยินเธอพูดเช่นนี้เสียงของเตชิตก็ยิ่งแข็งกร้าวขึ้น “ถ้าหากนับญาติขึ้นมาจริงๆล่ะก็ เธอควรเรียกหล่อนว่าพี่สะใภ้” ทีนาร์ดูเหมือนจะตกใจกับประโยคเมื่อสักครู่ ฝ่าเท้าเกือบล้มทั้งยืน “พี่ พี่พูดอะไรน่ะ” เตชิตไม่ได้พูดทวน เพราะเขาอ่านท่าทีเธอออก “ผมรู้ว่าคุณเข้าใจ” ทุกสิ่งที่เขาพูด หัวใจเธอเข้าใจอย่างแจ่มชัด เพียงแต่ไม่เต็มใจที่จะยอมรับและเผชิญกับมันเท่านั้น ไม่ยอมรับความจริง ดังนั้นจึงหลบซ่อนต่อไปเรื่อยๆ แม้กระทั่งโกหกตัวเอง เตชิตแสดงจุดยืนของเขาต่อเธออีกครั้ง แต่เธอกลับยืนกรานไม่ยอมแพ้ เธอหลงตัวเอง เธอรู้ อย่าพูดถึงความเจ็บป่วยของเธอ จะเป็นการกระตุ้นเธอ แต่วันนี้เธอนอนบนเตียงของเขาโดยไม่พูดอะไร การจู่โจมครั้งนี้มีความสำคัญยิ่ง ผู้คนไม่สามารถยอมรับได้ “พี่เตชิต ฉัน ฉันไม่รู้ว่าพี่แคร์มากขนาดนี้ ถ้าฉันรู้ ฉันจะไม่กล้าทำอย่างนี้” ทีนาร์ไม่คิดว่าเธอจะกล้ายกมันขึ้นมาพูด นี่เป็นช่วงเวลาที่เปราะบาง สูญเสียทั้งภรรยาและกำลังคน ไม่เพียงแต่ไม่ได้รับประโยชน์อันใด แต่ยังทำให้เขาตกต่ำลง “ที่จริงแล้วเธอสุขภาพไม่ค่อยดี ผมไม่ควรพูดเรื่องพวกนี้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะเข้าใจ ผมคิดกับคุณเหมือนคนในครอบครัว เท่านั้น ไม่ได้เป็นอย่างอื่น และนัชชาเป็นคนที่ผมคิดจะร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยไปตลอดชีวิต คุณไม่ควรคิดต่อสู้กับเธอ สำหรับผม พวกคุณทั้งสองคนเปรียบกันไม่ได้ และจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง” คำพูดของเขาเหมือนกับฟาดตีทีนาร์ด้วยไม้จนสิ้นใจ ไม่มีที่ว่างเหลือให้แม้แค่เพ้อฝัน เธอกัดริมฝีปาก สายตาตกลงไปมองที่แผ่นสีเทาจาง “เธอดีขนาดนั้นเลยหรือคะ คุ้มค่าพอให้พี่ทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างไหม” เตชิตพยักหน้าอย่างไม่ลังเล “อืม” ทีนาร์หัวเราะหึหึ ราวกับว่าทั้งโลกได้ทอดทิ้งเธอ “พี่เตชิต พี่บอกว่าจะอยู่เพื่อนฉันชั่วชีวิต สัญญากับพ่อแม่ฉันว่าจะดูแลฉันตลอดไป หรือว่าพี่จะกลับคำพูดคะ” “ผมไม่มีทางที่จะไม่ดูแลคุณ ตราบใดที่ผมยังมีชีวิตอยู่ ผมก็ต้องดูแลคุณ” เตชิตยังคงบอกเธอย่างหนักแน่น “แต่ว่าความสัมพันธ์ระหว่างผมกับคุณก็หยุดอยู่ได้เท่านี้” “พี่เตชิต…” ทีนาร์มองดูเขาด้วยดวงตาเบิกโตและไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไป “ทีนาร์ อย่าฉันต้องลำบากใจเลย ถ้าหากเธอเป็นอย่างนี้ต่อไป ผมก็คงต้องอยู่ห่างจากคุณ อย่าบังคับผมได้ไหม” ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นประโยคที่ทีนาร์กลัวมากที่สุด เธอไม่เคยคาดคิดเลยว่าวันหนึ่งเตชิตจะพูดเช่นนี้กับเธอ อารมณ์เชิงลบนี้ถูกผูกเข้ากับสมองของเธอ แอบซ่อนอยู่ในร่างกายที่ดูผ่อนคลาย ราวกับว่าเธอพรากคนรักทั้งสองไม่ให้ได้ครองรักกัน พูดง่าย พูดง่าย พูดง่าย! ทุกอย่างก็ล้วนเพื่อผู้หญิงคนนั้น! โดยไม่รอให้อารมณ์เธอคลี่คลาย เตชิตก็ออกคำสั่ง เขาเดินไปที่ประตูห้อง แล้วผลักประตูให้เปิดออก เตือนเธอด้วยใบหน้าเย็นชา “ออกไปซะ” แม้ว่าในใจจะทนแทบไม่ไหว แต่ทีนาร์จะไม่ออกไปก็ไม่ได้ เธอเดินไปที่ประตูอย่างเชื่องช้า ช่วงเวลาจังหวะที่เดินผ่านเขาเธอจึงถามขึ้นอย่างไม่พอใจ “พี่เตชิต เธอดีขนาดนั้นเลยหรือ” ดีที่เขาสามารถเอาชนะบาดแผลในใจของเขาได้ เขาเปลี่ยนแปลงทัศนคติของเขาต่อเธอ เขาไม่ได้ลืมเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นต่อพ่อแม่ของเธอ แต่เป็นการเติบโตทางวุฒิภาวะ เหตุการณ์นี้ทำให้ทีนาร์เริ่มรู้สึกกลัว เหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดกับพ่อแม่ของเธอเป็นไพ่ที่ดีที่สุดที่เธอถืออยู่ในมือ ถ้าเขาได้สติขึ้นมาไพ่ใบนั้นก็ไม่มีความหมายอีกต่อไป เตชิตใช้พลังเล็กน้อยที่ฝ่ามือ ผลักประตูเปิดไปที่ด้านหน้าของเขา ระหว่างที่ทีนาร์รอคำตอบจากเขา ที่ข้างหูก็ได้ยินเสียงอันแสนเยือกเย็นดังมา “ไม่ว่าหล่อนจะดีหรือไม่ดี ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ”