ตอนที่ 215 ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย

ตอนที่ 215 ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย เมื่อพูดจบทุกคนก็ตกตะลึง เมทนีและณัชชนม์ยังไม่ทันได้ก้าวเข้าประตูก็ถูกสายตาคู่นั้นระเบิดใส่ สองคนชราหันไปมองที่นัชชาเพื่อรอฟังคำอธิบาย เมื่อได้ยินทีนาร์ตอบอย่างนั้น นัชชาก็พูดอะไรไม่ออก แต่ก็ไม่จำเป็น ข้างบนมีเสียงถามเธอ “คุณทีนาร์คะ กินไม่เลือกไม่ได้นะคะ คำพูดแบบนี้ก็พูดพล่อยๆไม่ได้ คุณบอกว่าคุณเป็นเจ้าของห้องหลังนี้ ทำไมฉันจะไม่รู้” “ฉันกับพี่เตชิตเป็นรักแรกตั้งแต่สมัยยังเด็กเติบโตมาด้วยกัน เข้ามาอยู่ก่อนที่ฉันจะตายก็คงจะพอรับได้ ว่ายังไง เธอต้องการให้ครอบครัวเธอมาอยู่ด้วยกันอย่างนั้นรึ ทีนาร์กลายเปลี่ยนจากความอดทนก่อนหน้าเป็นความบ้าคลั่ง ทำเสียงคำรามราวกับจะฆ่าแกงใส่คนทั้งสองที่อยู่ตรงหน้า นัชชาไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆเธอก็คลั่งขึ้นมา แต่ทุกคำที่ปากเธอพูดออกมาล้วนไม่มีความจริงอยู่เลยสักนิด “ทีนาร์ เตชิตเห็นเธอเป็นน้องสาว เธอพูดอย่างนี้จะวางเขาไว้ตรงไหน” นัชชาไม่ต้องการทะเลาะกับเธอที่หน้าประตู เธอพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “ที่นี่ไม่ใช่บ้านเธอ หลบไป” “ถ้าไม่ใช้บ้านของฉันถ้าอย่างนั้นเป็นบ้านของคุณรึ” ทีนาร์มีท่าทีที่จะต้องการชวนทะเลาะกับเธอต่อไปให้ถึงที่สุด “ถ้าเขาเห็นฉันเป็นแค่น้องสาวเขาจะให้ฉันอยู่ที่นี่หรอ ฉันอยู่กับพี่เตชิตมาหลายปี ไปไหนมาไหนด้วยกันมานาน เร็วไปไหมที่คนอื่นจะมาตัดสิน กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือถ้าเขารักคุณ เขาจะยอมปล่อยให้คุณอยู่กับฉันได้อย่างไรกัน” หลังจากพูดจบ เธอก็พอรู้คร่าวๆว่าผู้ปกครองของนัชชาไม่รู้เรื่องราวใด เธอจึงพุ่งเป้าไปที่ทั้งสองคนและพูดว่า “พวกคุณยังไม่รู้ใช่ไหมคะว่าพวกเราอยู่กันสามคน” เป็นเรื่องง่ายที่ใครจะเข้าใจผิดเมื่อได้ยินเธอพูดเช่นนั้น ถ้าหากว่าเป็นน้องสาวจริงๆ ทีนาร์ก็คงไม่พูดจาเช่นตอนนี้ อยู่ๆคนก็เสียใจจนเป็นบ้าขึ้นมา และถ้าหากว่าเตชิตชอบนัชชาจริง จะอยู่กันสามคนแบบไม่ชัดเจนแบบนี้ได้อย่างไรกัน ณ ขณะนั้น ใบหน้าของเมทนีก็ถูกดึงลงมา น้ำเสียงที่ราบเรียบก็ค่อยๆดุดันขึ้นมา “นัชชา นี่มันเรื่องอะไรกัน!” เรามากันอย่างมีความสุข ไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องขึ้นที่หน้าประตู เรื่องนี้เลวร้ายนัก! นัชชาพยายามระงับอารมณ์ของคนทั้งสอง “พ่อแม่ อย่าฟังเธอพูดโกหกนะคะ รอให้หนูโทรหาเตชิตก่อน ให้เขาอธิบายให้พ่อกับแม่ฟัง” ทีนาร์ดูไม่มีความหวาดกลัวอันใด เธอไม่ได้พยายามขัดขวาง เธอแค่มองดูนัชชากดเบอร์โทรศัพท์ของเตชิต “ขอโทษค่ะ เบอร์โทรศัพท์ที่ท่านเรียกอยู่ในขณะนี้ไม่สามารถติดต่อได้ กรุณาติดต่อในภายหลัง Sorry….” เสียงผู้หญิงในลำโพงช่างเย็นชา หัวใจของนัชชานั้นร้อนเป็นไฟ หลังจากวางสายก็โทรใหม่อีกครั้งก็ได้ผลเหมือนเดิม ทีนาร์ยืนอย่างหยิ่งยะโสต่อหน้าคนทั้งสาม “ว่าไง รับสายรึยัง” นัชชาหายใจเข้าลึกๆ พยายามเพิกเฉยต่อการยั่วยุของเธอ เธอหันไปทางเมทนี “พ่อคะแม่คะ เขาอาจจะยุ่งอยู่ สายไม่ว่าง…” เมื่อได้ยินคำนี้ ทีนาร์ก็ยิ่งได้ใจ สายตาเต็มไปด้วยความประชดประชัน “ถ้าเขาเห็นคุณค่าของเธอจริงล่ะก็ ทำไมตอนนี้ถึงไม่รับสายเธอล่ะ” นัชชาเริ่มหงุดหงิด จะพูดอย่างไรกับเธอก็ได้ แต่เธอไม่สามารถปล่อยให้พ่อแม่เธอต้องมารองรับอารมณ์ด้วย “ทีนาร์ เธอพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง เธออยู่ที่นี่ในฐานะน้องสาว ตอนนี้เกิดเรื่องเช่นนี้ เธอคิดว่าพอเตชิตรู้จะยังให้เธออยู่ต่อไปรึไม่” “พ่อแม่ของฉันเป็นผู้มีพระคุณของพี่เตชิต ซึ่งเขาจะไม่สามารถลืมได้ตลอดชีวิต คุณคิดว่าพี่จะทำกับฉันอย่างไรหรอนัชชา ฉันว่าให้คุณถอนตัวดีกว่าที่จะต้องพาพ่อแม่ของตัวเองมาให้คนอื่นเขาดูถูก เธอมีคุณสมบัติอะไรมาบอกฉันเรื่องพวกนี้ เธอเป็นมือที่สามระหว่างฉันและพี่เตชิต! ” “เธอหุบปาก!” “ทำไม ฉันพูดจี้ใจดำหรือยังไง” ทีนาร์เหลือบไปมองที่ใบหน้าอันแดงก่ำของนัชชา ไม่นานก็พูดต่อไป “คุณหย่าแล้ว มีข่าวไม่ดีมากมาย คุณคิดหรอว่าพี่เตชิตจะยอมรับคุณง่ายๆ ฉันกับพี่เตชิตเป็นโลกครึ่งใบของกันและกัน ร่วมหัวจมท้ายด้วยกันทุกเรื่อง ตอนแรกฉันคิดว่าเธอจะไปแล้ว แต่ฉันไม่คิดว่าเธอจะกระตือรือร้นพาพ่อแม่มาด้วยอีก” “เธอ…” “พอแล้ว” ในเวลานี้ เมทนีถอนหายใจและพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ ขัดขวางการสนทนาของทั้งสอง เขาตื่นเต้นมาก เขาพยายามอย่างมากที่จะห้าม “ผู้หญิงคนนี้ แม้ผมจะไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร แต่ครอบครัวเราไม่ใช่มือที่สามของใคร เรื่องนี้ผมไม่เชื่อเป็นอันขาด! ” “ได้ค่ะ” ทีนาร์ยกมือขึ้นจับที่หน้าอก จ้องมองไปที่เมทนี “ถ้าอย่างนั้นคุณลุงก็ลองอธิบายมาดูสิคะ ว่าใครกันจะให้ผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ร่วมบ้านกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง” เมทนีถูกโต้แย้งด้วยคำถามของเธอ แต่ความจริงแล้ว ชายหนึ่งหญิงสองอยู่ในบ้านเดียวกัน ไม่ว่าจะคิดอย่างไรก็ไม่ถูกต้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับวัฒนธรรมประเพณีที่เขาให้ความสำคัญด้วยแล้ว การพบหน้ากันที่ดีกลับกลายเป็นเช่นนี้ เขาไม่มีอารมณ์อีกต่อไป เมทนีโบกมือของเขา “ไม่ต้องเจอแล้ว กลับบ้าน!” “พ่อ!” นัชชาเดินไปด้านหน้าเมทนีหวังที่จะหยุดเขาไว้ “เราไม่ได้ทำอะไรผิดทำไมเราต้องไปคะ รออีกสักครู่เตชิตมาแล้วจะลองถามดูก็จะได้เข้าใจทุกอย่างนะคะ! ” ทีนาร์กลัวจริงๆว่าตาแก่นี่จะตกปากรับคำ เธอจึงรีบบอกว่าของพวกนี้ล้วนอยู่ในจินตนาการ เอามาเพื่อหลอกคนโง่เท่านั้น เมื่อถึงเวลาที่เตชิตมาอธิบายก็แค่แก้ตัว แต่คำตอบของเมทนีในวินาทีนั้นทำให้เธอได้หายใจได้อย่างโล่งอก “แกยังทำให้คนอายไม่พออีกใช่ไหม มากับฉันและแม่ของแกเดี๋ยวนี้ มาแล้วก็ถูกคนอื่นมากันท่าไว้ที่หน้าประตู ไม่ว่าแกสามคนจะมีความสัมพันธ์ยังไงกัน เรื่องนี้มันก็เกินไป!” เมทนีค่อนข้างมีความคิดหัวโบราณ แค่ในใจเขาคิดว่านัชชาต้องอาศัยอยู่ร่วมกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เขาก็รู้สึกว่าเกินจะรับได้ ท่าทีของทีนาร์ในเวลานี้ ทำราวกับไม่มีเรื่องราวใดๆ นัชชาไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไร ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วฉับพลัน คนเดียวในเรื่องนี้เท่านั้นที่จะอธิบายได้ แต่เตชิตกลับไม่อยู่ เธอได้แต่เป็นใบ้พูดไม่ออก “พ่อ เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่พ่อคิดนะคะ!” “ถ้าอย่างนั้นเป็นอย่างไร” ถ้าหากคนอื่นไม่คิดเช่นนั้น จะพูดออกมาอย่างนั้นได้อย่างไร เธออยู่กับคนแบบนี้มันไม่ถูกต้อง! เมทนีรู้สึกร้อนใจ พูดอะไรเลยไม่ได้ระวัง พลั้งปากพูดออกไป “แกหย่าไปแล้วครั้งหนึ่งก็ไม่ผิด แต่เอาตัวเองไปอยู่ในที่ต่ำแบบนี้น่ะมันผิด!” “พ่อ!” นัชชามองเมทนีอย่างไม่อยากจะเชื่อ เธอไม่อยากจะเชื่อว่าพ่อของเธอกล้าพูดเช่นนี้กับเธอ “ไม่ต้องพูดแล้ว! ฉันกับแม่แกจะไปแล้ว!” เมทนีต้องการที่จะไป ณัชชนม์ก็ไม่สามารถหยุดเขาได้เช่นกัน ดวงตาของนัชชากลายเป็นสีแดงก่ำ น้ารินที่ยืนอยู่ด้านข้างก็พลอยปวดใจตามไปด้วย เธออยากที่จะช่วยเธออธิบายบางสิ่ง ยังไม่ทันได้พูดอะไรก็ได้ยินทีนาร์ราดน้ำมันลงไปอีก เสียงของน้ำมันดังมาเข้าหู “คุณลุง คุณป้า ในเมื่อครั้งนี้มาที่นี่รู้ถึงความสัมพันธ์ของหนูและพี่เตชิตแล้ว รบกวนวันหลังช่วยอบรมลูกของคุณด้วย บ้านตัวเองก็ไม่ใช่ไม่มีอยู่ อย่าเที่ยวมาอาศัยบ้านคนอื่นเขาทุกวันแบบนี้ มันไม่งาม” ลมหายใจของเมทนีถูกสะกัดกั้นไว้ที่ทรวงอก เมื่อเขาได้ยินประโยคนี้ก็ยิ่งโกรธมากขึ้น แต่เขาก็ไม่สามารถหาทางออกได้ เลือดพลุ่งพล่านไปยังศีรษะ เขาเป็นความดันสูงอยู่แล้ว หัวใจก็ไม่ค่อยดีนัก ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบอย่างแรง เจ็บปวดเป็นอย่างมาก เขายกมือขึ้นและคว้าที่ตำแหน่งหน้าอกด้านซ้าย เสียงฝีเท้าสั่นเล็กน้อย นัชชาและณัชชนม์ตกใจ พวกเธอก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อพยุงเขาเอาไว้ แต่ไม่ทันไรเมทนีก็อ่อนแรงลงและล้มลงไป นัชชาและณัชชนม์รู้สึกตกใจมาก น้ำหนักที่มือทำให้ต้องค่อยๆวางคนลงบนพื้น เมทนีเปิดมือทั้งสอง เขาหายใจเร็วมาก เหมือนกับไม่สามารถหายใจเข้าไปได้ ท่าทีของเขาแสดงให้เห็นว่าเจ็บปวดมาก มือเขาจับหน้าอกแน่นอย่างไม่รู้ตัว เมื่อเห็นเขาเช่นนี้ น้ำตาของณัชชนม์ก็รินไหลออกจากตา เธอวิ่งไปรอบๆและตะโกนเสียงดัง “พ่อของเธอหัวใจวาย เร็วเข้ากดโทร 120!”