已经是第一章了
ตอนที่ 279 พิลึกพิลั่น
ตนที่ 279 พิลึกพิลั่น
“ไม่รู้ตัวว่ารัก แต่ยิ่งรักยิ่งกลับถลำลึก”
ในห้องอักษรเหลือเพียงโม่จื่อเฟิงคนเดียว ในที่สุดเขาก็ยิ้มตรงมุมปากได้อย่างไม่เกรงใจ พึมพำประโยคนี้แผ่วเบา ปลายนิ้วลูบบนกระดาษแผ่นนั้นไม่หยุดหย่อน น่าเสียดาย บนกระดาษแผ่นนั้นเปียกชุ่มไปด้วยเลือด ตัวอักษรเลือนลาง สำหรับค
已经是最新一章了
加载中
