ตอนที่ 20 สาวน้อยนิสัยแสบ

ต๭นที่20 สาวน้อยนิสัยแสบ ภัสกรณ์ข่มตาแน่น ไม่มีใครกล้าพูดแบบนี้กับเขา แต่คำพูดโจ่งแจ้งนั้นกลับถูกเปล่งออกมาจากปากของเธอ นี่เขาทำให้เธอรังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอ ภัสกรณ์รู้สึกโหวงๆ แปลกๆ ในใจอย่างบอกไม่ถูก เขาจ้องมองนีรชาที่ทำหน้าตาไร้เดียงสา แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ ร่างสูงขยับเข้าหาเธอ และจับแขนเธอไว้แน่น นีรชารู้สึกถึงอันตรายที่จะย่างกรายเข้ามา เธอจึงดิ้นรนต่อสู้“ปล่อยฉันนะ ถ้าไม่ปล่อย ฉันจะร้องให้คนช่วย” “ใครจะช่วยเธอได้”เธอคิดว่าจะใช้สิ่งนี้มาข่มขู่เขาได้เหรอ…ไม่รู้อะไรซะแล้ว แววตาของภัสกรณ์จ้องมองหญิงสาวราวกับจะกลืนกิน นีรชาจึงดิ้นแรงขึ้นอีก และอ้าปากหวังจะร้องให้คนช่วย แต่ภัสกรณ์กลับโน้มตัวลงมาปิดปากเล็กๆ ของเธอไว้ด้วยริมฝีปากของเขา เหงื่อเธอแตกพลั่ก ฝ่ามือร้อนของเขาที่สัมผัสลูบไล้ ยิ่งทำให้นีรชาหวาดกลัวสุดขีด นี่มันห้องเรียนนะ ถ้าเกิดใครมาเห็นเข้า แล้วเธอจะใช้ชีวิตต่อไปยังไง รู้แล้ว ว่าการเผชิญหน้ากับเขา มันเป็นการขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ เธอจึงขอร้องเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า“โอเค ฉันผิดเอง ฉันขอโทษที่ว่าคุณ ขอร้องล่ะ คุณปล่อยฉันไปเถอะนะ” “ปล่อยเหรอ…ไก่แจ้เวลาที่มีอารมณ์ จ้างให้มันก็ไม่ปล่อยไปง่ายๆ”ภัสกรณ์พูดอย่างไม่อายปาก “……” นีรชาเหวอ พูดอะไรไม่ออก นีรชากังวลจนแทบจะร้องไห้ ใครก็ได้ช่วยเธอที เธอประเมินค่าผู้ชายคนนี้สูงเกินไป คิดว่าอยู่ในห้องเรียนแบบนี้ เขาน่าจะมีจิตสำนึกอยู่บ้าง คงไม่ลงมือทำอะไร แต่เธอก็คิดผิด “ก๊อกๆๆ……”ประตูห้องถูกเคาะ และมีเสียงตะโกนดังมาจากข้างนอก“คุณภัสกรณ์คะ พวกคุณสัมภาษณ์กันเสร็จหรือยังคะ” นีรชาเหมือนได้เจอฟางช่วยชีวิต เธอจึงรีบตะโกนออกไป“เสร็จแล้ว พวกเธอเข้ามาเถอะ” ประตูกำลังจะเปิดออก ภัสกรณ์จึงผลักนีรชาให้ออกห่างจากเขา อย่างน้อยที่นี่ก็เป็นมหาวิทยาลัยเก่าของเขา และเขาก็ยังนับถือศาสตราจารย์ ศุภฤกษ์อยู่ ไม่อย่างนั้นวันนี้นีรชาต้องตายแหงๆ หลังจากเป็นอิสระ นีรชาก็รีบก้าวขาออกจากห้องเรียนทันที โดยไม่สนใจที่จะหยิบเครื่องบันทึกเสียงและสมุดบันทึกของตัวเองออกมาด้วย ภัสกรณ์หยิบสมุดบันทึกที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา เขาสุ่มเปิดดู แล้วสายตาก็ไปสะดุดเข้ากับภาพการ์ตูนที่นีรชาวาด “แฮร่…พวกเจ้าคือหญิงสาวผู้งมงาย ที่หลงใหลในรูปร่างหน้าตาของข้า พวกเจ้าคงยังไม่รู้ ว่าที่จริงแล้วข้าเป็นหมาป่า ฮ่าๆๆ…”ลายเส้นของนีรชาดูทรงพลัง ราวกับไม่ใช่ฝีมือของผู้หญิง เหมือนนิสัยของเธอไม่มีผิด ภัสกรณ์ไม่โกรธ แต่กลับอมยิ้มออกมาแทน เกมนี้ยิ่งเล่นก็ยิ่งสนุก รสจูบนั้น ก็แสนจะถูกปาก