ตอนที่ 85 ความปราชัย

ต๭นที่ 85 ความปราชัย ใครก็ตามที่อารมณ์ดีเมื่อเจอกับการกล่าวหาที่ไม่มีเหตุผลเช่นนี้ล้วนไม่มีสีหน้าที่ดีอย่างแน่นอน อินฉีเองก็ไม่ยกเว้น สีหน้าดิ่งลงในฉับพลัน กล่าวตอบด้วยความเย็นชา "ไม่ใช่" เขากล่าวเพียงแค่สองคำ สำหรับเขาแล้วประเภทที่เห็นคนแล้วแว้งกัด ไม่คู่ควรที่เขาจะให้คำอธิบาย ยิ่งไปกว่านั้น ผู้ที่ทำให้เขาลำบากอยู่หลายปี ยังเกือบทำให้เขากลายเป็นวงแหวนความลับสวรรค์ของผู้ไร้ค่าซึ่งเกิดจากน้ำมือของศาลาความลับแห่งสวรรค์ ดังนั้นสำหรับคนของศาลาความลับแห่งสวรรค์แล้ว เขาจึงไม่สามารถมีท่าทีที่ดีด้วยได้ และในฐานะเสนาบดีฝ่ายซ้ายเขายิ่งไม่มีความอดทนที่จะยอมให้คุณชายแปลกหน้ามาด่าตนเองในยามที่อยู่ต่อหน้าฝูงชน แต่เนื่องจากพึงรักษาท่าทางที่งามสง่า เขาไม่อาจที่จะด่ากลับ คุณชายตัวน้อยตกตะลึงอีกทั้งได้ยินคนใจดีรอบๆพูดตักเตือน ว่าผู้นี้เป็นเสนาบดีฝ่ายซ้าย พลันหน้าแดงขึ้นทันที ในขณะที่มองอินฉีก็มีความอับอายอยู่หลายส่วน แต่กลับไม่ได้กล่าวขอโทษ “เป็นผู้ใดกันแน่ที่มาท้าประลองศาลาความลับแห่งสวรรค์ มีความสามารถก็ก้าวออกมา!” เทียนหยุนชิงสองมือเท้าสะเอวตะโกนใส่ฝูงชนที่อยู่ด้านหน้าศาลา ทุกคนมองหน้ากัน สำรวจคนที่อยู่รอบๆตัว ดูเหมือนว่าพวกเขาทุกคนกำลังคาดเดาว่าผู้ใดกันที่กล้ากระทำความเสี่ยงต่อใต้หล้า “ดูเหมือนว่าผู้ท้าชิงไม่กล้าที่จะมาเสียแล้ว มิเช่นนั้นแล้วไยจึงยังไม่….” อู่ฉือที่กำลังดื่มชา บนใบหน้าเจือความเสียดาย ทว่าในขณะที่เขายังไม่ทันจะพูดจบ ก็เห็นหลินซินเยียนที่อยู่ข้างกายลุกขึ้นมา เขาตะลึงอย่างโง่งม “น้องชายอู๋เหิน หรือว่าเจ้า…” หลินซินเยียนพลันประสานมือคำนับแก่เขา หลังจากที่ไม่ได้อธิบายใดๆแต่กลับเดินมุ่งไปยังด้านในของศาลาเฟิงอี เมื่อเขาเดินถึงเบื้องหน้าของเทียนหยุนชิง อู่ฉือจึงพลันได้สติกลับมา ขณะที่ชี้ตัวเขาอยู่เป็นเวลานานโดยที่กล่าวอะไรไม่ออก “เจ้า เจ้าก็คือ….” “ข้า ผู้ท้าประลองศาลาความลับแห่งสวรรค์ของพวกเจ้า” หลินซินเยียนกล่าวอย่างสบายๆ ในยามที่นางปรากฎกายออกมา ฝูงชนที่มุงดูอยู่รอบๆล้วนตื่นเต้นเร่าร้อน ใครจะคิดว่าผู้ที่หาญกล้ายืนขึ้นเพื่อท้าประลองกับคนของศาลาความลับแห่งสวรรค์ นึกไม่ถึงว่าจะเป็นคุณชายวัยเยาว์เช่นนี้ ผู้คนมากมายเริ่มที่จะส่ายศรีษะ ส่วนใหญ่เชื่อว่าหลินซินเยียนทำเพื่อเรียกร้องความสนใจและไม่มีความสามารถจริง มีเพียงอินฉีผู้เดียว ในยามที่เห็นหลินซินเยียนเดินออกมา ดวงนัยย์ตาส่องประกายความประหลาดใจอยู่ชั่วครู่จึงหายวับไป และโล่งใจขึ้นมาในทันที นอกจากนี้ในมุมมองของเขา ผู้ที่สามารถปลดวงแหวนความลับสวรรค์ได้อย่างง่ายดาย ย่อมมีคุณสมบัติที่จะท้าทายคนของศาลาความลับแห่งสวรรค์ “ใต้เท้าอินฉีรู้จักคนผู้นี้ด้วยหรือ?” ไต้ซือที่นั่งอยู่ด้านข้างอินฉีสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงสีหน้าของเขาอยู่ในสายตา อินฉีพลันพยักศีรษะ “มีวาสนาเคยพบกันอยู่หลายครั้ง” “เช่นนั้นใต้เท้าอินคิดอย่างไรเกี่ยวกับการชิงชัยครั้งนี้?” ไต้ซือถามต่อ อินฉีโปรยยิ้มบาง “ถ้าหากประมุขศาลาความลับแห่งสวรรค์มาแข่งขัน การชิงชัยนั้นยากที่จะกล่าว แต่ว่าหากคุณชายผู้นั้นออกมาแข่งขัน นั่นควรจะเป็นผู้ที่ข้าคุ้นเคยเอาชนะได้” “สามารถได้รับความชื่นชมจากใต้เท้า ความสามารถของคนผู้นี้คงไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน เช่นนั้นอาตมาก็ได้แต่ตั้งหน้าตั้งตารอดู” ไต้ซือดีดลูกประคำที่อยู่ในมือเล่น รอยยิ้มบนใบหน้ามีความลึกซึ้งจนคาดเดาไม่ถูก บรรดาฝูงชนรอบๆกลับไม่ได้มีความเห็นอย่างอินฉี เพียงแค่เห็นว่าเป็นคุณชายเยาว์วัยก้าวออกมา ก็เริ่มที่จะพร่ำบ่น มีหลายคนโห่ร้อง และกล่าวถ้อยคำน่าเกลียด แม้แต่บุรุษที่ยืนอยู่ด้านหลังของเทียนหยุนชิง ยังขมวดคิ้วโดยไร้ร่องรอย บางทีแม้แต่เขาก็ยังคิดไม่ถึงว่าผู้ที่ได้กระทำการหาญกล้าเช่นนี้ยังอายุน้อยกว่าตนถึงหลายปี หลินซินเยียนไม่สนใจ เพียงประสานมือคำนับอย่างมีมารยาท “ผู้น้อยใคร่ถามคนของศาลาความลับแห่งสวรรค์ สามารถเป็นตัวแทนศาลาความลับแห่งสวรรค์ได้จริงหรือไม่?" “ฮึ่ม! เจ้าว่าข้าเป็นตัวปลอมรึ?” เทียนหยุนชิงควักป้ายคำสั่งระดับสูงขึ้นมา ป้ายคำสั่งนั้นสลักไว้ด้วยตัวอักษร天机阁 ศาลาความลับแห่งสวรรค์ ซึ่งเป็นหลักฐานที่ดีที่สุดในการพิสูจน์ตัวตน ฝูงชนรอบๆส่งเสียงฮือฮาด้วยความตกตะลึง เพราะท้ายที่สุดแล้ว คนจำนวนมากในฝูงคนเหล่านั้นลงเดิมพันชัยชนะของศาลาความลับแห่งสวรรค์ ฉะนั้นเมื่อเห็นคนของศาลาความลับแห่งสวรรค์มาจริงๆ จะไม่ให้พวกเขาไม่ดีใจได้อย่างไรกันล่ะ? “เช่นนั้นก็ดี” หลินซินเยียนทิ้งมือลงพลันถามว่า “สาส์นท้าประลองเป็นข้าน้อยที่ส่งออกไป ดังนั้นถ้าหากกฎถูกกำหนดโดยข้า เช่นนั้นก็ดูเหมือนว่าจะไม่ยุติธรรม ข้าไม่ต้องการชัยชนะที่ไม่ได้ต่อสู้ ไม่สู้ให้คุณชายท่านนี้กำหนดกฎในการแข่งขันเป็นอย่างไร?" “ให้ข้ากำหนด?” เทียนหยุนชิงงงงวย นี่เหมือนกับว่าจะยุติธรรมกับตนเอง แต่ว่าสำหรับนางแล้วยังเป็นความลำบากใจอย่างหนึ่ง ถ้าหากนางออกกฎที่เอื้อประโยชน์แก่ตนเองเกินไป แม้จะชนะแต่ก็ไม่สง่างาม แต่ถ้าปล่อยให้อีกฝ่ายออกกฎ นั่นก็คงเข้าทางของผู้อื่น จะเลือกทางไหนล้วนไม่ดีทั้งสิ้น นางคับแค้นอยู่ภายในใจ รู้สึกว่าคนตรงหน้าผู้นี้ช่างเจ้าเล่ห์เสียจริง นางเหลือบมองไปยังบุรุษที่อยู่ด้านข้างโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ เห็นเพียงร่องรอยการขยับดวงตาของบุรุษไปที่ร่างของอินฉีและไต้ซือที่นั่งอยู่ด้านข้าง เทียนหยุนชิงเองก็ชาญฉลาด เข้าใจความหมายของเขาในทันที นางเดินไปยืนอยู่ตรงเบื้องหน้าของอินฉี และกล่าวกลับเขาว่า "ในเมื่อวันนี้มีวาสนาที่อัครมหาเสนาบดีอินอยู่ที่แห่งนี้ เพื่อความเป็นธรรม ขอเชิญใต้เท้าอินมาเป็นผู้กำหนดหัวข้อแทน เมื่อถึงเวลาจะได้ไม่กล่าวว่าศาลาความลับแห่งสวรรค์รังแกผู้คน “ข้าเพียงแค่มาดูความสนุก ไม่อยากจะมีส่วนร่วม” อินฉีขมวดคิ้วรีบปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด เทียนหยุนชิงเมื่อได้ยิน ใบหน้าราวกับว่าจะอดกลั้นไว้ไว้ไม่ได้ คิดอยากจะเกรี้ยวกราดแต่ก็ต้องคำนึงถึงเกี่ยวกับตัวตนของฝ่ายตรงข้าม ไม่ใช่ว่านางจะสามารถบีบคั้นเขาได้ตามใจชอบ ฉะนั้นจึงได้แต่กัดฟันอดทนต่อไป หลังจากนั้นนางจึงหันไปถามกับไต้ซือ ไต้ซือเป็นสหายเก่าแก่ของอินฉี เห็นอินฉีไม่เข้าร่วมเรื่องนี้ เขาเองก็ไม่มีความสนใจที่ต้องเข้าร่วมเช่นกัน ผู้มีบรรดาศักดิ์ทั้งสองในศาลาเฟิงอีล้วนแสดงออกว่าไม่เข้าร่วม นี่กลับทำให้เทียนหยุนชิงต้องอดกลั้นราวกับกลืนลูกทุเรียนลงไป? หากเปลี่ยนเป็นผู้อื่นอาจจะดีใจที่ได้เห็นเช่นนั้น แต่ทว่าสำหรับหลินซินเยียนแล้วกลับได้เปรียบโดยไม่เป็นธรรมเท่าไหร่ ดั้งนั้นนางจึงเดินไปยังเบื้องหน้าของอินฉี ประสานมือทำคารวะพลันกล่าว "ท่านเสนาบดีฝ่ายซ้าย ในเมื่อท่านมาเพื่อความสนุกสนาน และหากใต้เท้าต้องการจะชมการแสดงที่สุดยอด ถ้าเช่นนั้นก็เชิญท่านลุกออกมาตั้งโจทย์สักข้อไม่ดีหรอกหรือ? ดูการแสดงก็ต้องมีสิ่งตอบแทนอะไรบ้างจึงจะยุติธรรมนะขอรับ" คำกล่าวเชิญชวนเช่นนี้ อินฉียังไม่ทันจะเอ่ยตอบ กลับเป็นเทียนหยุนชิงที่ทำท่าปากยื่นอย่างไม่ละอาย "ช่างไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ แม้แต่ข้าที่เชิญยังจะไม่ขยับ...." นางกล่าวยังไม่ทันจบ ก็ได้ยินเสียงหนาและทุ้มต่ำของอินฉีลอยมา อินฉีกล่าวแค่เพียงหนึ่งคำ “ได้” ถ้าหากเป็นนางที่ขอร้องให้เขาช่วย เขาย่อมไม่ปฏิเสธ “เช่นนั้นต้องลำบากใต้เท้าเสียแล้ว ข้าพเจ้าซาบซึ้งยิ่งนัก" หลินซินเยียนโก้งโค้งทักทาย แสดงออกอย่างมีมารยาทและเหมาะสม ฉากนี้เป็นการตีแสกหน้าของเทียนหยุนชิงอย่างชัดเจน การแข่งขันยังไม่ทันจะเริ่ม แค่จากลักษณะราศีก็กดดันความคึกคะนองของนางเสียแล้ว นางเบิกตากว้างจ้องหลินซินเยียน รู้สึกว่าคนผู้นี้น่ารังเกียจยิ่งนัก แต่กลับเป็นบุรุษที่อยู่ด้านหลังนางอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่น เดิมทีเห็นว่าเป็นคุณชายที่อายุยังน้อยผู้หนึ่ง เขาจึงไม่เห็นคนอยู่ในสายตา แต่ถ้าหากดูจากท่าทีของใต้เท้าตอนนี้….