ตอนที่ 35 ชอบความรู้สึกนี้

ต๭นที่ 35 ชอบความรู้สึกนี้ ภายในห้องน้ำกว้างขวางใหญ่โต นีรชาชำระล้างร่างกายช้าๆ เพื่อถ่วงเวลา เธอมองไปที่ชุดชั้นใน สีดำตัวจิ๋วอย่างลำบากใจที่จะใส่มัน ภัสกรณ์…นายมันโรคจิตวิตถาร เธอก่นด่าในใจ หน้าต่างห้องน้ำมีขนาดใหญ่ ด้านนอกหน้าต่างเป็นสนามหญ้าที่ถูกตัดแต่งอย่างดี ถ้าหนีออกไปได้ เธอก็ไม่ต้องทนอยู่กับเขาอีกต่อไป ปีนหน้าต่าง ความคิดนี้วนเวียนอยู่ในหัวของเธอตลอดเวลา แต่เธอจะทำได้เหรอ? หมอบอกว่า การทำซีทีแสกนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ถ้าการผ่าตัดประสบความสำเร็จ และหมั่นทำกายภาพบำบัด พ่อก็จะหายเป็นปกติ แล้วเธอจะทิ้งโอกาสในการรักษาพ่อได้ยังไง? ก็แค่เป็นนางบำเรอที่มีสัญญาสามปี เธอต้องทำได้สิ เพื่อพ่อสุดที่รัก เธอยอมทำได้ทุกอย่าง พอกันที ในเมื่อไม่มีทางเลือก ก็ต้องกล้าที่จะเผชิญหน้า เธอสามารถทนต่อความเหนื่อยล้าจากการงาน ทนต่อการถูกผู้คนดูถูกเหยียดหยามได้ ก็ต้องทนเขาให้ได้เหมือนกัน น้ำ สู้ๆ! เธอตัดสินใจปิดฝักบัว แล้วหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้แห้ง เดินไปนั่งที่ชักโครก แล้วหยิบชุดนอนโปร่งสีดำขึ้นมา “ก๊อกๆๆ……” ประตูห้องน้ำถูกเคาะ เสียงทุ้มต่ำของภัสกรณ์ดังมาจากข้างนอก “นีรชา นี่เธอจะอาบน้ำเป็นชั่วโมงเลยหรือไง ออกมาเดี๋ยวนี้นะ” ยื้อเวลาต่อไม่ได้แล้วสินะ นีรชายืนขึ้น พยายามดึงชุดนอนลง เพื่อหวังว่ามันจะช่วยปกปิดมากขึ้น “เธอทำอะไรอยู่ ออกมาเดี๋ยวนี้!” ภัสกรณ์แสดงอาการโมโห เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินตรงไปที่ประตู เอื้อมมือสั่นเทาไปจับลูกบิดประตู…… พอประตูเปิดออก ช่วงเวลาที่เขาเห็นเธอ ดวงตาคมเข้มก็ร้อนผ่าว ราวกับถูกเผาไหม้ด้วยเปลวเพลิงที่ลุกโชติ เขาเดินเข้าไปประชิดตัวเธอ แล้วใช้ปลายนิ้วเชยคางเธอเบาๆ “มองหน้าฉัน” นีรชาอายเกินกว่าที่จะลืมตาขึ้นมา แพขนตางอนยาวกะพริบปริบๆ ภัสกรณ์ทนไม่ไหว ประกบริมฝีปากอันเร่าร้อนไปที่เรียวปากของนีรชาทันที เขาครางครึ้มอย่างพอใจ โอ้พระเจ้า! เขาชอบความรู้สึกนี้จริงๆ แสงแดดอ่อนๆ ส่องผ่านม่านหน้าต่างเข้ามา ภายในห้องยังคงบรรยากาศเดิมของเมื่อวาน เตียงนุ่มขนาดใหญ่ มีร่างเพรียวบางนอนหลับสนิท ขนตางอนยาวเป็นแพรังสรรค์ให้เข้ากับใบหน้าเรียวเล็กของเธอ นีรชาค่อยๆ ลืมตา ความเจ็บปวดทำให้นึกถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ใบหน้าเรียวแดงระเรื่อ สองมือกุมแก้มของตัวเองไว้ เธอแอบมองไปที่ชายหนุ่ม ภัสกรณ์ตอนนอนหลับนี่ดูหล่อมาก เขาหลับตาพริ้มเหมือนเด็ก มีรอยยิ้มบางๆ แต้มอยู่ที่มุมปาก ผู้ชายคนนี้ ตอนไม่โกรธ ก็ไม่น่ารักดีนะ……เธอจ้องมองใบหน้าคมเข้มที่กําลังหลับใหลดั่งต้องมนต์ “เป็นไง ฉันหล่อมากเลยใช่ไหม?” ภัสกรณ์พูดโพล่งขึ้นมาทั้งที่ยังหลับตาอยู่ นีรชาสะดุ้งเฮือก ก่อนจะรีบกระโดดลงจากเตียง “คุณ……นาย……” เธอเสียดายความรู้สึกที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ถึงจะอยากปิดกั้นตัวเองแค่ไหน แต่มันก็สายไปแล้วล่ะ เพราะภัสกรณ์กระโจนเข้ามาแล้ว ตอนนี้บรรยากาศภายในห้อง อบอวลไปด้วยความเสน่หา……