ตอนที่ 76 เป็นคนละเอียด

ต๭นที่ 76 เป็นคนละเอียด “เรือจากจวนมหาเสนาบดีหรือ?”หลินซีนเยียนชะงักไปครู่หนึ่งแล้วเอ่ยขึ้นต่อ “ความหมายของท่านคือเรือที่ร่วมเข้าการแข่งเหล่านั้นเป็นเรือของเหล่าพวกใต้เท้างั้นหรือ?” “ก็ไม่ทั้งหมด มีบางลำที่เป็นของราชสำนัก บางลำก็เป็นของตระกูลพ่อค้าที่ร่ำรวย ความหมายของการแข่งเรือ อย่างแรกคือเพื่อความเพลิดเพลินของพวกชาวบ้าน อย่างที่สองคือเพิ่มอิทธิพลของตระกูล”อินฉีอธิบาย หลินซีนเยียนรู้สึกตกตะลึงบาง แต่คิดไม่ถึงว่าคนที่นี่นั้นฉลาดกันถึงเพียงนี้ แม้พวก “คนที่คิดการแข่งเรือนี้ต้องเป็นคนที่เฉลียวฉลาดอย่างแน่นอน”หลินซีนเยียนเอ่ยขึ้นอย่างยกย่อง เมื่ออินฉีได้ยินก็ประสานมือคำนับด้วยท่าทางสง่า “แม่นางหลินกล่าวชมเกินไปแล้ว” “เอ่อ.....”หลินซีนเยียนเบิกตาโพลง อดไม่ได้ที่เอ่ยถาม “ท่านเป็นคนคิดงั้นหรือ?” อินฉีพยักหน้า “งานเทศกาลปีใหม่ 5 ปีก่อน ข้าเกิดรู้สึกเบื่อจึงคิดจัดงานการแข่งเรือ เมื่อได้รับการสนับสนุนของฝ่าบาท ดังนั้นเหล่าขุนนางต่างก็เข้าร่วมกันอย่างกระตือรือร้น ” 5 ปีก่อน เกรงว่าตอนนั้นเขายังมีอายุไม่ถึง 12 ปีด้วยซ้ำ มิน่าล่ะตำแหน่งมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายถึงเป็นของคนหนุ่มเช่นนี้ ในใจของหลินซีนเยียนรู้สึกนับถืออย่างมากจึงได้ดื่มอวยพรด้วยชาแทนเหล้าให้เขา ในขณะที่ทั้งสองคนพูดคุยกันเรื่อยเปื่อยก็ได้ยินเสียงป่าวประกาศดังขึ้น ที่แท้เป็นการเปิดเดิมพันของคนที่อยู่ในโรงน้ำชา เหล่านักเดิมพันต่างได้เดิมพันฝ่ายเรือที่แข่งชนะในครั้งนี้ “ข้าว่า ครั้งนี้เรือของแม่ทัพใหญ่เว่ยต้องชนะที่ครั้งนี้อย่างแน่นอน พวกเจ้าดู การแข่งในครั้งนี้เรือของแม่ทัพใหญ่เว่ยล้วนเป็นทหารที่ยังหนุ่มยังแน่นอยู่หลายคน แถมแต่ละคนล้วนผ่านศึกมากันแล้ว เพียงการแข่งเรือจะไม่ชนะได้อย่างไร?” “รบเป็นไม่ใช่ว่าจะแข่งเรือเป็น การแข่งเรือต้องใช้กลวิธีไม่ใช่แรงกาย ข้าคิดว่าเรือของมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายต่างหากที่ชนะ ได้ยินว่าใต้เท้าอินได้เกณฑ์ชายหนุ่มที่เชี่ยวชาญทางน้ำจากทางใต้โดยเฉพาะเพื่อมาลงแข่งเรือด้วย” “มันก็ไม่แน่นอน หลายปีก่อนเรือที่ชนะล้วนเป็นของอ๋องอู่เสวียน ปีนี้ก็ควรจะชนะอีก พวกเจ้าลองคิดดู เรือมังกรของอ๋องอู่เสวียนประดิษฐ์โดยช่างทำเครื่องเงินที่เชี่ยวชาญการประดิษฐ์อาวุธทางการทหาร ทั้งเบาและแล่นได้เร็วกว่าลำอื่น ใครคิดอยากจะเอาชนะอ๋องอู่เสวียนน่ะ ยาก!” “พวกเจ้าก็เห่อกันไปเถอะ แต่เดิมพันกันต่ำมาก ข้าจะเดิมพันตระกูลฉู่ที่เพิ่งร่วมเข้าแข่งในปีนี้ ได้ยินมาว่าตระกูลฉู่มีความเป็นมาเดียวกันกันสำนักเทียนจี ไม่แน่อาจจะพิชิตด้วยกลเม็ดอันแยบยลก็ได้ ม้ามืดตัวนี้ อย่าดูถูกเลยเชียว หากชนะขึ้นมาล่ะก็ร่ำรวยกันถ้วนหน้า” ในโรงน้ำชา ผู้คนต่างเถียงกันหน้าดำหน้าแดง แต่มันทำให้เจ้ามือเปิดให้เดิมพันต่างกระหยิ่มยิ้มย่อง ได้ยินว่าบ่อนการพนันที่ใหญ่ที่สุดในเมืองก็ได้เปิดให้เดิมพัน หัวหน้าบ่อนการพนันนั้นเป็นคนฉลาด ใช้โอกาสในการแข่งเรือติอต่อทำธุรกิจกับโรงน้ำชาในแต่ละที่ สุดท้ายบ่อนการพนันมีแต่ได้กอบโกยเงินไป อินฉีเห็นหลินซีนเยียนตั้งใจฟังบนสนทนาของคนจากโรงน้ำชาอย่างตั้งใจจึงอดไม่ได้ที่จะยิ้มแล้วเอ่ยถาม “แม่นางหลินอยากจะลองเสี่ยงดวงดูหรือไม่?” “เสี่ยงดวงหรือ?”หลินซีนเยียนหันหน้ากลับมาแล้วส่ายหน้า “ข้าไม่คิดจะเอาเงินของตนเองไปเสี่ยงโชคเพียงเพราะฟังที่คนอื่นพูดกันเท่าไร หากทำให้ข้าเห็นเรือของผู้ร่วมแข่งเหล่านั้นล่ะก็ บางทีข้าอาจจะสนใจก็ได้” “เช่นนี้จะไปยากอะไร หากแม่นางสนใจ ข้าจะพาแม่นางไปดูเลยก็ได้”อินฉีลุกขึ้นแล้วผายมือเชื้อเชิญ หลินซีนเยียนเพียงพูดทันทีโดยไม่คิดแต่ไม่คิดว่าอินฉีจะเอาจริงเอาจังมากขนาดนี้ เธอเงยหน้าขึ้นแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร จากนั้นก็ลุกขึ้น “เช่นนั้นก็ขอรบกวนใต้เท้าอินแล้ว” “แม่นางหลิน พวกเรารู้จึกกันก็ไม่ใช่ครั้งแรกเสียหน่อย ใต้เท้าอินอะไรนั่นฟังมากก็ไม่รื่นหูเท่าไร ข้าอายุมากกว่าเจ้าเพียงไม่กี่ปี หากแม่นางไม่ถือสา โปรดเรียกข้าว่าพี่ใหญ่อินเถอะ ”ตอนที่อินฉีเดินนำเธอลงบันไดก็เอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมา แต่แค่การเรียกขาน หลินซีนเยียนก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่เรื่องมากอะไร เพียงส่งเสียงตอบรับไปทันที เมื่อเด็กๆ ได้ยินว่าจะได้ไปดูเรือที่เข้าร่วมการแข่งขัน ต่างก็ตื่นเต้นดีใจกันถ้วนหน้า โดยเฉพาะหูเอ๋อร์ที่เปล่งเสียงแสดงความยินดีขึ้นมาทันที หลินซีนเยียนเห็นว่าพวกเขามีความสุขกัน ใบหน้าของเธอก็ยิ่งอ่อนโยนขึ้นอยู่หลายส่วน “เด็กเหล่านี้คือ....”อินฉีรู้สึกสงสัยเหล่าเด็กๆ ที่เธอพามาด้วย “อี้เซิงเป็นน้องชายของข้า เอ้อร์ยาเป็นคนที่ข้าเชิญมางานด้วย ส่วนหูเอ๋อร์เป็นเด็กของข้างบ้าน”หลินซีนเยียนแนะนำอย่างง่ายๆ นัยน์ตาของอินฉีเผยความแปลกใจออกมา ไม่ทันไรความแปลกใจก็หายไปอย่างรวดเร็ว “เจ้าเชิญคนมาทำงาน? แล้วท่านพ่อท่านแม่ของแม่นางหลิน.....” “ล้วนไม่อยู่แล้ว เหลือข้าเป็นน้องชายเพียงแค่ 2 คน”หลินซีนเยียนพูดตัดบทเขา เห็นได้ชัดว่าไม่อยากจะพูดมากเท่าไร อินฉีเข้าใจดีจึงไม่เอ่ยถามอะไร เพียงนำพวกเธอเดินไปดูเรือที่เข้าร่วมการแข่งขัน เมื่อใกล้จะถึง อินฉีก็หยุดเดินทันที จากนั้นก็หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากในเสื้อแล้วส่งให้เธอ “ในตัวของข้าไม่มีผ้าคลุมหน้า มีเพียงผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ หากแม่นางหลินเต็มใจ ได้โปรดใช้ผ้าเช็ดผ้าผืนนี้บดบังโฉมหน้าของท่านด้วย” หลินซีนเยียนจ้องเขาอย่างตะลึงงัน การกระทำของเขาที่กะทันหันเกินไป ทำให้รู้สึกคลุมเครือ “แม่นางหลินอย่าเข้าใจผิด ไม่ใช่ข้ารังแกแม่นาง เพียงโฉมหน้าของแม่นางนั้นอาจจะกลายเป็นที่สนใจของผู้คนมากเกินไป คนที่นี่ล้วนตาลอกแลก จึงหลีกเลี่ยงความวุ่นวายให้กับแม่นางเท่านั้น ” ตอนที่อินฉีพูด หลินซีนเยียนก็เข้าใจทันที เขาเป็นถึงมหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย ย่อมเป็นน่าจับตามองของผู้คนอยู่แล้ว หากข้างตัวของเขามีคนติดตามมาด้วยต้องเป็นที่ดึงดูดความสนใจของผู้คนรอบๆนี้อย่างแน่นอน หากไปเข้าตาของคู่อริอาจจะเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันกับเธอได้ ดังนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงความยุ่งยาก เขาจึงคิดวิธีโดยการให้เธอบดบังใบหน้าของเธอ บุรุษผู้นี่ช่างระมัดระวังทุกย่างก้าวจริงๆ ทำให้หลินซีนเยียนรู้สึกนับถือในใจ ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกหวั่นไหวขึ้นมาเล็กน้อย บุรุษแบบนี้ เหล่าสตรีล้วนอดไม่ไหวที่อยากจะได้มาเป็นคู่ครองกันทั้งนั้น แต่น่าเสียดาย เธอ…... หลินซีนเยียนรับผ้าเช็ดหน้ามา ใช้ปิ่นเล็กๆเสียบไว้ตรงหลังหูเพื่อบดบังใบหน้าเพียงครึ่งหนึ่งของตนเอง อินฉีพาพวกเธอเดินไปยังริมน้ำ สถานที่ในการแข่งขันได้ถูกล้อมไปด้วยเหล่าทหาร มีเพียงผู้ที่เข้าร่วมการแข่งเท่านั้นที่สามารถผ่านเข้ามาได้ ตอนที่อินฉีพาพวกหลินซีนเยียนเข้ามาในสนามการแข่งขันก็กลายเป็นที่ความสนใจของผู้คนรอบๆโดยทันที มหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายในรัชสมัยนี้เป็นคนหนุ่มและยังไม่แต่งงาน เป็นคู่ครองที่เหล่าตระกูลชนชั้นสูงอยากจะเกี่ยวดองด้วย แต่ท่านปู่ของอินฉีได้ตายจาก และยังไม่ถึงกำหนดวันของการไว้ทุกข์ ซึ่งเป็นข้ออ้างที่สมเหตุสมผลของเขาที่ใช้ในการปฏิเสธงานแต่ง แต่อายุของเขาได้ถึงวัยที่ต้องแต่งงานแล้ว เมื่อถึงกำหนดวันไว้ทุกข์ล่ะก็คงจะเกิดศึกชิงนางครั้งยิ่งใหญ่อย่างแน่ ดังนั้นไม่ว่าจะในที่โจ่งแจ้งหรือที่ลับตาล้วนมีแต่คนจับจ้องเขาอยู่ไม่น้อย ดังนั้น ตอนที่มีสตรีคลุมใบหน้าได้ปรากฏอยู่ข้างกายของอินฉี ผู้คนเหล่าตระกูลใหญ่ๆต่างก็จ้องมองอย่างอย่างไม่คลาดสายตา และสั่งให้คนข้างกายไปสืบประวัติที่มาของสตรีผู้นั้น หลินซีนเยียนรู้สึกถึงสายตาของผู้คนรอบๆที่จับจ้องมอง แอบถอนหายใจที่อินฉีได้เตรียมการเอาไว้แล้ว มิเช่นนั้นคงงามหน้าแน่ ไม่แน่ยังเดินมาไม่ถึงที่นี่ก็โดนคนด่ายันบรรพบุรุษ 18 ชั่วโคตรอย่างแน่