已经是第一章了
ตอนที่ 21 การขาดทุนนั้นไร้ค่าที่สุดแล้ว
ตอนที่ 21 การขาดทุนนั้นไร้ค่าที่สุดแล้ว
จิตรามองเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของแพรวาที่เดินกลับมาจากห้องน้ำ “เป็นอะไรหรือเปล่า ลืมวิญญาณไว้ในห้องน้ำหรือไง?” แพรวาส่ายหัวพลางเดินไปซบที่ไหล่ของเธอ ผ่านไปสักพักใหญ่จึงตอบกลับมา “เมื่อกี้นี้ ตอนที่ฉันส่องกระจกอยู่ในห้องน้ำ”
“แล้ว?”
“ฉันตกใจผู้หญิงสวยในกระจกเข้า ขาทั้งสองข้างก็วิ่งถอยออกมาทันที ตอนนี้ยังรู้สึกตะลึงนิดหน่อย”
จิตราถามกลับด้วยความแปลกใจ“ตะลึงอะไรล่ะ? รู้จักผู้หญิงคนนั้นหรอ?”
แพรวาหันกลับไปฉีกยิ้มให้ “ฉันตะลึงที่ตัวฉันยิ่งดูยังไงก็ยิ่งสวย จ้องดูอีกที ก็แทบจะจำตัวเองไม่ได้อยู่แล้ว”
จิตรา…
ทำไมเธอถึงลืมไปได้นะว่ายังมีนางฟ้าคนสวยเก๋ไก๋อยู่ข้างกายตรงนี้อีกคน โอกาสที่จะได้ยินคำพูดที่ฟังดูอ่อนไหวจากปากเธอน่ะต่ำกว่าเปอร์เซ็นที่ดาวอังคารจะโคจรมาชนโลกเสียอีก
จิตราเขกเข้าที่หน้าผากของเธอ”เห็นแก่หน้าโตของเธอที่โตมาสวยขนาดนี้หรอกนะ ฉันไม่ถือโทษที่เธอทำตัวหน้าไม่อายแบบนี้แล้วกัน”
แพรวา…
เธอพยายามที่จะกดความขุ่นมัวไว้ในใจของเธอ สักพักก่อนจะเอ่ยปากพูด “นี่จิตรา ตลอดชีวิตของฉันจะยอมแค่เพียงครั้งเดียวเท่านั้นหาร การขาดทุนนั้นไร้ค่าที่สุดแล้ว ถ้าใครอยากได้หัวใจดวงนี้ ก็เอามีดมาควักไปก็แล้วกัน”
จิตราเอียงคอยิ้มกลับมา
หน้าตาของแพรวาในตอนนี้กลับมาเป็นปกติแล้ว ราวกับว่าคำพูดเสียดแทงเมื่อกี้ไม่ได้พูดถึงเธอเลยแม่แต่น้อย
จิตราแอบถอนหายใจเบาๆในใจ บางครั้งเธอก็เคยคิดบ้างว่าถ้าเกิดเมื่อ3ปีก่อน แพรวาไม่ได้เจอกับปิยะวัฒน์ ตอนนี้เธอคงจะได้เป็นถึงดาราที่ฮ็อตมากอย่างแน่นอน หลายปีมานี้ คนอื่นที่เข้าวงการมาพร้อมๆกันก็ตั้งใจในหน้าที่การงาน แต่เธอกับเอาเวลามาทิ้งให้กับปิยะวัฒน์ซะอย่างนั้น
เธอไม่เข้าใจเลยว่าผู้หญิงที่มีความสามารถอย่างแพรวาจะทุ่มเททุกอย่างเพื่อที่จะได้เอาตัวไปติดอยู่กับปิยะวัฒน์ ยอมเป็นแค่ตัวประกอบไม่มีชื่อไม่มีเสียงอะไร ฉันเชื่อว่ารักแรกมีอยู่จริง แต่ว่ายังไงก็ไม่มีทางเกิดขึ้นบนตัวของแพรวาได้แน่นอน เธอเป็นคนที่มีความรู้มีไหวพริบสูงแต่กับปิยะวัฒน์นี่เป็นข้อยกเว้นจริงๆ
ตอนนี้พวกเขาเลิกกันแล้ว และถึงแม้เธอก็รู้ว่าปิยะวัฒน์เลวขนาดไหน แต่ก็สบายใจมากขึ้นที่ยิ่งละทิ้งคนๆนี้ได้เร็วขนาดไหน ก็จะยิ่งเป็นผลดีกับแพรวาเท่านั้น
เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง ในที่สุดปีวราก็ถ่ายซ่อมเสร็จ จรณ์มารับเธอไปด้วยตัวเอง
แพรวาจ้องมองพวกเขาจากด้านหลังอยู่พักหนึ่ง แล้วจึงหันเดินเข้าไปยังสตูดิโออย่างไม่ลังเล
หลังจากที่เดินตามจรณ์ออกมาจากลิฟต์ อีกฝ่ายพาเธอเดินไปยังหน้ารถคาดิลแลคคันหรูพลางเปิดประตูรถให้
ตอนแรกปีวรายังคงมีความสงสัยอยู่นิดหน่อย แต่เมื่อมองเห็นว่าปิยะวัฒน์นั่งอยูบนรถก็ยิ้มหน้าบานขึ้นมาทันที ไม่จำเป็นจะต้องรอให้จรณ์เอ่ยปากใดๆก่อน เธอก็ก้าวขึ้นรถไปนั่งอยู่กับปิยะวัฒน์ด้วยตัวเองพร้อมพูดเสียงอ่อนเสียงหวานกับเขา “คุณปิยะวัฒน์ ท่านรอฉันอยู่หรือคะ?”
เธอนึกว่าปิยะวัฒน์กลับไปแล้วหลังจากที่ลงมาจากตึก คิดไม่ถึงว่าเขายังคงรออยู่ที่นี่ แถมยังส่งเลขาคนสนิทไปรับตัวเธอมา ดูแลเธออย่างดีแบบนี้ทำให้เธอรู้สึกได้รับความรักความเอ็นดูจนรู้สึกดีแทบจะเก็บไว้ไม่อยู่
ปิยะวัฒน์เอาแต่มองที่มือถือ โดยไม่แม้จะหันมามองเธอเลยสักนิด หน้าตาไม่แสดงออกถึงความรู้สึกใดๆ แต่น้ำเสียงที่พูดออกมากลับฟังดูหนาวเหน็บไปถึงกระดูก “รู้ไหม ว่าฉันเกลียดคนแบบไหนมากที่สุด”
ปีวราหน้าชาไป คิดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ แล้วจึงถามออกไป “อะไรนะคะ?”
ปิยะวัฒน์เก็บมือถือในมือลง พลางเหล่มองมาที่ตัวเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ริมฝีปากค่อยๆขยับเอ่ยคำออกไปอย่างเยือกเย็น “พวกผู้หญิงที่ชอบสำคัญตัวผิด ชอบทำตัววุ่นวาย”
ปีวราตัวสั่นขนลุกไปทั้งตัว ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าที่แท้จริงแล้วว่าที่เมื่อสักครู่เธอทำตัววุ่นวาย ปิยะวัฒน์ไม่ได้เอ่ยปากว่าอะไรเลยสักคำนั่นไม่ได้เป็นเพราะว่าเขายอม แต่เป็นเพราะที่ตัวตนของเธอเองนั่นแหละ ที่ไม่มีค่าพอให้เขาเอ่ยปากพูดอะไรออกมาทั้งสิ้น
ราวกับถูกน้ำเย็นสาดใส่ จนอาการดีใจจนเนื้อแทบเต้นเมื่อสักครู่หายไปจนหมดสิ้น หนาวกระดูกไปทั้งร่างกาย หน้าซีดไปทันที
ปิยะวัฒน์ไม่มีอารมณ์ใดๆมาสนใจเธอเลย “ออกรถ กลับบริษัท” เขาพูด
ตอนนี้จรณ์จึงปิดประตูลงและขับรถออกไป
ปิยะวัฒน์นั่งเลื่อนรูปในมือถืออยู่ด้านหลังเบาะ ในนั้นมีรูปภาพของแพรวาอยู่เป็นจำนวนมาก ตอนที่หลับสนิท ตอนที่กำลังรับประทานอาหาร ตอนเต้น หรือว่าจะเป็นตอนที่ออกกำลังกาย เขาไม่รู้ตัวเองเลยว่าตลอด3ปีที่ผ่านมานี้เขาเก็บรูปภาพของเธอเอาไว้เยอะขนาดนี้
3ปี จะบอกว่ายาวก็ยาว จะบอกว่าสั้นมันก็สั้น ถ้าหากว่าแพรว่าไม่ทำตัวข้ามเส้นก่อน เขาก็คงไม่ได้อยากจะจบมันเร็วขนาดนี้หรอกนะ
สวย รู้เรื่อง รอบครอบ เขาต้องยอมรับจริงๆว่าแพรวาถือว่าเป็นคนรักที่เพอร์เฟ็กแบบไม่ต้องสงสัย ถึงขนาดที่ว่าห่างกันได้ไม่ถึงครึ่งเดือน ก็ทำให้เขาเริ่มรู้สึกคิดถึงร่างกายนุ่มๆของเธอแล้ว
ที่จริงแล้วเขาไม่ได้เสี้ยนในร่างกายเท่าไหร่หรอก แต่กลับหลงใหลในร่างกายของเธอมาก แต่ยังไงก็เหมือนจะขาดอะไรซักอย่างหนึ่ง
นิ้วมือของเขาลังเลอยู่บนปุ่มลบอยู่พักใหญ่ ก่อนที่จะเลื่อนไปกดปุ่มยืนยันออกไป
“พี่ปีวรา เมื่อกี้พี่ไม่ได้ขึ้นรถไปกับคุณปิยะวัฒน์แล้วหรอ ทำไมกลับมาล่ะคะ”
ถ้าไม่ถามถึงเรื่องนี้ก็คงไม่เป็นอะไรหรอก พอถามขึ้นมาไฟเดือดที่กำลังจะสงบก็กลับลุกโชนขึ้นมาใส่เลขาเต็มๆ “แกถามฉัน แล้วฉันจะไปรู้ได้อย่างไรล่ะ คุณปิยะวัฒน์อยากจะทำอะไรมีหรือที่จะแจ้งให้ฉันรู้ล่วงหน้าก่อน แล้วนี่มัวแต่ทำอะไรอยู่ ยังไม่ไปเรียกให้คนเอารถมาให้ฉันอีก!”
เลขารีบโทรเรียกคนขับรถมาอย่างรีบเร่งเพราะตกใจ
เลขาของปีวราเป็นคนตัวเล็ก ดูไปแล้วเป็นผู้หญิงมีไหวพริบ มีชื่อว่าชนิดา อายุน้อยกว่าปีวราเพียง2เดือน แต่ว่าเป็นคนปากหวาน พูดจาให้ปีวรารู้สึกพอใจ จึงได้มาเป็นเลขาได้แม้ว่าจะเพิ่งเรียนจบออกมาก็ตาม
ชนิดา สามารถทนอยู่กับนิสัยหยิ่งผยองอย่างปีวราได้ ก็แสดงให้เห็นว่าเธอไม่ใช่คนที่ไม่มีความสามารถเอาซะเลย เธอขอจนปีวราด่าเสร็จจึงค่อยๆถามกลับไปอย่างระมัดระวังว่า “พี่ปีวรา คุณปิยะวัฒน์บอกว่าพี่ไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยโกรธพี่ อย่างนั้นแล้วเขาได้บอกไหมคะว่าเป็นเรื่องไหน?”
ปีวราจิกตาใส่”ยังจะถามว่าเรื่องไหนอีก ฉันเกือบจะถูกเขาถีบลงรถมาอยู่แล้ว ยังจะกล้ามาถามฉันอีกหรือไง นี่เห็นฉันถูกด่าไม่พอหรือยังไง?”
“แน่นอนว่าไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ” ชนิดา พูดเอาใจพลางถามกลับไปอย่างระวัง “เมื่อกี้ตอนที่พี่ถ่ายรูปอยู่ ฉันไปเข้าห้องน้ำมาใช่ไหมล่ะ ลองทายดูสิว่าฉันไปเจอใครมา?”
ปีวราขมวดคิ้วขึ้น “อย่ามาอ้อมค้อม มีอะไรก็รีบพูดมา”
ชนิดา ตอบกลับด้วยเสียงเบา “ฉันเห็นคุณปิยะวัฒน์กับแพรวาอยู่ด้วยกัน”
สายตาของปีวราดูลังเลเพราะเกิดหวั่นใจขึ้นมา “หมายความว่ายังไงที่อยู่ด้วยกัน?”
เห็นดังนั้นชนิดาจึงเล่าคำพูดของทั้งสองคนพร้อมใส่สีตีไข่เพิ่มเข้าไปว่า “ก่อนหน้านี้ที่มีข่าวลือในวงการว่าแพรว่ามีคนคอยอุ้มชูใช่ไหม ถ้าให้ฉันเดาต้องเป็นคุณปิยะวัฒน์แน่นอน ผู้ชายก็แบบนี้ โดยธรรมชาติแล้วต่อหน้าคนรักเก่าก็มักจะต้องทำตัวให้ดูดีเข้าไว้ แล้วพี่ไปทำให้เธอดูแย่ต่อหน้าคุณปิยะวัฒน์ เขาจะบอกว่าพี่ไม่รู้เรื่องรู้ราวก็คงไม่แปลกหรอก”
ปีวราลองคิดทบทวนดูถึงคำพูดที่แพรวาพูดกับเธอ ทั้งการกระทำของเธอแล้ว หน้าผากก็กระตุกขึ้น ที่แท้เธอนี่แหละคืออะไรที่คนเขาเรียกกันว่า โง่ ที่แท้จริง เธอกำมือแน่นด้วยความรู้สึกที่ดิ่งลง
已经是最新一章了
加载中
