ตอนที่ 11 ที่จริงอยากทำสิ่งนี้กับเธอ

ตอนที่ 11 ที่จริงอยากทำสิ่งนี้กับเธอ ตระกูลเดิมขุนทดมันก็ไม่มีหวังอะไรแล้วเหมือนคนอย่างวราลี วัจสาไม่อยากคิดถึงอีกต่อไปแล้วเพราะว่าความคิดไม่ตรงกันก็ไม่อยากทำงานร่วมกันอีกต่อไป ยิ่งพูดยิ่งแย่ วัสจากลับไปบ้านตระกูลศรีทองด้วยความหดหู่ใจแต่บังเอิญพบกับคุณหมอภาคิณ “คุณวัสจา ปัญหาเป็นอย่างไรบ้าง”คุณหมอภาคิณคือผู้ชายใส่แว่นที่ดูอบอุ่น การพูดของเขานั้นสุภาพและอ่อนโยนมาก วัสจาดวงตาเศร้าสร้อยและไม่ยอมพูดอะไรนอกจากว่า “พี่ที่ฉันเคารพนับถือต้องมาเข้าโรงพยาบาล” ร้ายแรงมากไหม? “ความดันโลหิตค่อนข้างสูง”ต้องนอนพักซักระยะหนึ่ง แต่วัสจาได้พอเจอหมอภาคิณ และคิดขึ้นมาได้ว่าวรพลไม่แน่ว่าเขาอาจจะช่วยเราได้ นิสัยของเขาเมื่อเทียบกับธัชชัยที่หยิ่งจองหองนั้น “ คุณหมอภาคิณ วรพลตอนนี้เป็นยังไงบ้าง” คุณหมอภาคิณยิ้มอย่างแผ่วเบา “ตอนดีอาการดีขึ้น แต่ต้องทำกายภาพบำบัด” “คุณหมอต้องทำงานหนักแย่เลย”แต่เนื่องจากวรพลต้องทำกายภาพบำบัดเธอจึงจะไม่เจอเขา ดังนั้นเธอจึงไม่มีอะไรจะพูดเกี่ยวกับเรื่องการบริจาคเงิน แต่อย่างไรก็ตามบ้านนี้ยังเหลืออีกหนึ่งคนที่สามารถช่วยเหลือได้ คนที่เป็นผู้นำของเมืองS มีความเฉียบแหลมทางด้านธุรกิจ -- ธัชชัย ถึงแม้เขาจะทำเรื่องไม่ดีไว้กับวัจสา แต่เขาก็มีความสำคัญกับพี่ใหญ่ ไม่รู้ว่าเขาจะยอมช่วยเหลือเด็กเหล่านั้นไหม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ลองซักหน่อย ถ้าหากคุณอยากจะได้เงินใคร คุณก็ต้องทำดีกับเขาก่อน วัจสาหันไปถามป้าอ้อย ธัชชัยชอบกินอะไร ไม่ชอบกินอะไร ป้าอ้อยคิดว่าตัวเองฟังผิดเลยถามว่า “ชายน้อยชอบกินอะไร?” วัจสาผงกหัว “ใช่แล้ว มีอะไรรึเปล่าคะ” “ไม่มี ไม่มีหรอก ฮ่าฮ่าฮ่า” ป้าอ้อยแสดงรายการอาหารที่ชายน้อยนั้นชอบกินอย่างสนุกสนาน ฉันดีใจที่เห็นนายหญิงกำลังเตรียมทำอาหารอย่างจริงจัง ในที่สุดวัจสาก็ได้ลุกขึ้นมากทำอาหาร เชื่อว่าในไม่ช้าชายน้อยจะชอบในความงามและความอบอุ่นของวัจสา ในเวลานั้นทั้งสองคนจะเปิดใจให้แก่กัน ป้าอ้อยพียงแค่คิดว่ามันเป็นภาพความสุขและความปรองดอง วัจสากำลังถือสูตรอาหารเพื่อศึกษาวิธีการทำซี่โครงหมูเปรี้ยวหวาน พาสต้าเนื้อพริกไทยดำและผลไม้กีวี้กับอโวคาโด ตอนบ่ายผ่านไปในที่สุดวัจสาก็ทำอาหารในแบบที่พอใจออกมา ในเวลานั้นธัชชัยกำลังเลิกงานกลับบ้านป้าอ้อยกำลังจำนำอาหารของวัจสาขึ้นไปด้านบน พอเห็นธัชชัยกลับมาก็หยุดชะงัก “ชายน้อยวันนี้นายหญิงเตรียมอาหารที่ค่ำที่คุณโปรดปรานไว้ รีบไปรับประทานเถอะ” ป้าไปเสริฟ์อาหารให้ชายใหญ่ของคุณก่อน ธัชชัยยืนมองดูอาหารที่มีกลิ่นหอมเย้ายวนบนโต๊ะอาหาร และคิดว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการอะไรหรือมีอะไรที่ต้องคุยกันอีก วัจสาหยิบจานสลัดจานสุดท้ายออกมาจากห้องครัว สายตาเจ้าเล่ห์ของธัชชัยกำลังจับจ้องที่วัจสาและทำให้หัวใจของเธอนั้นเต้นสั่นระรัว ทำให้นึกถึงภาพตอนที่อยู่ในห้องน้ำขึ้นมา แล้วใบหน้าก็ร้อนวูบวาบทันที หลังจากนั้นไม่นานเธอได้ใช้ความกล้าทั้งหมดบอกให้ธัชชัยนั่งลง ธัชชัยวางกระเป๋าไว้ข้างตัวและคลายเนคไทค์ออกและถามวัจสา “คุณทำเองทั้งหมดนี้หรอ” เขามองเข้าไปในดวงตาของวัจสาและดูคำพูดที่เธอพูดออกมาคิดว่าเธอต้องมีอะไรพูดกับเขาแน่ เธอคนนี้เปรียบเป็นรสชาติอาหารก็เสมือนจะเป็นรักแรก แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีได้แต่มองโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารเท่านั้นแต่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รู้สึกถึงครอบครัวที่อบอุ่น แต่เขารู้ดีว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงภาพลวงตา วัจสาพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “คุณลองชิมสิ” ธัชชัยมองดูซุปข้นขาวที่อยู่ตรงหน้าและหยิบช้อนนั้นขึ้นมาชิม มันหอมหวานเข้มข้นมาก เหมือนผิวที่ขาว เนียน ของวัจสา ฉันไม่รู้ว่าจะสัมผัสผิวที่เนียน นุ่ม ของเธอได้อย่างไร วัจสารู้สึกไม่สบายใจที่เห็นสายตาของธัชชัยที่มองมา มันเป็นวิสัยทัศน์ที่ค่อนข้างแย่ ทำให้เธอดูราวเหมือนว่ากำลังยืนเปลือยกายอยู่ เธออดที่จะประหม่าไม่ได้เลยพูดไปว่า “อร่อยไหม” ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวโดยไม่รู้ตัวแลดวงตาของเขาอันตรายมากเลยทีเดียว “ผมไม่มีอะไรจะให้ในสิ่งที่คุณต้องการทั้งนั้น”เสียงที่เย็นชาของธัชชัยดังขึ้น วัจสารู้ว่าสายตาของธัชชัยกำลังมองเธออยู่และการกระทำของเขาก็ชัดเจนเกินไป เธอเลียริมฝีปากและพูดอย่างอ่อนโยนว่า “มีเด็กคนหนึ่งที่ต้องการเงินบริจาคสองแสนบาทคุณช่วยฉันได้ไหม” ธัชชัยเงียบไปครู่หนึ่งแล้วหยิบกระดาษขึ้นมาเช็ดปากอย่างช้าๆ “ได้สิ ขึ้นไปข้างบนกับฉัน ฉันจะให้เช็คกับเธอ” วัจสาไม่เชื่อว่าอะไรมันจะง่ายดายแบบนี้และพูดออกมาว่า “จริงหรอ” “เธอไม่อยากได้หรอ” คนที่เดินข้างๆเธอนั้นหยุดเดินและถาม “อยากได้สิ”วัจสารีบเดินตามขึ้นมาด้วยก้าวเล็กๆและตอบรับ ในใจคิดว่าแค่เงินสองแสนคงไม่เป็นไรหรอกสำหรับคนรวยอย่างเขาและเด็กคนนั้นก็ได้รับการช่วยเหลือ ความยาวของขาธัชชัยทำให้เขาเดินเร็วมาก ทำให้วัจสาเดินตามไม่ทัน เขาพาเธอเข้าไปในห้องเก็บหนังสือแต่ไม่น่าแปลกใจที่ห้องเก็บหนังสือจะมีเช็ค วัจสาไม่ได้สงสัยและเดินตามเขาเข้าไป ธัชชัยเปิดประตูโดยไม่พูดอะไรซักคำ วัจสาทำได้เพียงก้าวเท้าตามเข้ามาแล้วประตูก็ปิดดัง ปั้ง! ร่างของชายรูปร่างสูงอยู่ตรงประตูตรงที่วัจสายืนอยู่ ลมหายใจของเขาใกล้จนสามารถสัมผัสได้ ธัชชัยนั้นคิดจะทำไรกันแน่? เขาวางมือทาบที่ประตูและโน้มตัวเข้ามา ไม่ใช่จะมาเขียนเช็คให้หรอ? “นี่คุณกำลังจะทำอะไรกันแน่” วัจสาตะโกนด้วยความหวาดกลัว หน้าอกที่กว้างของชายคนนี้กำลังยืนอยู่ตรงหน้าวัจสาและมองเธอในลักษณะมีเลศนัย มองดูเส้นโค้งเว้าบนรูปร่างของเธอที่มีความสวยงาม “สองแสนแลกกับการขายตัวของเธอมันถูกไปรึเปล่า ฉันให้เธอสิบล้านกับแค่นอนกับฉันสิบครั้ง น่าสนใจใช่ไหม”นัยน์ตาของเขานั้นมีความต้องการที่สูง เขาสามารถทำให้ร่างกายของเราและร่างกายของวัจสามีส่วนโค้งที่ลงตัวพอดีได้ วัจสาฟังเขาพูดดวงตาเธอเริ่มโกรธ ธัชชัยกำลังเยาะเย้ยเธอ อะไรคือการจะให้เงินเธอ ทุกอย่างเป็นเพียงข้อแก้ตัว ผู้ชายคนนี้นั้นเลวร้ายเกินไป ธัชชัย! ถ้าคุณจะไม่ให้ก็วางลงไป พูดแบบนี้ทำแบบนี้ต้องการอะไรกันแน่ คุณก็ไม่ใช่เด็กแล้ว อย่ามาทำตัวแบบนี้ ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้! วัจสาตะโกนด้วยความโกรธ แต่ทว่าร่างกายของเขาแข็งแรงเกินไป วัจสาเกือบจะหายใจไม่ออกเพราะสู้ความแข็งแรงของเขาไม่ไหว ธัชชัยยิ้มอย่างชั่วร้าย “ฉันต้องตรวจสอบสินค้าก่อน”เขาใช้ขาของตัวเองกดทับขาของเธอไว้ ใช้ร่างกายส่วนบนไม่ให้ร่างกายของเธอขัดขืน “ธัชชัยคุณเปรียบเสมือนสัตว์ร้ายและฉันกำลัง....”วัจสายังพูดไม่จบแต่ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แต่ทุกอย่างและร่างกายเธอนั้นได้ตกเป็นของเขา วัจสารู้สึกถึงความอัปยศมากมาย สิ่งที่เขาทำกับเธอนั้นรุนแรงมากเหมือนสัตว์ร้าย”อย่ามาแตะต้องฉัน ออกไปซะ” ธัชชัยถูกวัจสาต่อว่าอย่างหนักแต่เขากลับสวนเธอออกมาว่า “ผู้หญิงโง่” ใบหน้าของวัสจาเต็มไปด้วยน้ำตา ธัชชัยคุณทำแบบนี้กับพี่ชายคุณได้ยังไง ทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง ฉันจะเป็นพี่สะใภ้คุณนะ ธัชชัยมองอย่างเฉยเมยและไม่สนใจ “ทำไมต้องขอโทษด้วยล่ะ “นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆระหว่างชายหญิงหรอกหรอในสายตาของธัชชัย วัจสาไม่ใช่พี่สะใภ้ในนามเธออาจจะใช่แต่ไม่ใช่ของพี่ใหญ่ ทำแบบนี้กับภรรยาตัวเองต้องขอโทษพี่ใหญ่ด้วยหรอ บางทีพี่ใหญ่อาจจะชอบก็ได้ “ฉันไม่คิดว่าเธอจะไร้ยางอายขนาดนี้” วัสจาตกใจคำพูดของธัชชัย เห็นได้ชัดว่าความคิดเขาแย่มาก “เธอต้องการสองแสนใช่ไหม” วัจสาโกรธมากจนตบหน้าธัชชัยแล้วเดินออกไป ธัชชัยที่ยืนอยู่ที่เดียวกันใบหน้าเขาเริ่มปรากฏรอยแดงขึ้นมา เขาคิดไม่ถึงว่าวัจสายังคงสะอาดบริสุทธิ์ ในตอนแรกที่วัจสาจะแต่งงานเข้ามาในบ้านหลังนี้ด้วยความเต็มใจหรือไม่ ก็ถือว่าเธอนั้นมีความผิดมากแล้ว ธัชชัยไม่เชื่อว่าไม่มีใครที่ไม่ชอบแต่งงานกับคนรวย และเดิมทีชื่อในการแต่งงานครั้งนี้ต้องเป็นชื่อของวรพล ไม่ว่าผู้หญิงหน้าไหนที่เข้ามาแต่งงานก็เพื่อเงิน เมื่อวรพลตายไปทรัพย์สมบัติทั้งหมดจะเป็นของผู้หญิงคนนั้น ตอนบ่ายที่วัจสาจัดทำอาหารขึ้นมาเพื่อให้เขาพอใจและเข้ามาขอเงิน พูดถึงเรื่องบริจาคเงินเพื่อเป็นข้ออ้างต่างๆ เขาแสดงให้เธอได้เห็ว่าผู้หญิงที่เข้ามาโดยเจตนาไม่ดีนั้นเป็นอย่างไร แต่เขาได้เห็นน้ำตาของเธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้ หากครั้งนี้ที่ทำเป็นการทำลายเธอแล้วละก็ เธอจะต้องเสียใจอย่างแน่นอน ดังนั้นธัชชัยจึงปล่อยเธอไปเพราะน้ำตาของเธอทำให้เขาใจอ่อน วัจสาร้องไห้ลงมาจากห้องเก็บหนังสือ ธัชชัยเป็นคนน่ารังเกียจจริงๆ! รู้ทั้งรู้ว่าฉันเป็นพี่สะใภ้! ยังทำเรื่องหยาบคายล่วงเกินกัน วัจสาเกลียดจนอยากจะฆ่าธัชชัยให้ตายสิ้นดี แต่เรื่องนี้ก็ไม่สามารถบอกวรพลได้และไม่สามารถบอกออกไปได้เพราะเขาป่วยอยู่ ถ้าพูดออกไปคงจะเกิดความละอายใจและความโกรธที่ตามมา ธัชชัย!นี้คือสิ่งที่คู่ควรกับพี่ใหญ่ที่เสียสละช่วยชีวิตเขาไหม? วัจสาคิดถึงวรพลแล้วรู้สึกเศร้าใจแทน ป้าอ้อยที่เพิ่งออกมาจากโถงห้องใหญ่เห็นหน้าของวัจสาเต็มไปด้วยน้ำตาด้วยรีบเอ่ยขึ้นอย่างรวดเร็ว”นายหญิงเป็นอะไรทำไมร้องไห้แบบนี้” “เมื่อสักครู่ยังคุยกับคุณชายน้อยดีๆอยู่เลย” ป้าอ้อยไม่คิดว่าคนที่จะทำเรื่องแบบนี้คือชายน้อย