ตอนที่35 พยายามอย่าไปคิดถึงแดดดี๊

ต๭นที่35 พยายามอย่าไปคิดถึงแดดดี๊ นิศานาถกับปภาวินใช้ช่วงเวลานี้ที่ชวนีส่งธันวาถึงหน้าประตู พยายามมองหลานชายของพวกเขาที่กั้นด้วยกระจกรถ ส่วนนิศานาถก็ปลื้มใจ แม่ของหลานชายเหมือนกับที่เธอคิดไว้อย่างคาดไม่ถึง เป็นเด็กสาวที่มีความสามารถและงดงาม "คิดไม่ถึงว่าแม่ของธันวาหน้าตาสวยมาก น่าเสียดายที่ปวัตรไม่มีโอกาสแต่งงานกับเธอ" ในใจนิศานาถเสียดายอย่างมาก "แม่คะ แม่อย่าพึ่งท้อใจ ไม่แน่นะคะต่อไปพี่ใหญ่อาจจะตามจีบพี่สาวคนนี้ก็ได้ พี่ชายหล่อขนาดนี้แถมยังรวยอีก มีโอกาสมากอยู่แล้วค่ะ" "แม่ดูเด็กสาวคนนี้แล้วไม่เหมือนเด็กสาวที่ชอบเงินพวกนั้น คงไม่เพียงเพราะเงินและหน้าตาของพี่ชายลูกหรอกเธอถึงจะยอม คบกับเขา อีกทั้งเธอก็ดูไม่เหมือนคนที่ไม่มีเงินนะ" นิศานาถยิ่งพูดยิ่งหมดหวัง เวลานี้ชวนีก็ส่งเจ้าหนูน้อยเรียบร้อยแล้ว เธอเตรียมกลับไปบ้านใหม่ที่อยู่แถวนี้ ดูว่าต้องซื้ออะไรอีกมั้ย ปภาวินถอนหายใจ ช่วงเวลาเจอกันผ่านกระจกนี้ไม่สมใจกับความรู้สึกของปู่อย่างเขาเลย "กลับกันเถอะ! ได้เพียงแต่รอปวัตรพาเจ้าหนูน้อยนี่กลับมาบ้านครั้งต่อไปแล้วล่ะ" รถยนต์หรูหราสีดำขับออกไปแล้ว ช่วงเช้าหลังจากชวนีดูภายในบ้านแล้วรอบหนึ่ง เขียนรายการของใช้เล็กๆ ที่ต้องเตรียมอยู่บ้าง สำหรับเด็กสาวในบ้านต้องมีของประดับเล็กๆ มาตกแต่งสักหน่อย ถึงจะดูอ่อนหวานเพิ่มขึ้น เธอไปซื้อของตกแต่งจำนวนหนึ่งแถวๆ นั้นแล้วเพิ่งจะกลับมา ก็เห็นว่าลิฟต์ถูกคนย้ายของครองไปแล้ว เธอรอไปอย่างอยากรู้อยากเห็น เธอรอลิฟต์ลงมา ถึงได้รู้ว่าเจ้าของที่ย้ายบ้านมาคาดไม่ถึงว่าจะอยู่ตรงข้ามบ้านเธอ แถมยังได้ยินเสียงตกแต่งปังๆ อีกด้วย เธอถามคนตกแต่งคนหนึ่งอย่างสงสัย "ขอโทษนะคะเจ้าของบ้านนี้จะตกแต่งใหม่หมดเลยหรอคะ?" "ใช่ครับ เหมือนว่าลูกค้าของพวกเรานอกจากบ้านคุณแล้ว ก็เป็นคนที่ซื้อห้องอื่นๆ ทั้งหมดเลยครับ ตอนนี้เตรียมทุบห้องทั้งสามเป็นห้องเดียวกันครับ" "อะไรนะคะ? ทุบทั้ง 3 ห้องเลย?" ชวนีรู้สึกแปลกๆ แล้ว คนอะไรว่างขนาดนี้? หาเงินได้มากหรอ? มีเงินขนาดนี้สู้ไปซื้อคฤหาสน์ใหญ่ไม่ดีกว่าหรือ นี่เป็นบ้านเขตโรงเรียน ใครว่างมาทุบทั้งสามห้องทะลุกัน พอนึกถึงแบบนี้ อย่างนั้นไม่ใช่จะเอะอะโวยวายไปสักพักหนึ่งเลยหรอ? ดูแล้วเธอยังไม่สามารถพาลูกชายย้ายเข้ามาได้ มิฉะนั้นทุกวันต้องมาได้ยินเสียงที่ตกแต่งน่ะสิ "เจ้าของคนนี้ทำไมต้องทุบห้องทะลุถึงกันมากขนาดนี้คะ!" ชวนีอดไม่ไหวถามอย่างอยากรู้อยากเห็นอีก "ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ" ชวนีโมโหอยู่ลึกๆ ถ้าเป็นแบบนี้หลังจากนี้ทั้งชั้นก็มีแค่เธอกับเจ้าของฝั่งตรงข้ามคนนี้แล้วสิ? เธอยังหวังว่าจะได้คึกคักสักหน่อย หวังว่าผู้ชายคนนี้ที่อยู่ตรงข้ามไม่ใช่โรคจิตก็ดี เจ้าหนูน้อยเข้าเรียนแล้ว เวลาของเธอก็ว่างขึ้นมาแล้ว ตอนนี้เธอรับโทรศัพท์ของดาลิศ บอกว่ามีงานมาแล้ว ชวนีจึงรีบขับรถไปทันที ที่แท้ก็เป็นเพื่อนนักร้องหญิงคนหนึ่งของดาลิศเตรียมงานคอนเสิร์ต เพลงของเธอ2-3เพลงต้องการบรรเลงเปียโน แต่ว่านักเปียโนคนก่อนของเธอมีธุระไม่สามารถเข้าร่วมได้ ดังนั้นต้องหาคนนอกมา ดาลิศจึงแนะนำเธอไป นักร้องสาวคนนี้พอได้ยินมาว่าเด็กน้อยความสามารถล้นคนนั้นเป็นลูกชายของเธอ เกือบจะไม่ต้องทดสอบอะไรเลย ก็ตกลงรับเธอแล้ว ชวนีรับงานนี้แล้ว แถมค่าตอบแทนก็ไม่เลว บ่ายสี่โมงครึ่ง ดาลิศไปรับเจ้าหนูน้อยไปทานอาหารมื้อใหญ่เป็นเพื่อนเธอ ระหว่างทานอาหาร ชวนีพูดเรื่องที่บ้านใหม่นั้นมีการตกแต่ง ดูแล้วอย่างน้อยสองอาทิตย์นี้คงไม่สามารถย้ายเข้าไปอยู่ได้แล้ว ดาลิศดีใจใหญ่แล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ช่วงเวลาที่เธอพักผ่อนอยู่ที่บ้าน ชวนีก็สามารถดูแลอาหารสามมื้อของเธอได้แล้ว แถมเธอก็จะไม่ต้องเบื่อ เจ้าหนูน้อยไม่มีความเห็นอะไร แต่ว่าในระหว่างทานอาหารเขาก็พูดถึงปวัตรขึ้นมานิดนึง แล้วก็มองเห็นสีหน้าหม่ามี้หม่นๆ ทันที ดังนั้น เขาจะพยายามไม่คิดถึงแดดดี้แล้ว