ตอนที่32 ความผิดพลาดในสมัยวัยรุ่น

ต๭นที่32 ความผิดพลาดในสมัยวัยรุ่น ยังไงพ่อลูกก็คือพ่อลูก ยีนมีอำนาจขนาดนี้ ไม่แน่ลูกชายบุญธรรมของเธอต่อจากนี้ก็เป็นทายาทของบริษัทซี.อาร์.จำกัด ญ วิลล่าของตระกูลวาดวงศ์ 2ทุ่มครึ่ง ร่างสูงชะลูดของปวัตรก้าวเข้ามาภายใต้ไฟระเบียงของโถงด้านหน้า เด็กสาวคนนั้นที่นั่งรอเขาบนโซฟาวิ่งเข้ามาอย่างทนไม่ไหว ใบหน้าที่ยิ้มแย้มสดใส "พี่ใหญ่ กลับมาแล้วหรอคะ" ปวัตรกวาดตาไปมองน้องสาวคนเล็ก ยื่นมือไปลูบศีรษะน้อยๆ ของเธอ "อืม! การบ้านทำเสร็จแล้วหรอ?" "ทำเสร็จตั้งนานแล้วค่ะ" พูดจบ ณภัทรเข้าไปใกล้ด้านหน้าเขา ยกมือเรียวเล็กมาที่ปากรับประกันไปทางเขา "พี่ใหญ่ เรื่องของพี่หนูไม่ได้บอกพ่อแม่เลยสักนิด!" สายตาปวัตรเผยความซาบซึ้งใจ จ้องไปที่น้องสาวกล่าวเสียงทุ้มต่ำ "ณภัทร ขอบใจนะที่ช่วยพี่หาธันวาจนเจอ" ในใจณภัทรดีใจทันที คาดไม่ถึงว่าพี่ใหญ่จะชื่นชมเธอ สิ่งที่เธอทำไปช่างไม่เสียเปล่า เธอรีบถามอย่างอยากรู้อยากเห็น "พี่ใหญ่ พี่ไม่ได้หาเรื่องวุ่นวายให้คุณแม่ของธันวานะ เธอเป็นคนคลอดลูกชายของพี่ พี่ทำไม่ดีต่อเธอไม่ได้นะ ไม่อย่างงั้นธันวาก็คงจะไม่ดีใจ" ปวัตรหรี่ตา นึกถึงเด็กสาวที่เหมือนแมวป่าน้อยในวันนี้ กระแอ่มเบาๆ "เรื่องระหว่างพี่กับเธอ ยังต้องใช้เวลาจัดการ" ณภัทรรีบถามอย่างอยากรู้อยากเห็นอีก "งั้นพี่จะทำลายเธอมั้ย?" ปวัตรเงียบไปสักพัก "ตอนนี้ยังไม่" ถ้าหลังจากนี้ผู้หญิงคนนี้ให้เขากับลูกเชื่อมความสัมพันธ์กันง่ายๆ เขาอาจจะไม่คิดเล็กคิดน้อยเรื่องที่เธอแอบคลอดลูกของเขาก็ได้ ถ้าเธอกล้าขัดขวางก็คงพูดยากแล้ว ณภัทรที่พองแก้ม เป็นกังวลอยู่บ้าง "พ่อแม่ล่ะ!" "พ่อแม่ดูทีวีอยู่ชั้นสองค่ะ" ณภัทรพูดมาประโยคหนึ่ง ก็เห็นภาพพี่ใหญ่ก้าวขึ้นไปทางบันไดแล้ว เธอรีบตามไปทันที "พี่ใหญ่ พี่จะบอกความจริงแล้วใช่มั้ย?" "อืม!"ปวัตรตอบไปคำหนึ่ง เรื่องนี้เขาจำเป็นต้องบอกพ่อกับแม่ อย่างน้อยก็ให้พวกเขารู้ว่ามีหลานชายคนหนึ่งอยู่บนโลกนี้แล้ว ณภัทรรีบตามขึ้นไป จากนั้นก็วิ่งไปที่ห้องของนรชัยก่อนลากเด็กหนุ่มที่กำลังอ่านหนังสือออกมา นี่น่าจะเป็นเรื่องใหญ่ของบ้าน สมาชิกทุกคนจำเป็นต้องเข้าร่วม ในห้องโถงใหญ่ชั้นสองอันหรูหรา สามีภรรยาตระกูลวาดวงศ์กำลังดูข่าวอยู่ นิศานาถมองไปเห็นลูกชายคนโตของตนเองกลับมา ก็ถามอย่างเป็นห่วงทันที "ปวัตร ทานอาหารเย็นหรือยัง?" "ทานแล้วครับ" ปวัตรนั่งลงที่ข้างๆ คุณพ่อคุณแม่ ใบหน้างดงามเผยให้เห็นว่ากำลังครุ่นคิดอะไรอยู่ แล้วเวลานี้ณภัทรก็ดึงนรชัยมานั่งอีกข้างหนึ่ง เธออ้าปากมองไปทางคุณพ่อคุณแม่ "พ่อแม่คะ พี่ใหญ่มีเรื่องอยากจะบอกค่ะ" ปภาวินมองดูลูกสาวที่น่ารักอย่างหัวเราะสักพัก แล้วหันไปมองทางลูกชายคนโต ปกติลูกชายจะกลับไปที่คฤหาสน์ส่วนตัวของเขา แต่คืนนี้กลับมาบ้านวาดวงศ์ ต้องมีเรื่องอะไรแน่นอน "เรื่องที่ผมอยากจะบอกนี้ เป็นความผิดพลาดสมัยที่ผมอายุยังน้อยครับ" ปวัตรมองดูคุณพ่อคุณแม่อย่างนิ่งสงบแล้วเอ่ยปาก นิศานาถมองดูลูกชาย ทันใดนั้นหัวใจก็บีบแน่นขึ้นมา "ปวัตร ลูกทำเรื่องผิดพลาดอะไรแล้วล่ะ?" ณภัทรมองไปทางนรชัยที่อยู่ข้างๆ ปากเล็กๆ เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ซ่อนไว้ไม่อยู่ ตั้งแต่พวกเขาจำความได้ พี่ใหญ่เป็นแบบอย่างของพวกเขา ความประพฤติดีเยี่ยม สมบูรณ์แบบ สติปัญญาดี มีหน้ามีตา เป็นคนที่เจิดจ้าที่สุดในตระกูลวาดวงศ์ ทั้งวงตระกูลวาดวงศ์ล้วนมีเขาเป็นเกียรติ ตอนนี้ยากที่จะได้เห็นช่วงเวลาที่พี่ใหญ่ทำผิดพลาด "รีบบอกมาเร็วลูกทำเรื่องอะไรผิดมาแล้ว?" นิศานาถร้อนใจเร่งให้บอก จิตใจร้อนรนขึ้นมาแล้ว "ห้าปีก่อนที่งานเลี้ยงผมดื่มของผิด แล้วก็เกิดเรื่องผิดพลาดขึ้นมาครับ" ปวัตรมองน้องชายน้องสาวที่ฟังอยู่เลยไม่ได้พูดอย่างชัดเจน แต่ทว่าปภาวินกับนิศานาถก็เข้าใจแล้ว นิศานาถรีบหันไปมองทางลูกชายลูกสาวที่อายุ15ทั้งคู่ แล้วหันไปถามลูกชายคนโต "แล้วหลังจากนั้นล่ะ?"